Gebruiker:The Fly/Henri de Toulouse-Lautrec

Henri Marie Raymond graaf de Toulouse-Lautrec-Monfa (24 november 1864 - 9 september 1901) was een Franse kunstschilder, graficus en lithograaf.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Gedaanten[bewerken | brontekst bewerken]

Toulouse-Lautrec is meer dan de zeer begaafde affiche-ontwerper, schilder en chroniqueur van zijn tijd, de "Belle Epoque". Hij is ook de decadente aristocraat die er genoegen in schept de vunzigheid, politieke wanorde, de hypocrisie en de eenzaamheid in zijn tijd uit te beelden. Hij schetst de verschoppelingen van zijn maatschappij in hun intiemste momenten. Maar hij is ook de kapotte mens die zelf deel uitmaakt van de zwarte nacht van Parijs. De kunstenaar vooral, die kijkt en weergeeft, zonder te moraliseren, zonder pretentieus commentaar.

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Hij is geboren in 1864 en opgegroeid in Albi, Zuid-Frankrijk. Van jongs af aan kampt hij met allerlei gebreken, onder meer een bot-aandoening die zou te wijten zijn aan de inteelt binnen zijn familie. Zijn ouders, Alphonse de Toulouse-Lautrec-Monfa en hertogin Adèle Tapié de Celeyran, waren neef en nicht.
Als tiener breekt hij de broze botten in beide benen (in 1878 en 1879), waarna hij door slecht herstel niet groter wordt dan 1,52 meter. De bot-aandoening zal hem letterlijk en figuurlijk uit evenwicht brengen. De Franse kunstenaar compenseert zijn tekortkomingen zo goed als mogelijk met een uitzonderlijke artistieke begaafdheid.

Montmartre[bewerken | brontekst bewerken]

Op zijn achttiende gaat Henri Toulouse-Lautrec naar Parijs waar het uitgaansleven rond Montmartre hem enorm inspireert. Café-concerts, 'gesloten huizen', eten, drank. Zijn bijnaam: "Meneer Hinkepoot". Cafés, het circus, prostituées, het theater en danseressen worden dan ook de levendige thema's van zijn werk.

Geen onderwerp zal hij minderwaardig behandelen. Zijn universum geeft hij weer in een stijl die gespeend is van academisme. Zijn passie blijft de lithografie.

Hij gaat op Montmartre wonen, volgens hem 'the place to be'. Hij wordt een echte nachtraaf. Tegen de wil van zijn ouders geniet hij met volle teugen. Ondertussen blijft hij bezig met penseel en potlood. IJverig is hij zeker, én begaafd. Zijn reputatie als fuifnummer (en geile man) krijgt omvang.

Achter de schermen[bewerken | brontekst bewerken]

Rond Toulouse-Lautrec vormt zich een kleine groep van mensen die hem met meer tederheid bekijken, en van hem houden. Dit klein, behaard mannetje dat schildert in zijn hemdsmouwen is zo klein dat het pijn doet, maar, "Een grote kleine man. Hij wordt groter naarmate je hem beter leert kennen".

Toulouse-Lautrec neemt stilaan de rol aan van de adellijke man die vertikt om te gaan met de burgerij en ervoor kiest de mythe te vertolken van verschoppeling die shockeert. Zijn antwoorden en opmerkingen worden gevatter, zijn ironie scherper en agressiever. Hij wordt een beeldenstormer, trapt op lange tenen, straft domheid en vooroordelen genadeloos af in zijn prenten(zeer satirisch van aard). Hij weert elk lidmaatschap, van school of groep, vertoeft in het gezelschap van anarchisten en levert bijdragen aan uiteenlopende tijdschriften.

Om zich in te leven, of om het plezier, installeert hij zich soms voor een paar weken in een of ander bordeel, waar hij tussen de prostituées leeft. Hij liet zowel het romantische als het monsterlijke zien. Zijn vriendin, de zangeres Yvette Guibert, getuigt over zijn empathie: "Als hij over die arme vrouwen sprak, begon zijn stem te trillen. Dan werd zijn warme inborst duidelijk".

Moulin Rouge[bewerken | brontekst bewerken]

Een affiche voor het net geopende cabaret 'Moulin Rouge' maakt hem in één klap beroemd en de opdrachten stromen binnen.

Het Parijse nachtleven[bewerken | brontekst bewerken]

Met zijn illustraties heeft Henri een uniek en kleurrijk beeld nagelaten van het Parijse nachtleven in de negentiende eeuw.

Doordat Toulouse-Lautrec zijn werk wegens geldgebrek vaak maakte op goedkoop papier of karton, is het behoud van zijn kunstwerken soms moeilijk.

'Schilder van het bordeel'?[bewerken | brontekst bewerken]

Naar het einde van de jaren '90 wordt zijn drankgebruik problematisch. Na een zware alcoholvergiftiging laat zijn moeder hem in februari 1899 opnemen om een ontwenningskuur te volgen. Maar door overmatig drankgebruik gaat zijn zwakke gezondheid hard achteruit. Op 36-jarige leeftijd sterft Toulouse-Lautrec.

Bij zijn dood, in 1901, is hij voor velen, zoals, niet meer dan een 'schilder van het bordeel'. Een jeugdvriend, Maurice Joyant, richt een paar jaar later het museum Toulouse-Lautrec op in Albi. "Hij amuseerde zich in dit leven zo vrij, zo soeverein als een spelend jongetje in een plantsoen", eindigen we met de woorden van Tristan Bernard.

Schilderstijl[bewerken | brontekst bewerken]

De werken van Henri de Toulouse-Lautrec behoren tot het Postimpressionisme een stroming van het impressionisme.

Schilderijen[bewerken | brontekst bewerken]

In de Moulin rouge
De jonge Routy in Céleyran 1882
La Blanchisseuse (de wasvrouw), 1884-1886
Albert Grenier, ca.1887
The Englishman at the Moulin Rouge
The Sofa
Riders, 1880
Poudre de riz, 1887, Olieverf op doek, 56 x 46 cm [1]
La Clownesse in the "Moulin Rouge", 1897
Woman with an Umbrella (Berthe the Deaf in the Garden of Monsieur Forest), 1889
La Goulue arriving at the Moulin Rouge, 1892