Giuseppe Saronni

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Giuseppe Saronni
Giuseppe Saronni
Persoonlijke informatie
Volledige naam Giuseppe Saronni
Bijnaam Beppe
Geboortedatum 22 september 1957
Geboorteplaats Vlag van Italië Novara, Italië
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) All-rounder
Ploegen
1977 - 1979
1980 - 1981
1982 - 1988
1989
1990 		SCIC
Gis-Gelati
Del Tongo
Malvor
Diana-Colnago
Beste prestaties
Milaan-San Remo 1e (1983)
Gent-Wevelgem 9e (1981)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (1983)
Ronde van Lombardije 1e (1982)
Ronde van Italië 1e (1979, 1983)
26 etappezeges
WK op de weg 1e (1982)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Giuseppe Saronni, veelal genoemd met zijn bijnaam als Beppe Saronni (Novara, 22 september 1957), is een voormalig Italiaans wielrenner. In 1982 werd hij wereldkampioen op de weg in het Britse Goodwood. Hij won twee keer de Ronde van Italië; 1979, 1983; en won 26 etappes.

Wielerloopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Saronni werd in 1977, pas 19 jaar oud, beroepsrenner nadat hij speciale dispensatie had gekregen van de Italiaanse wielerbond. Saronni was een goede tijdrijder, een degelijke klimmer en had ook de beschikking over een competitieve eindsprint. In zijn carrière, die duurde tot en met 1990, wist hij 193 profoverwinningen te boeken.

In zijn eerste jaar behaalde hij al direct enkele zeges en werd hij tweede in de Waalse Pijl. In de Ronde van Italië is hij 13 keer van start gegaan won deze twee keer (1979 en 1983). In totaal won hij daar 26 etappes (24 individueel en 2 in ploegverband) en droeg 39 dagen de roze leiderstrui. Uitschieter was 1980, waarin Saronni zeven etappes won. Op zijn erelijst prijken: winst in Milaan-San Remo, de Ronde van Lombardije, de Waalse Pijl, het Kampioenschap van Zürich, het Italiaans kampioenschap op de weg en twee etappes in de Ronde van Spanje. Hij won ook de Ronde van Romandië, de Midi Libre, Tirreno-Adriatico en de Ronde van Zwitserland.

Saronni reed enkel voor Italiaanse ploegen; de sponsors hadden er niet of nauwelijks belang bij dat er buiten Italië gereden werd. Zodoende startte hij in de herfst van zijn loopbaan slechts één keer (1987) in de Ronde van Frankrijk, zonder enig succes. Ondanks zijn vele zeges kreeg hij tijdens zijn actieve wielerloopbaan, mede door zijn afwachtende manier van koersen en vertrouwend op zijn eindsprint, nooit die status van een vedette zoals zijn landgenoot Francesco Moser.

Ploegleider[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn actieve wielerloopbaan werd Saronni onder meer sportief bestuurder van de Mapei-ploeg (met onder zijn leiding onder anderen de Belg Patrick Lefevere). Later was Saronni dit nog jarenlang bij de Lampre-ploeg. Anno 2021 is hij sportdirecteur bij UAE Team Emirates. Ook was hij een periode bondscoach van de Italiaanse wielerequipe. Zijn broers Alberto en Antonio waren eveneens wielrenner, maar met minder succes. De Saronni's reden van 1982 tot 1988 samen bij de Italiaanse ploeg Del Tongo.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

1974

  • Italiaans kampioen op de baan sprint, junioren

1975

  • Italiaans kampioen op de baan sprint, junioren

1977

1978

1979

1980

1981

1982

1983

1984

  • 3e en 5e etappe Ronde van Noorwegen

1985

  • Trofeo Pantalica
  • 3e etappe Settimana Siciliana
  • 3e etappe Ronde van Puglia
  • 1e etappe Ruta del Sol
  • 2e (TTT), 3e en 16e etappe Ronde van Italië

1986

1987

  • Milaan-Vignola
  • Eindklassement Ronde van Sicilië
  • 3e etappe Tirreno-Adriatico

1988

1989

  • Proloog Ruta del Sol

1990

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Klassiekers Rittenkoersen Grote Rondes Kampioenschappen Eendaagse wedstrijden Zesdaagses Ritten Totaal aantal zeges
1977 Trofeo Pantalica, Omloop van de Drie Valleien, Ronde van Venetië, Ronde van Friuli, Ronde van Sicilië 5
1978 Tirreno-Adriatico, Ronde van Indre-et-Loire, Ronde van Puglia Coppa Agostoni, Trofeo Pantalica, Ronde van Campanië, Ruta d'Oro 3 ritten Ronde van Italië 10
1979 Kampioenschap van Zürich Ronde van Romandië, Midi Libre Ronde van Italië Trofeo Baracchi, GP Kanton Aargau, GP di Camaiore, Omloop van de Drie Valleien 3 ritten Ronde van Italië, 2 ritten Ronde van Romandië, 2 ritten Midi Libre, 2 ritten Ruta del Sol, 1 rit Tirreno-Adriatico 18
1980 Waalse Pijl Ronde van Puglia Italiaanse kampioenstrui Italiaans kampioenschap op de weg Ronde van Campanië, Trofeo Pantalica, Omloop van de Drie Valleien, Coppa Bernocchi, GP Larciano Zesdaagse van Milaan (met Patrick Sercu) 7 ritten Ronde van Italië 15
1981 Trofeo Laiguelia, GP di Camaiore, Coppa Bernocchi, Ronde van Romagna, Ronde van de Etna 3 ritten Ronde van Italië 8
1982 Ronde van Lombardije Ronde van Zwitserland, Ronde van Trentino, Tirreno-Adriatico, Ronde van Sardinië Regenboogtrui Wereldkampioen op de weg Coppa Sabatini, Coppa Agostoni, Milaan-Turijn, Trofeo Pantalica 4 ritten Ruta del Sol, 3 ritten Ronde van Italië, 1 rit Ronde van Duitsland, 1 rit Ruta de Oro, 2 ritten Tirreno-Adriatico, 3 ritten Ronde van Sardinië, 1 rit Ronde van Zwitserland, 1 rit Ronde van Trentino 26
1983 Milaan-San Remo Ronde van Italië Zesdaagse van Milaan (met René Pijnen) 2 ritten Ronde van Spanje, 3 ritten Ronde van Italië 7
1984 2 ritten Ronde van Noorwegen 2
1985 Trofeo Pantalica 2 ritten Ronde van Italië, 1 rit Ruta del Sol, 1 rit Siciliaanse Wielerweek, 1 rit Ronde van Puglia 6
1986 Siciliaanse Wielerweek Trofeo Baracchi 2 ritten Ronde van Puglia, 1 rit Siciliaanse Wielerweek 5
1987 Parma-Vignola 1 rit Tirreno-Adriatico 2
1988 Ronde van Puglia Omloop van de Drie Valleien 1 rit Ruta del Sol, 1 rit Ronde van Puglia 4
1989 1 rit Ruta del Sol 1
1990 Ronde van Reggio Calabria 1

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1977
1978 5e (3) 
1979  ↑ (3)  
1980 7e (7)  
1981 Brons ↑ (3)  
1982 6e (3) 
1983  ↑ (3)   opgave (2) 
1984 16e   opgave  
1985 15e (3) 
1986 Zilver ↑ (1) 
1987 opgave   opgave  
1988 27e  
1989 75e   opgave  
1990 45e   opgave  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Parijs-Tours Parijs-Brussel WK op de weg Wereld­ranglijsten
1977 19e 14e Zilver 9e
1978 Zilver 11e 4e 17e (SPP)
1979 Zilver 28e 16e Zilver Zilver 8e Zilver (SPP)
1980 Zilver Goud ↑ 5e (SPP)
1981 33e 9e 15e 15e 33e Zilver ↑ 7e (SPP)
1982 Goud 7e 45e 6e Regenboogtrui ↑ Zilver (SPP)
1983 Goud Zilver 39e 17e Brons (SPP)
1984 30e
1985 50e 70e 34e 24e
1986 4e 52e Brons ↑ 13e (SPP)
1987 80e 48e
1988 44e
1989 89e
1990 47e

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Giuseppe Saronni.
(en) Profiel van Giuseppe Saronni op ProCyclingStats
Voorganger:
Freddy Maertens 		Wereldkampioen wielrennen
1982
Circuit van Goodwood
 		Opvolger:
Greg LeMond
Voorganger:
Vlag van België Johan De Muynck
1978 		Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Italië Giuseppe Saronni
1979 		Opvolger:
Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1980
Voorganger:
Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1982 		Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Italië Giuseppe Saronni
1983 		Opvolger:
Vlag van Italië Francesco Moser
1984
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Giuseppe_Saronni&oldid=65744160"