Glanzend etagemos
| Glanzend etagemos | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Hylocomium splendens (Hedw.) Schimp. | |||||||||||||
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Glanzend etagemos op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Het glanzend etagemos (Hylocomium splendens) is een mos uit de familie van de Hylocomiaceae en het geslacht Hylocomium. Etagemos kapselt van april tot mei en wordt 10 tot 20 cm hoog.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het glanzend etagemos vormt glanzende, geelachtige tot olijfgroene tapijten in verschillende lagen. De rode stengel is twee tot driemaal vertakt. De zijtakken zijn ingeplant in twee rijen en zijn opstijgend aan de voet en aan het einde overhangend. De scheuten ontspringen aan het midden van de rugzijde.
De bladeren zijn verspreid ingeplant, enigszins dakpansgewijs over elkaar. De bladeren aan de hoofdstengel zijn eirond tot lancetvormig, zijn overlangs gerimpeld (aan de top dwarsgerimpeld) en hebben vaak een gedraaide top. De bladeren aan de zijstengels zijn breed eirond, hebben een korte spits, zijn niet gerimpeld en hebben een omgeslagen rand. De bladrand is gezaagd.
Het sporangium (kapsel) is eirond, zwak gekromd en bruin van kleur. De kapselsteel is 2 tot 3 cm lang en ontspruit uit de korte zijstengels. Doordat de scheuten van de opvolgende jaren boven elkaar liggen ontstaat etagebouw (vandaar de naam).
Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]
Het glanzend etagemos komt voor in bossen, heiden en venen met een zure bodem. In hooggebergten vormt het vaak zeer omvangrijke tapijten.
Plantengemeenschap[bewerken | brontekst bewerken]
Het glanzend etagemos is een kensoort voor het verbond van droge, kalkrijke duingraslanden (Polygalo-Koelerion), een groep van plantengemeenschappen van soortenrijke droge graslanden op kalk- en voedselrijke zeeduinen.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Het mos is te vinden op het noordelijk halfrond, Europa, een groot deel van Azië, Afrika, Noord-Amerika en zelfs Nieuw-Zeeland in enkele plekken door het land. In Nederland komt het vrij algemeen voor. Het is niet bedreigd en staat niet op de rode lijst[1].
Bronnen, noten en/of referenties
|