Naar inhoud springen

Harry van Doorn

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 80.60.192.52 (overleg) op 17 nov 2014 om 14:20.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Harry van Doorn
Minister H.W. van Doorn achter de regeringstafel tijdens de begroting van CRM in de Tweede Kamer, 25 november 1976.
Algemeen
Volledige naam Henry Willem (Harry) van Doorn
Geboren 's-Gravenhage, 6 oktober 1915
Overleden Amersfoort, 12 januari 1992
Partij KVP, PPR
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Henry Willem (Harry) van Doorn ('s-Gravenhage, 6 oktober 1915Amersfoort, 12 januari 1992) was een Nederlands jurist en politicus.

Van Doorn studeerde rechten en begon zijn maatschappelijke carrière als advocaat-fiscaal bij het Bijzonder Gerechtshof waar hij vele malen de doodstraf eiste tegen landverraders. Ook was hij omroepvoorzitter van de KRO. In 1956 voerde hij als voorzitter van de KVP een harde strijd tegen de PvdA en werd ook lid van de Tweede Kamer voor de KVP. In 1968 stapte hij echter uit onvrede over de conservatieve koers van zijn partij uit de Kamer en voegde zich bij PPR, die was opgericht door progressieve christendemocraten.

In 1973 werd Van Doorn minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk voor de PPR in het kabinet-Den Uyl. Hij maakte tijdens zijn ministerschap een einde aan zeezenders die vanaf de Noordzee uitzonden.

Als minister voor Maatschappelijk Werk, was hij ook verantwoordelijk voor het minderhedenbeleid. Als zodanig was hij als beleidsminister betrokken bij de aanpak van de Molukse kapingen en gijzelingen die tijdens het kabinet Den Uyl plaatsvonden. Later werd bekendgemaakt dat de minister tijdens de Treinkaping bij Wijster heeft aangeboden zichzelf te laten gijzelen, in ruil voor vrijlating van alle gegijzelden in de trein.[1]

Trivia

Zie de categorie Harry van Doorn van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
P.J. (Piet) Engels
Minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk
1973–1977
Opvolger:
M.H.M.F. (Til) Gardeniers-Berendsen