Henry Charles Litolff
| Henry Charles Litolff | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Henry Charles Litolff
| ||||
| Volledige naam | Henry Charles Litolff | |||
| Geboren | 6 februari 1818 | |||
| Overleden | 5 augustus 1891 | |||
| Land | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
| |||
| Nevenberoep | pianist, muziekuitgever | |||
| Instrument | piano | |||
| Leraren | Ignaz Moscheles | |||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Henry Charles Litolff (Londen, 6 februari 1818[1] – Bois-Colombes, 5 augustus 1891) was een componist en pianovirtuoos uit de romantiek.
Levensloop
Litolff werd als zoon van een Schotse moeder en een Elsassische vader in 1818 in Londen geboren. Zijn vader was een violist die als gevangene naar Londen was gevoerd omdat hij voor Napoleon had gevochten in de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Litolff kreeg zijn eerste muzikaal onderricht van zijn vader. Toen hij twaalf was speelde hij voor de pianist Ignaz Moscheles, die zo onder de indruk was dat hij hem vanaf 1830 gratis lessen gaf. Hij maakte de belofte waar en gaf al concerten vanaf zijn veertiende. Litolff kreeg les van Moscheles, totdat hij ervandoor ging met de zestien jaar oude Elisabeth Etherington om te trouwen in Gretna Green. Het paar verhuisde naar Melun en later naar Parijs.
In 1839 verliet hij Elisabeth en verhuisde naar Brussel. Rond 1841 verhuisde hij naar Warschau, waar hij mogelijk dirigent was van het orkest van het Teatr Narodowy. In 1844 vertrok hij naar Duitsland. Hij gaf er concerten en was de leraar van Hans von Bülow. Het jaar daarop keerde hij terug naar Engeland om officieel te scheiden van Elisabeth, maar dat plan mislukte. Hij belandde in de gevangenis en moest een hoge boete betalen. Hij wist te ontsnappen en vluchtte naar Nederland. Uit dankbaarheid voor het feit dat hij niet werd uitgeleverd wijdde hij een deel van zijn 3e symfonie aan het oude volkslied "Wien Neêrlands bloed"... De grand sinfonie national Hollandais was daarmee een feit. Later kon hij toch scheiden van Elisabeth, nadat hij officieel ingezetene was geworden van het hertogdom Braunschweig. Hij raakte bevriend met de muziekuitgever Gottfried Meyer en trouwde na diens dood met zijn weduwe Julie. Het huwelijk duurde van 1851 tot 1858. Na de scheiding verhuisde hij opnieuw naar Parijs.
Werk
Hij was een productief componist. Toch is hij tegenwoordig het meest bekend als oprichter van de Litolff Edition van klassieke en moderne muziek. Zijn bekendste werken zijn de vier pianoconcerten, eigenlijk meer symfonieën met een obligate solopartij. Zijn eerste pianoconcert in d-mineur is verloren gegaan. De andere concerten zijn:
Composities
Werken voor orkest
- Concerto Symphonique nr. 2 in b-mineur, op. 22 (1844)
- Concerto Symphonique nr. 3 in E-majeur ("National Hollandais"), op. 45 (c.1846)[2]
- Concerto Symphonique nr. 4 in d-mineur, op. 102 (c.1852)
- Das Welfenlied, voor groot orkest, op. 99 - gebaseerd op een episch gedicht van Gustav von Meyern
- Concerto Symphonique nr. 5 in c-mineur, op. 123 (c.1867)
Werken voor harmonieorkest
- Le dernier jour de la terreur - bewerkt door Grognet
- Ouverture tot de toneelmuziek van "Die Girondisten" - bewerkt door Meister
- Ouverture tot de toneelmuziek van "Maximilien Robespierre" - bewerkt door Miguel C. Meyrelles (1830-1900) alsook door Frank Winterbottom
- Ouverture tot de opera "Les Templiers"
Muziektheater
Opera's
| Voltooid in | titel | aktes | première | libretto |
|---|---|---|---|---|
| 1845 | Salvator Rosa | alleen fragmenten | 24 februari 1845, Berlijn | |
| 1847 | Catherine Howard | vermoedelijk: april 1847, Brussel, conservatorium | ||
| 1847 | Die Braut vom Kynast | 3 bedrijven | 3 oktober 1847, Braunschweig | Friedrich Fischer naar het gelijknamig schouwspel van Ernst Augsut Friedrich Klingemann |
| om 1860 | Rodrique de Tolède | niet uitgevoerd | ||
| 1866 | Le Chevalier Nahal ou La Gageure du diable | 3 bedrijven | 10 augustus 1866, Baden-Baden | Édouard Plouvier |
| 1871 | La Boîte de Pandore | 3 bedrijven | oktober 1871, Parijs, Folies-Dramatiques | Théodore Barrière |
| 1872 | Héloise et Abélard | 3 bedrijven | 17 oktober 1872, Parijs, Folies-Dramatiques | Clairville - eigenlijk: Louis-François Nicolaie, William Busnach |
| 1874 | La Belle au bois dormant | 3 bedrijven | 4 april 1874, Parijs, Théâtre du Châtelet | Clairville - eigenlijk: Louis-François Nicolaie, William Busnach |
| 1874 | La Fiancée du roi de Garbe | 4 bedrijven | 29 oktober 1874, Parijs, Folies-Dramatiques | Adolphe Philippe Dennery, Henri Chabrillat |
| 1875 | La Mandragore | 3 bedrijven | 29 januari 1876, Brussel, Fantaisies-Parisiennes | Jules Brésil naar Alexandre Dumas père «Mémoires d'un médecin» |
| 1885 | Les Templiers | 5 bedrijven | 25 januari 1886, Brussel, Koninklijke Muntschouwburg | Jules Adenis, Armand Silvestre, Lionel Bonnemère |
| 1888 | L'Escadron volant de la reine | 3 bedrijven | 14 december 1888, Parijs, Opéra-Comique | Adolphe Philippe Dennery, Jules Brésil |
| Le Roi Lear | 3 bedrijven | niet uitgevoerd | Jules Adenis, Eugène Adenis |
Toneelmuziek
- Ouverture zu Maximillan Robespierre, op. 55 treurspel van Robert Griepenkerl
- Ouverture zu "Die Girondisten", op. 80 (c. 1850) treurspel van Robert Griepenkerl
Vocale muziek
Liederen
- Abendlied, voor zangstem en piano (1849) - tekst: Nikolaus Lenau - opgedragen aan Maria Henriëtte Handel (1822-1904), echtgenote van Wilhelm Carl Albert von Weckherlin (1807-1872)
Werken voor piano
- Bolero (Opuscules), op. 25, nr. 6 (1846)
- Moments de tristesse - Deux nocturnes, op. 30
- Douleur
- Consolation
- Impressions de voyage 6, Rapsodie polonaise, morceaux caractéristique
- Impromptu, 3 : souvenances - Erinnerungen, op. 98
- Spinnlied (Spinning song), op. 81
Bibliografie
- Teddy Morris Blair: Henry Charles Litolff, Dissertation, Ann Arbor, Mich.: Univ. Microfilms, 1968.
Externe links
- Bladmuziek van Henry Charles Litolff op de website van het International Music Score Library Project
- "Happy Birthday, Litolff (Who?)" door Jeffrey Engel voor The Voice News
- ↑ The Grove Music geeft als geboortedatum 7 augustus 1818
- ↑ In het derde concerto symphonique verwerkte Litolff de Nederlandse liederen "Al is ons prinsje nog zo klein" (in het scherzo) en "Wien Neêrlands bloed in d'aders vloeit" (in de finale), als herinnering aan zijn verblijf in Nederland.