Hoyasemys
| Hoyasemys Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Krijt | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Hoyasemys Pérez-García, Fuente & Ortega, 2011 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Hoyasemys jimenezi | |||||||||||||
| |||||||||||||
Hoyasemys (betekent 'schildpad van Las Hoyas') is een geslacht van uitgestorven basale eucryptodire zoetwaterschildpadden uit de afzettingen van het Vroeg-Krijt (Laat-Barremien) in de provincie Cuenca, Spanje.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
Hoyasemys is bekend van het holotype MCCM-LH 84, een bijna compleet en in verband liggend skelet inclusief de schedel. Het werd in de jaren tachtig van de twintigste eeuw gevonden in de Las Hoyas-vindplaats van de Calizas de La Huérguina-formatie, in de buurt van de gemeente La Cierva, Spanje. Het werd benoemd in 2011 door Adán Pérez-García, Marcelo S. de la Fuente en Francisco Ortega en de typesoort is Hoyasemys jimenezi. De geslachtsnaam is afgeleid van het woord Hoyas dat 'het bassin' betekent in het Spaans, wat verwijst naar de fossielenvindplaats Las Hoyas waarin het werd gevonden, en emys ('zoetwaterschildpad' in het Grieks). De soortaanduiding eert Dr. Emiliano Jiménez Fuentes.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Hoyasemys is een kleine schildpad met een lengte van zo'n tien centimeter.
Hoyasemys verschilt van andere basale Eucryptodira door een combinatie van kenmerken. De ptergoïden raken de achteraan het basioccipitale. Het basisfenoïde ia groot en smaller dan het basioccipitale. Het basioccipitale is breder dan lang. De tweede tot en met vierde halswervel zijn opisthocoel. De halswervels hebben op de voorrand enkelvoudige zijuitsteeksels. Nekribben ontbreken. De staartwervels zijn amficoel. Bij de achterste staartwervels zijn de chevrons klein en zwak ontwikkeld. Het schild is laag, langer dan breed. De nekplaat is relatief breed zonder voorste of achterste inkeping. De eerste neurale plaat is langer dan de tweede. Er zijn twee suprapygalia. De voorste periferale platen hebben troggen. De achterste periferale platen zijn overdwars verbreed. De marginalia overlappen het hele oppervlak van de periferalia. De verstevigende verdikkingen van het plastron bereiken alleen de periferalia. De processus inguinalis is naar achteren verlengd. Er liggen anale beenplaten bij de grens van de hypoxiphiplastra; De meeste vingers en tenen hebben drie verlengde kootjes.
Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]
Cladogram naar Pérez-García, Fuente & Ortega, 2011:
| Pancryptodira |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|