Iracoubo (gemeente)
Gemeente in Frankrijk .svg){kind=small}
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Regio | Frans-Guyana | ||
| Departement | Frans-Guyana (973) | ||
| Arrondissement | Cayenne | ||
| Coördinaten | 5° 29′ NB, 53° 12′ WL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 2.762 km² | ||
| Inwoners (1 januari 2021) |
1.707[1] (1 inw./km²) | ||
| Overig | |||
| Postcode | 97350 | ||
| INSEE-code | 97303 | ||
| Website | Officiële website | ||
| Foto's | |||
| |||
| Interieur van de kerk van Iracoubo, versierd met muurschilderingen in naïeve stijl door een dwangarbeider genaamd Huguet | |||
| |||
Iracoubo is een gemeente in Frans-Guyana. De gemeente telde 1.707 inwoners op 1 januari 2021.[1] In de gemeente liggen enkele Kari’na indianendorpen: Bellevue en Organabo.
De Sint-Jozefkerk van Iracoubo werd gebouwd tussen 1887 en 1893 en is een historisch monument. De kerk is bekend door de muurschilderingen die zijn aangebracht door Pierre Huguet.[2]
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Iracoubo was oorspronkelijk bewoond door inheemse Kari’na. In 1626 arriveerden de eerste Franse kolonisten maar werden vijandig benaderd door de inheemse bevolking. Na invallen van de Engelsen en Nederlanders werd het gebied verlaten. De Kari’na verhuisden later naar Suriname omdat epidemieën uitbraken en keerden pas in 1765 weer terug. In het begin van de 18e eeuw werd de gelijknamige hoofdplaats gesticht als een agrarische gemeenschap en vissersdorp.[3][4]
In 1798, na de Franse Revolutie, werden Franse priesters die weigerden de eed aan de republiek af te leggen, naar Counamama (Savane de Counamama) gedeporteerd. De begraafplaats waar zij rusten kan nog bezocht worden.[5]
Rond 1912 begon de balata- en palissander-industrie in de regio.[4]
Sint-Jozefkerk
[bewerken | brontekst bewerken]Huguet werd in 1850 geboren in Clermont-Ferrand. In 1889 werd hij tot 20 jaar in de strafkolonie van Frans-Guyana veroordeeld voor inbraak. In 1893 kwam hij in Iracoubo aan en begon de kerk te decoreren. Muren, plafond en ook de pilaren op een oppervlakte van 600 m2 werden versierd in zijn unieke stijl. Huguet heeft zes keer geprobeerd te ontsnappen, maar de pogingen faalden. Hij werd in 1909 vrijgelaten. Tot 1977 was de naam van degene die de kerk had beschilderd niet bekend.[2] In 1978 kreeg de kerk een monumentenstatus.[6]
Transport
[bewerken | brontekst bewerken]De gemeente ligt aan de nationale weg N1, tussen Corossony en Organabo. De gemeente is gelegen aan de gelijknamige rivier.
Natuur
[bewerken | brontekst bewerken]Crique et Pripri Yiyi
[bewerken | brontekst bewerken]Crique et Pripri Yiyi is een 284 km2 drasland langs de Atlantische kust. Het gebied is sinds 1995 beschermd en is een Ramsargebied sinds 2008. Het gebied bestaat uit wadden, mangroven, moerassen en savannes die periodiek onderlopen. In het gebied zijn veel bedreigde lamantijnen aanwezig. Het natuurreservaat wordt bezocht door trekvogels en tot een miljoen grijze strandlopers kunnen zich in het gebied bevinden.[7][8] Pripri is Creools voor moeras en Yiyi was een bekende inwoner van het gebied.[9] Het moerasgebied wordt gevoed door de rivieren Iracoubo, Counamama en Sinnamarie.[10]
Dorpen
[bewerken | brontekst bewerken]Galerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Hoofdstraat -
Strand bij Organabo -
Kerk aan de buitenkant -
Altaar gedecoreerd door Pierre Huguet
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]
- Bernard Ruff, La Guyane aujourd'hui, ISBN 2 86950 287 7, p. 105
- ↑ a b Populations légales 2021.
- ↑ a b Guyane Guide (1 April 2008), L’église d’Iracoubo (in Frans). Gearchiveerd op 29 maart 2023.
- ↑ Histoire de la commune, Iracoubo via archive.org (in Frans)
- ↑ a b Petit Futé, Iracoubo (in Frans). Gearchiveerd op 7 april 2023.
- ↑ Eglise Catholique en Guyane Française (2019), Pèlerinage de Counamama et le Mois Missionnaire Extraordinaire (in Frans). Gearchiveerd op 19 juni 2023.
- ↑ Ministère de la Culture (1992), Eglise Saint-Joseph (in Frans). Gearchiveerd op 27 januari 2023.
- ↑ Ramsar, Estuaire du fleuve Sinnamary (in Engels). Gearchiveerd op 15 juli 2023.
- ↑ Inventaire national du patrimoine naturel, FR1100390 - Crique Et Pripri Yiyi. Gearchiveerd op 27 juni 2022.
- ↑ Guyane la 1ère (17 augustus 2015), Les pripris de Yiyi (in Frans). Gearchiveerd op 26 juni 2022.
- ↑ Crique et Pripri Yiyi - Histoire (fr) . Gearchiveerd op 21 maart 2023.
- ↑ a b Renault-Lescuie Odile, Les Galibi, 1985, p.19, Ethnies (fr) . Gearchiveerd op 23 juni 2020.
· 
· 
