Joop van Stigt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Joop van Stigt
Joop van Stigt in 1967, bij de uitreiking van de Zilveren Houtzaagmolenprijs
Persoonsinformatie
Volledige naam Johannes van Stigt
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederlands
Geboortedatum 6 januari 1934
Geboorteplaats Amsterdam
Overlijdensdatum 4 november 2011
Overlijdensplaats Amsterdam
Beroep architect, academisch docent
Werken
Praktijk Buro Van Stigt
Prijzen BNA-kubus 1987
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde
Minister Ed Nijpels (l) heeft in Amsterdam de BNA-kubus uitgereikt aan Joop van Stigt (1987)

Joop van Stigt (Amsterdam, 6 januari 1934 – aldaar, 4 november 2011) was een Nederlandse architect te Amsterdam. Hij valt te rekenen onder de stroming van het structuralisme.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Joop van Stigt werd geboren als negende in een gezin van veertien kinderen. Van 1947 tot 1949 volgde hij de technische school aan de broederopleiding van internaat Don Bosco in Leusden. Daarna deed hij de avondopleiding aan de U.T.S. Hendrik de Keyserschool. Na deze opleiding ging hij in dienst bij een timmerbedrijf waar hij verantwoordelijk was voor het tekenen en ontwerpen van trappen en hekken van balkons. Daarnaast timmerde hij de betonbekistingen voor de nieuwbouw in de Westelijke Tuinsteden. In 1953 ging Van Stigt werken als tekenaar bij de architect Alexander Bodon nadat hij zijn diploma van de Stichting Vakopleiding Bouwbedrijf had behaald. Na zijn militaire dienst werkte Van Stigt vanaf mei 1956 twee jaar bij de architect Jan van der Linden.[1]

In ditzelfde jaar begon hij met zijn opleiding aan de Academie van Bouwkunst. Hier kreeg hij les van Aldo van Eyck en studeerde hij samen met onder meer Piet Blom, Jan Verhoeven en Cees Dam. Van Eyck gaf hier avondlessen aan vakmensen zoals Van Stigt. Door hun werkervaring werden de studenten daarom door Van Eyck als gelijken behandeld. Zo ging hij met ze in gesprek en moedigde hij hen aan hun eigen ideeën te ontwikkelen.[2] Van Stigt maakte aan de Academie veel indruk op zijn docent. Dit leidde ertoe dat hij in het voorjaar van 1958 door Van Eyck werd aangewezen als opzichter bij de bouw van het Burgerweeshuis.[3] In december 1962 richtte Van Stigt zijn eigen bureau op.

Hij realiseerde in de jaren zestig, zeventig en tachtig diverse structuralistische gebouwen. Belangrijke werken uit deze periode zijn de personeelskantine voor de Technische Universiteit in Enschede (1964-1965), het op een terp gebouwde raadhuis voor de toenmalige gemeente Ter Aar (1965-1968) en het gebouw van de Faculteit der Letteren te Leiden (1976-1982).

Van Stigt was voorts betrokken bij de totstandkoming van Almere Haven en ontwierp het woningbouwproject De Werven - de eerste woningen voor deze nieuwe stad.

Later richtte Van Stigt zich op grote renovatieprojecten als het Entrepotdok (1988) en de Oranje Nassau kazerne (1990) in Amsterdam, en De Inktpot (2000-2002) in Utrecht. Hij werd beschouwd als pionier op dit gebied.[bron?]

Van 1988 tot en met 1999 was Van Stigt was hoogleraar Renovatie en Onderhoudstechnieken aan de faculteit Bouwkunde van de TU Delft.[4] Na zijn emeritaat ging veel van zijn energie naar een langdurig opbouwproject bij de Dogon in Mali. Hij ontwierp er scholen en een provinciehuis. Sinds 1960 kwam hij al regelmatig bij de Dogon. In hun samenleving en cultuur grijpen architectuur, techniek en cultuur op een harmonieuze wijze in elkaar. In zijn architectuur komen daarom onder meer vierkante elementen voor, zoals in de kwadrantenwoningen in de Bijlmer.

De leiding over het Architectenbureau J. van Stigt, die hij sinds 1981 met zijn zoon André van Stigt deelde, kwam in 1999 geheel in handen van deze zoon. Zijn andere zoon Jurriaan van Stigt is een van de drie partners van LEVS Architecten.

Joop van Stigt overleed in 2011 op 77-jarige leeftijd.

Projecten (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Erkenningen[bewerken | brontekst bewerken]

Voor zijn werk kreeg Van Stigt diverse prijzen, waaronder

Van Stigt was Ridder in de Orde van de Nederlandsche Leeuw en Chevalier de L'Ordre National de Mali.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]