Keiem

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Keiem
Deelgemeente in België Vlag van België
Keiem (België)
Keiem
Situering
Gewest Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Provincie Vlag West-Vlaanderen West-Vlaanderen
Gemeente Vlag Diksmuide Diksmuide
Fusie 1971 (Beerst) - 1977 (Diksmuide)
Coördinaten 51° 5′ NB, 02° 53′ OL
Algemeen
Oppervlakte 12,96 km²
Inwoners
(01/01/2020)
1.331
(103 inw./km²)
Overig
Postcode 8600
NIS-code 32003(C)
Detailkaart
Kaart van Keiem
Locatie in de gemeente
Portaal  Portaalicoon   België

Keiem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Diksmuide. Het grondgebied van Keiem grenst ten westen aan de IJzer, waarover de Tervatebrug ligt. Keiem heeft een oppervlakte van 12,92 km² en telde in 2007 bijna 1300 inwoners.

Sint-Niklaaskerk

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Door de relatief hoge ligging van Keiem zou de omgeving al in de vroeg-Romeinse tijd bewoond kunnen zijn. Pas in 1203 werd Keiem echter in een schriftelijke bron vermeld, als Caihem; hoewel de plaats in de 12e eeuw een rol speelde als verblijfplaats van Bertulf die, na de - mede door hem beraamde - moord op graaf Karel de Goede in 1127, hierheen vluchtte, waar hij bezittingen had.

Waarschijnlijk werd de parochie in de 13e eeuw afgescheiden van die van Vladslo. In de 13e en 14e eeuw kende de lakennijverheid een zekere bloei, maar in 1384 kwam daar een einde aan, toen het recht tot uitvoer van deze lakens werd ingetrokken.

In 1488 werd Keiem geplunderd door de troepen van Maximiliaan van Oostenrijk. In 1566 werd de kerk opnieuw geplunderd, nu vanwege de godsdiensttwisten.

Naast door de natuur veroorzaakte overstromingen had Keiem ook te maken met militaire inundaties.

In 1876 kwamen de Zusters van Liefde van Maria uit Heule naar Keiem, waar ze tot 1967 bleven.

Keiem had veel te lijden van de Eerste Wereldoorlog. Het Belgische leger besloot eerst een voorlinie in te richten, waarbij de windmolens en de kerktoren werden opgeblazen. Na een driedaagse veldslag, waarbij Keiem zwaar werd gebombardeerd, viel de plaats in handen van de Duitsers.[1] Opnieuw trachtten de Duitsers de IJzer over te steken, maar op 30-31 oktober werden de sluizen geopend, waardoor de IJzervlakte overstroomde en de Duitsers zich van de linkeroever van de IJzer moesten terugtrekken. Op 16 oktober 1918 werd het – vrijwel volledig verwoeste – Keiem bevrijd.

Van 1919-1925 vond de wederopbouw plaats en op 12 juli van het laatstgenoemde jaar werden ook de Belgische militaire begraafplaats en het standbeeld voor de gevallen oud-strijders en de burgerlijke slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog ingehuldigd.

Van de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Keiem door Canadese troepen op 7 september 1944 bevrijd.

In 1971 fuseerde Keiem met Beerst, en in 1977 werd deze gemeente bij Diksmuide gevoegd.

Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

Belgische militaire begraafplaats
  • 't Kakelend Kippenmuseum, een bezoekboerderij met honderd soorten kippen en een dierenpark met verschillende neerhofdieren.[2]

Natuur en landschap[bewerken | brontekst bewerken]

Keiem ligt op de grens van het West-Vlaamse poldergebied en Zandlemig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 5 meter. Ten westen van Keiem bevindt zich de IJzervlakte. Hier loopt ook het Zijdelinggeleed, in noordwestelijke richting.

Demografische evolutie[bewerken | brontekst bewerken]

Opm:1831 t/m 1970=volkstellingen

Politiek[bewerken | brontekst bewerken]

Burgemeesters (1920-1970)[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1919-1921: Désiré Van Besien (dienstdoend burgemeester)
  • 1921-1941: Maurice Blontrock
  • 1941-1944: Camiel Vandevyvere
  • 1944-1947: Maurice Blontrock
  • 1948-1958: Robrecht Sanders
  • 1959-1970: Camiel Sinnaeve

Religieuzen[bewerken | brontekst bewerken]

In Keiem waren volgende kloostergemeenschappen werkzaam:

  • 1876-1967: congregatie zusters van Liefde van Heule
  • 1968-1976: congregatie zusters van het Onbevlekt Hart van Maria van Vladslo

Nabijgelegen kernen[bewerken | brontekst bewerken]

Beerst, Leke, De Mokker, Stuivekenskerke

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • De Sagher Henri Emile, Recueil de documents relatifs à l'histoire de l'industrie drapière en Flandre, deuxième partie : Le Sud-Ouest de la Flandre depuis l'époque bourguignonne, tome deuxième (Comines-Lo), publié par les soins de Johan-H. De Sagher, Hans Van Werveke et Carlos Wyffels, Bruxelles, Palais des Académies, 1961, pp. 246-247.
  • Symoen René, Keiem door de eeuwen heen, Drukkerij Vita, Zingem, 1980.
  • Symoen René, Willaert Wesley, Keiem: vóór, tijdens en na de Groote Oorlog, voorwoord: Johan Verbouw, Drukkerij Devriendt Printing, s.l. [Koekelare], 2014.
Zie de categorie Keiem van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.