Kleine geelkopgier
| Kleine geelkopgier IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Profiel van kleine geelkopgier in vlucht | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Cathartes burrovianus Cassin, 1845 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingskaart | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Kleine geelkopgier op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De kleine geelkopgier (Cathartes burrovianus) behoort tot de roofvogelfamilie Cathartidae en deze soort is nauw verwant aan de kalkoengier.
Kenmerken
De kleine geelkopgier is 58–66 cm lang en lijkt wat betreft uiterlijk en leefwijze sterk op zijn verwant. Het verenkleed is net als bij de kalkoengier zwart en alleen het hoofd-hals-gebied is afwijkend: de nek en de hals zijn oranje van kleur, de bovenkant van de kop is grijs en de rest van de kop is geel-oranje gekleurd. De snavel is lichtrood. De vleugelspanwijdte bedraagt ongeveer 160 cm.
Leefwijze
Het menu van de kleine geelkopgier bestaat vrijwel geheel uit aas, waaronder verkeersslachtoffers en aangespoelde vis. Insecten en andere ongewervelde diertjes worden ook gegeten en de kleine geelkopgier is dan ook regelmatig te vinden in onlangs geploegd terrein, waar de beestjes makkelijk te vinden zijn. In tegenstelling tot de meeste andere vogels heeft de kleine geelkopgier een goed ontwikkelde reukzin, die hij gebruikt bij het zoeken naar kadavers.[2]
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor van oostelijk Mexico tot noordelijk Argentinië. De kleine geelkopgier is een bewoner van savannes en ander open terrein in Latijns-Amerika, die zelden in groepen leeft.
- ↑ (en) Kleine geelkopgier op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ (en) Irby J. Lovette, John W. Fitzpatrick, Handbook of Bird Biology (2016, John Wiley & Sons), p. 212
· 
· 
