Kluizenaarstinamoe
| Kluizenaarstinamoe IUCN-status: Gevoelig[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Tinamus solitarius (Vieillot, 1819)[2] | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Kluizenaarstinamoe op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De kluizenaarstinamoe (Tinamus solitarius) is een vogel uit de familie tinamoes (Tinamidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1819 door Louis Jean Pierre Vieillot.
Beschrijving
De kluizenaarstinamoe is overwegend bruin, met vele zwarte strepen. De nek, borst en flanken zijn grijs, de buik is wit. De kop is geelachtig met een witte keel en donkerbruine kruin. Hij wordt ongeveer 45 cm groot.
Voorkomen
De soort komt voor in het zuidoosten van Zuid-Amerika en telt 2 ondersoorten:[3]
- T. s. pernambucensis: het oostelijke deel van Midden-Brazilië.
- T. s. solitarius: oostelijk Brazilië, Paraguay en noordoostelijk Argentinië.
Leefgebied en leefwijze
Het leefgebied bestaat uit natuurlijk bos met weinig ondergroei en een gesloten bladerdak dat ligt in laag gelegen land of heuvelland tot op 1200 m boven zeeniveau. De vogel is ook waargenomen in secundair en gedegradeerd bos. De kluizenaarstinamoe eet vruchten en zaden van de grond en kleine planten.
Voortplanting
De kluizenaarstinamoe legt glanzende, kleurrijke eieren. Het mannetje broedt de eieren uit en voedt de jongen op. De jongen zijn al snel volwassen.
Status
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Waarschijnlijk nemen de populatie-aantallen nemen af door bejaging en habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik, aanleg van infrastructuur, industrialisatie en verstedelijking. Om deze redenen staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|