Kobalt(II)oxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Capaccio (overleg | bijdragen) op 22 aug 2013 om 21:53. (→‎Synthese: extra spatie in reactievergelijking voor equidistantie met AWB)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Kobalt(II)oxide
Algemeen
Molecuulformule CoO
IUPAC-naam kobalt(II)oxide
Andere namen kobaltmonoxide
Molmassa 74,9326 g/mol
CAS-nummer 1307-96-6
EG-nummer 215-695-8
Wikidata Q411283
Beschrijving Zwart poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkMilieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H317 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P280 - P501
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur zwart
Dichtheid 6,1 g/cm³
Smeltpunt 1933 °C
Slecht oplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Kobalt(II)oxide (CoO) is een oxide van kobalt. De stof komt voor als een zwart poeder, dat onoplosbaar is in water. Andere vormen, zoals een olijfgroen tot rood-grijs poeder komen ook voor, maar in mindere mate.

Synthese

Kobalt(II)oxide kan bereid worden door thermolyse van kobalt(II,III)oxide bij 950°C:

In het laboratorium kan het bereid worden door elektrolyse van een waterige oplossing van kobalt(II)chloride:

Toepassingen

Kobalt(II)oxide wordt regelmatig toegepast in de glasindustrie bij het kleuren van glas en keramiek. De kleur is diepblauw (kobaltblauw).