Naar inhoud springen

Lübben (Spreewald)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Lübben)
Lübben (Spreewald)
Lubin (Błota)
Stad in Duitsland Vlag van Duitsland
Wapen van Lübben (Spreewald)
Lübben (Brandenburg)
Lübben
Situering
Deelstaat Vlag van de Duitse deelstaat Brandenburg Brandenburg
Landkreis Dahme-Spreewald
Coördinaten 51° 57′ NB, 13° 54′ OL
Algemeen
Oppervlakte 120,85 km²
Inwoners
(31-12-2020[1])
14.036
(116 inw./km²)
Hoogte 50 m
Burgemeester Jens Richter (CDU)
Overig
Postcode 15907
Netnummer 03546
Kenteken LDS
Stad 6 Ortsteile cq. Stadtbezirke
Gemeentenr. 12 0 61 316
Website www.luebben.de
Locatie van Lübben (Spreewald) in Dahme-Spreewald
Kaart van Lübben (Spreewald)
Portaal  Portaalicoon   Duitsland

Lübben (Spreewald) (Nedersorbisch: Lubin (Błota)) is een gemeente in de Duitse deelstaat Brandenburg. Het is de Kreisstadt van het Landkreis Dahme-Spreewald. De stad telt 14.036 inwoners.[1]

Geografie en infrastructuur

[bewerken | brontekst bewerken]

Lübben (Spreewald) heeft een oppervlakte van 119,90 km² en ligt in het oosten van Duitsland, aan de westkant van het Spreewald.

Lübben ligt 11 kilometer ten noordwesten van een stadje met bijna dezelfde naam, Lübbenau.

De stad ligt aan de Bundesstraße 115 en de Bundesstraße 87. Aan deze laatste weg ligt, 8 km ten zuidwesten van Lübben, afrit 8 van de Autobahn A 13.

De stad ligt aan verscheidene waterwegen, waarvan de Spree de belangrijkste is, gevolgd door een zijriviertje daarvan, de uit westelijke richting stromende Berste. De rivieren en kanalen zijn alleen voor kleine scheepjes zonder motor bevaarbaar. Daartoe behoren de traditionele Kähne, die onder andere voor toeristische rondvaarten worden gebruikt.

Aan de spoorlijn Berlijn - Görlitz, 74 km verwijderd van Berlijn, heeft Lübben een station. Bij het station ligt een klein busstation, begin- en eindpunt van enige buslijnen naar omliggende plaatsen.

De stad is onderverdeeld in de volgende kernen:

  • Lübben Stadt (Sorbisch: Lubin město)
  • Hartmannsdorf (Sorbisch: Hartmanojce)
  • Lubolz (Sorbisch: Lubolc)
    • Groß Lubolz (Sorbisch: Wjelike Lubolce)
    • Klein Lubolz (Sorbisch: Małe Lubolce)
  • Neuendorf (Sorbisch: Nowa Wjas)
  • Radensdorf (Sorbisch: Radom; Radowašojce)
  • Steinkirchen (Sorbisch: Kamjena), ten zuidwesten van het centrum, ca. 1400 inw.
  • Treppendorf (Sorbisch: Ranchow)

De belangrijkste bron van inkomen is het toerisme naar het Spreewald. Een aanlegsteiger aan de Spree voor rondvaartbootjes en diverse horeca-gelegenheden behoren tot de toeristische faciliteiten in de gemeente Lübben. Sinds 1999 mag Lübben zich Staatlich anerkannter Erholungsort noemen.

De stad is een Kreisstadt, zodat er regionale, ambtelijke instanties zijn gevestigd. Tot de werkgelegenheid in de dienstensector draagt ook het Asklepius-ziekenhuis van Lübben bij. Het is in een uit 1875 daterend gebouw[2] gevestigd, dat reeds in de 19e eeuw een krankzinnigengesticht was, maar tegenwoordig een modern neurologisch en psychiatrisch ziekenhuis.

Daarnaast is de teelt van Spreewald-augurken nog van bovenregionaal belang.


Lübben dankt zijn naam aan een persoon, die een aan een Slavische taal ontleende naam droeg. Deze begon met het naamelement -lub of -ljub, met de betekenis geliefd. De plaats kreeg vermoedelijk tussen 1210 en 1220 stadsrecht naar Maagdenburger model. Tot aan het Congres van Wenen (1816) behoorde Lübben meestal tot het Markgraafschap Neder-Lausitz, en was daarvan ook de hoofdstad. Het werd, vanuit het plaatselijke kasteel, vaak door steeds wisselende vazallen van de markgraaf bestuurd. Het markgraafschap zelf ressorteerde weer aan andere hertog- en vorstendommen; vanaf 1635 was dit het Keurvorstendom Saksen.

In 1827 werd in een kazerne in Lübben een Pruisisch infanterie-bataljon ondergebracht, het Brandenburgische Jäger-Bataillon Nr. 3. Dit heeft aan Duitse zijde gevochten in o.a. de Frans-Duitse Oorlog en de Eerste Wereldoorlog. In 1866 verkreeg Lübben aansluiting op het spoorwegnet.

Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd Lübben door het Russische Rode Leger, in de derde week van april 1945, na enige dagen zware strijd huis voor huis veroverd en daarbij voor 85% verwoest. Ook de grote kazerne brandde af, en werd niet terug opgebouwd.

De stad lag van 1949 tot 1990 in de DDR. In de DDR-periode was er vanaf 1957 een grote fabriek (Spreewerk) gevestigd, die kogels voor handvuurwapens maakte, t.b.v. onder andere de NVA en de Volkspolizei. Na de oorlog werd Lübben uitgebreid met een Plattenbau-flatwijk, o.a. voor de 800 arbeiders van Spreewerk en hun gezinnen. Na de Duitse hereniging ging Spreewerk over op de ontmanteling van munitie. Het bedrijf leidt echter sedert plm. 2016 een kwijnend bestaan. In maart 2018 viel er bij een bedrijfsongeval, een explosie, één dode.

Bezienswaardigheden, toerisme, evenementen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Toeristische rondvaarten per geroeide of geboomde, Kahn, over de waterwegen in het Spreewald; in Lübben is een haventje aanwezig, waar deze Kähne aan- en afmeren. Het dal van de Spree leent zich ook voor meerdaagse fietstochten. Zie onderstaande link.
  • Het 17e-eeuwse kasteel Schloss Lübben, waarin zich het plaatselijke streekmuseum bevindt
  • De evangelisch-lutherse Paul-Gerhardt-kerk, tot 1930: Sint-Nicolaaskerk, dateert uit de 17e eeuw. Het altaarstuk binnen in de kerk is eveneens 17e-eeuws. De in de Tweede Wereldoorlog verwoeste kerktoren is in 1998 hersteld en van o.a. een anti-oorlogsmonument voorzien. De kerk beschikte tot in de 18e eeuw over een torenwachter. Deze functie werd in 2014 in ere hersteld.
  • Te Steinkirchen staat het in 1801 in de stijl van het classicisme gebouwde landhuis Schloss Neuhaus, dat o.a. de plaatselijke muziekschool, een concertzaaltje en twee huurwoningen huisvest. De schrijver Ernst baron Von Houwald woonde er van 1822 tot aan zijn dood in 1845, en onderhield er een belangrijke literaire salon. Tot degenen, die op Schloss Neuhaus werden ontvangen, behoorden Achim von Arnim en zijn vrouw Bettina, Adelbert von Chamisso, Emanuel Geibel, Franz Grillparzer, Friedrich de la Motte-Fouqué en Ludwig Tieck. In het kasteel is een bescheiden museumvertrek aan Von Houwald gewijd. In 1986 ontsnapte het sterk vervallen gebouw alleen aan de slopershamer, doordat er geen slopers beschikbaar waren. Vanaf 1992 werd het gerestaureerd.
  • Iets ten westen van het stadscentrum ligt het fraaie , om zijn zomereiken beroemde stadsbosje der Hain, dat in het verleden deel uitmaakte van een ooibos.
  • Jaarlijks wordt in de zomer een openluchtfestival gehouden met de naam aquamediale, dat tot wel 100.000 bezoekers trekt.

Partnergemeenten

[bewerken | brontekst bewerken]

Lübben (Spreewald) onderhoudt jumelages met:

Bekende personen in relatie tot de gemeente

[bewerken | brontekst bewerken]

Geboren in Lübben

[bewerken | brontekst bewerken]

Overleden in Lübben

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Paul Gerhardt (1607–1676), Duitse predikant, dichter van geestelijke liederen
  • Ernst (Christoph baron) von Houwald (* 29 november 1778 in Straupitz; † 28 januari 1845 in Lübben), schrijver uit de periode van de Romantiek[4]
[bewerken | brontekst bewerken]

In het bosje Der Hain staat een 19e-eeuwse gedenksteen voor Liuba of Ljuba. Dit was een Sorbische liefdesgodin. Over haar is alleen in de omgeving van Lübben, in de 19e eeuw, een aantal sagen en legendes opgetekend. Eén zo'n verhaal, dat goed bij de vroeg 19e-eeuwse tijdgeest past, luidt in kort bestek als volgt:

Er was eens een jonge, Sorbische prinses, die verliefd was op een prins van een andere Sorbische stam. Doordat deze prins echter tot de vijanden van haar vader behoorde, verbood deze zijn dochter de omgang met die jongeman. Op een kwade dag zou hij tegen de mannen van haar vader ten oorlog trekken. De prinses kreeg in de laatste nacht vóór het vertrek van haar geliefde een droomgezicht. Zij zag een weeklagende, witte vrouwengedaante met golvend haar. De prinses interpreteerde dit als een voorteken, dat haar geliefde spoedig in de strijd zou sneuvelen. Daarop wendde de prinses zich tot Liuba, godin van de lente en beschermvrouwe van allen, die liefhebben. Zij offerde de juwelen, die de prins haar had geschonken aan de godin. Daarbij smeekte zij, spoedig met haar geliefde herenigd te zullen worden. Op weg van de offerplaats naar huis verzonk de prinses, met haar koets en haar gehele gevolg, in één van de peilloos diepe moerassen, die er toen nog in het Spreewald waren. Tegelijkertijd was de prins op het slagveld, in het hart getroffen door een vergiftigde pijl, om het leven gekomen. Zo had de godin de wens van de prinses vervuld, en de beide geliefden in de dood herenigd.

Zie de categorie Lübben (Spreewald) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.