Naar inhoud springen

Maria van Hohenzollern-Sigmaringen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Maria van Hohenzollern-Sigmaringen
Maria van Hohenzollern-Sigmaringen
Algemene informatie
Land Koninkrijk Pruisen
Adellijke titel prinses, gravin
Geboortedatum 17 november 1845
Geboorteplaats Sigmaringen
Overlijdensdatum 26 november 1912
Overlijdensplaats Brussel
Doodsoorzaak longontsteking
Begraafplaats Koninklijke Crypte
Wijze van overlijden natuurlijke dood
Werk
Beroep salonnière
Familie
Familie Huis Hohenzollern-Sigmaringen, Huis van Saxe-Coburg en Gotha
Echtgenoot Filips van België
Vader Karel Anton van Hohenzollern-Sigmaringen
Moeder Josefine van Baden
Kinderen Boudewijn van België, Henriëtte van België, Josephine van België, Josephine van België, Albert I van België
Broers en zussen Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen, Stephanie van Hohenzollern-Sigmaringen, Carol I van Roemenië, Anton van Hohenzollern-Sigmaringen, Frederik van Hohenzollern-Sigmaringen
Persoonlijk
Etniciteit Duitsers
Talen Duits
handtekening
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie bewerken.

Maria Louise Alexandra Caroline van Hohenzollern-Sigmaringen (Sigmaringen, 17 november 1845Brussel, 26 november 1912), gravin van Vlaanderen, was aanvankelijk een Duitse maar door haar huwelijk later een Belgische prinses.

Zij was de jongste dochter van de laatste regerende vorst van Hohenzollern-Sigmaringen, Karel Anton en Josefine van Baden. Haar broer Karel, zou later koning van Roemenië worden, terwijl haar zus Stefanie koningin van Portugal was.

Zelf trouwde ze op 25 april 1867 in Berlijn met de Belgische prins Filips, graaf van Vlaanderen, de jongere broer van de latere koning Leopold II. Na haar huwelijk, dat werd gearrangeerd door de Britse koningin Victoria, de jongere nicht van Leopold I, vestigden prins Filips en zijn echtgenote zich als graaf en gravin van Vlaanderen, in het Paleis van de graaf van Vlaanderen in Brussel.

De gravin van Vlaanderen was een verdienstelijke kunstenares. Zo legde zij zich vanaf 1868 toe op het maken van etsen. Een aantal van haar etsen werd tentoongesteld tijdens de Wereldtentoonstelling van 1893 in Chicago. In de twintigste eeuw besteedden verschillende Belgische musea aandacht aan het werk van de gravin. Haar kleinzoon prins Karel zou zijn artistieke talenten van haar hebben geërfd. Ze steunde ook andere kunstenaars, zelfs de omstreden Félicien Rops.

Maria werd gezien als de enige liefdevolle vrouw aan het Belgische Hof; haar schoonzus Maria-Hendrika was ontzettend afwezig en besteedde geen tijd aan haar huwelijk. Haar andere schoonzus, keizerin Charlotte, was krankzinnig. Ze stond bekend als zeer godvruchtig. Leopold II noemde zijn schoonzus wel eens spottend "Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen".

Maria ontfermde zich over de kinderen van Leopold II; ze had een bijzonder innige relatie met prinses Clémentine. Zelf verloor ze tijdens haar leven twee van haar kinderen. Haar dochter Josephine stierf kort na haar geboorte. Haar oudste zoon Boudewijn overleed op 21-jarige leeftijd.

Maria en Filips kregen vijf kinderen:

Voorouders van Maria van Hohenzollern-Sigmaringen
Overgrootouders Anton Alois van Hohenzollern-Sigmaringen (1762-1831)

Amalie Zephyrine van Salm-Kyrburg (1760-1841)
Pierre Murat (1748–1792)

Louise van Aimery d'Astorg (1762–1793)
Karel Lodewijk van Baden (1755-1801)

Amalia van Hessen-Darmstadt (1754-1832)
Claude de Beauharnais (1756–1819)

Claudine Françoise Adrienne Gabrielle de Lézay-Marnézia (1767–1791)
Grootouders Karel van Hohenzollern-Sigmaringen (1785-1853)
∞ 1808
Marie Antoinette Murat (1793-1847)
Karel van Baden (1786-1818)
∞ 1806
Stéphanie de Beauharnais (1789-1860)
Ouders Karel Anton van Hohenzollern-Sigmaringen (1811-1885)
∞ 1834
Josefine van Baden (1813-1900)
Maria van Hohenzollern-Sigmaringen (1845-1912)


Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Maria von Hohenzollern-Sigmaringen op Wikimedia Commons.