McDonnell Douglas KC-10 Extender
| KC-10 Extender | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
KDC-10 Extender van de Koninklijke Luchtmacht
| ||||
| Algemeen | ||||
| Fabrikant | McDonnell Douglas | |||
| Rol | Tankervliegtuig, overig transport | |||
| Bemanning | 4 | |||
| Varianten |  KC-10 Extender  KDC-10 Extender
| |||
| Status | ||||
| Aantal gebouwd | KC-10: 60 KDC-10: 2 | |||
| Gebruik | United States Air Force Koninklijke Luchtmacht
| |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 55,43 m | |||
| Hoogte | 17,70 m | |||
| Spanwijdte | 50,40 m | |||
| Gewicht | ||||
| Startgewicht | 120.000 kg | |||
| Max. gewicht | 256.300 kg | |||
| Laadvermogen | 136.300 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | CF6-50C2 turbofan (3x) | |||
| Vermogen | 52.500 lbs per motor kW | |||
| Prestaties | ||||
| Kruissnelheid | 890 km/h | |||
| Topsnelheid | 962 km/h | |||
| Vliegbereik | 9760 km | |||
| ||||
De McDonnell Douglas KC-10 Extender is een militair transportvliegtuig van de United States Air Force en de Koninklijke Luchtmacht. Het vliegtuig is een doorontwikkeling van de civiele McDonnell Douglas DC-10. De KC-10 Extender is bedoeld voor algemene transporttaken en meer specifiek het bijtanken in de lucht.
De KC-10 Extender is oorspronkelijk ontwikkeld door de Amerikaanse luchtmacht als aanvulling op de Boeing KC-135 Stratotanker. Dit toestel werd naar aanleiding van voorvallen in Zuidoost-Azië en het Midden-Oosten voor sommige taken niet geschikt bevonden. De DC-10 was na de DC-9 het tweede transportvliegtuig van McDonnell Douglas dat door de Amerikaanse luchtmacht werd doorontwikkeld. In totaal werden er 60 KC-10s geproduceerd voor de Amerikaanse luchtmacht. Voor de Verenigde Staten speelt de KC-10 een belangrijke rol bij het deelnemen aan verre overzeese operaties zoals de beide Golfoorlogen met Irak.
KDC-10
Twee vergelijkbare tankers werden onder de benaming KDC-10 omgebouwd uit voormalige DC-10 verkeersvliegtuigen van Martinair voor de Koninklijke Luchtmacht. Dit zijn de Jan Scheffer (T-235) en Prins Bernhard (T-264).[1] De KDC-10 maakt het voor de Nederlandse luchtmacht mogelijk om onder andere F-16's in de lucht van brandstof te voorzien.
De Jan Scheffer zal in 2021 Nederland gaan verlaten, terwijl de Prins Bernhard op 4 november 2019 naar Amerika gevlogen zal worden, verkocht aan een Amerikaans bedrijf.[2] Dit alles in afwachting van hun opvolgers, de Airbus A330. Hiervan zijn er, samen met vijf andere landen, acht van besteld. Daarvan worden er dan vijf op Vliegbasis Eindhoven gestationeerd.
Bronnen, noten en/of referenties
|
