Michael Leonhart

Michael Leonhart
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren	21 april 1974
Land	Verenigde Staten
Werk
Genre(s)	jazz
Beroep	muzikant
Instrument(en)	trompet
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Michael Leonhart (21 april 1974) is een Amerikaanse jazztrompettist en multi-instrumentalist.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

In 1992 werd de 17-jarige Leonhart geëerd met de eerste Grammy Award voor uitmuntende middelbare schoolmuzikant in de Verenigde Staten (hij ging naar de Fiorello H. LaGuardia High School).^[1] Hij was de jongste Grammy-ontvanger tot nu toe. In februari van hetzelfde jaar noemde ABC World News hem «Persoon van de Week». Leonhart trad op met Steely Dan sinds 1996 en nam met hen twee albums op, waaronder het Grammy-winnende album van het jaar Two Against Nature uit 2000, waarop hij een prominente solist, arrangeur en dirigent was. In 2012 co-produceerde hij het vierde soloalbum Sunken Condos van Donald Fagen.

Hij nam met Yoko Ono op als lid van The Plastic Ono Band in 2009 op haar album Between My Head and the Sky^[2] en opnieuw in 2013 op haar album Take Me to the Land of Hell. Hij speelde met Monkey House op de twee albums Headquarters (2012)^[3] en Left (2016).^[4]

In 2015 werkte hij samen met de Antibalas en The Dap-Kings hoornsecties, Mark Ronson en Bruno Mars om Uptown Funk en andere nummers op het album Uptown Special op te nemen (2015).^[5]^[6]^[7]^[8]^[9]^[10]^[11]

Hij heeft ook samengewerkt met A Tribe Called Quest, John Barry, James Brown, Busta Rhymes, David Byrne, Mos Def, DJ Spooky, Brian Eno, Bill Frisell, Levon Helm, Lenny Kravitz, Arto Lindsay, Henry Mancini, Arif Mardin en Wynton Marsalis, Michael McDonald, Bobby McFerrin, Natalie Merchant, Q-Tip, Raekwon, Bonnie Raitt, Skizm, Slash, Steven Tyler, Caetano Veloso en Bill Withers.

Michael Leonhart & de Avramina 7[bewerken | brontekst bewerken]

Na meer dan veertig opnamen als huistrompettist voor Truth en Soul Records, bracht het in Brooklyn gevestigde funk- en soullabel het heavy-funk conceptalbum Seahorse and the Storyteller van Leonhart uit in 2009.^[12].

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Michael Leonhart is de zoon van jazzbassist Jay Leonhart^[13] en de broer van zangeres Carolyn Leonhart.^[14]

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Als leader[bewerken | brontekst bewerken]

1995: Aardvark Poses (Sunnyside Records)
1997: Glub Glub Vol. 11 (Sunnyside)
2002: Slow (Sunnyside)
2005: The Suzy Lattimore EP (self-released)
2006: The Ballad of Minton Quigley (zelf uitgebracht)
2008: Hotel Music (St. Ives)
2010: Seahorse & the Storyteller (Truth and Soul Records)
2018: The Painted Lady Suite (Sunnyside)
2019: Suite Extracts Vol. 1 (Sunnyside)

Als sideman en gast[bewerken | brontekst bewerken]

Met Vinicius Cantuaria

1996: Sol Na Cara (Gramavision)
1998: Tucuma (Verve)
2001: Vinicius (Transparent)
2004: Horse and Fish (Rykodisc)
2007: Cymbals (Naive)

Met Jay Leonhart

1988: The Double Cross (Sunnyside)
2001: Galaxies and Planets (Sons of Sound)
2002: Rodgers & Leonhart (Sons of Sound)

Met anderen

1996: Per Husby, If You Could See Me Now (Gemini)
1999: Arto Lindsay, Prize (Righteous Babe)
1999: Mauro Refosco, Seven Waves (MA)
2000: Steely Dan, Two Against Nature (Reprise)
2003: Steely Dan, Everything Must Go (Reprise)
2003: Steve Tyrell, This Guy's in Love (Columbia)
2005: El Michels Affair, Sounding Out the City (Fastlife)
2006: Alice Smith, For Lovers, Dreamers & Me (BBE)
2008: Sharleen Spiteri, Melody (Mercury)
2008: Walt Weiskopf, Day in Night Out (Criss Cross)
2009: Ben Sidran, Dylan Different (Microcoscmo Dischi)
2009: El Michels Affair, Enter the 37th Chamber (Fat Beats)
2009: Lee Fields, My World (Truth & Soul)
2009: The Whitefield Brothers, In the Raw (Now-Again)
2009: They Might Be Giants, Here Comes Science (Disney Sound/Idlewild)
2010: Aloe Blacc, Good Things (Stones Throw)
2010: Natalie Merchant, Leave Your Sleep (Nonesuch)
2010: Nikki Yanofsky, Nikki (Decca)
2010: Sharon Jones & the Dap-Kings, I Learned the Hard Way (Daptone)
2010: Yuka Honda, Heart Chamber Phantoms (Tzadik)
2011: Jens Lekman, An Argument with Myself (Secretly Canadian)
2011: Mark Bacino, Queens English (DreamCrush)
2011: Paul Brill, Breezy (Scarlet Shame)
2011: Shawn Lee, World of Funk (Ubiquity)
2011: The Ghost of a Saber Tooth Tiger, La Carotte Bleue (Chimera)
2012: Donald Fagen, Sunken Condos (Reprise)
2012: Martha Wainwright, Come Home to Mama (Cooperative)
2012: Rufus Wainwright, Out of the Game (Decca)
2012: Lee Fields, Faithful Man (Truth & Soul)
2014: Cibo Matto, Hotel Valentine (Chimera)
2015: Geoff Zanelli and Mark Ronson, Mortdecai (La-La Land)
2015: Mark Ronson, Uptown Special (Columbia)
2015: Sachal Vasandani, Slow Motion Miracles (Okeh)
2016: Nels Cline, Lovers
2017: Blonde Redhead, 3 O'Clock (Ponderosa)
2017: Michael McDonald, Wide Open (BMG)
2017: Peter Cincotti, Long Way from Home
2018: Leo Sidran, Cool School (Bonsai Music)
2018: Tom Odell, Jubilee Road (Columbia)
2019: The Hold Steady, Thrashing Thru the Passion (Frenchkiss)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Hevesi, Dennis, "Grammy voor High School Jazz: A Serious Swinger", NY Times, 26-02-1992. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Yoko Ono - Plastic Ono Band | Stel je voor: Peace. Yopob.com (11-12-1970). Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Headquarters. AllMusic. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Don Breithaupt, van Monkey House: Iets anders! Interview. Iets anders! (12 juni 2016). Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Rogers, Ray, "Mark Ronson Says New Single With Bruno Mars 'Uptown Funk' Is a Milestone for Both of Them", Billboard., 10-11-2014. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Ryzik, Melena, "Back to the Studio, With Hits in Hand: Mark Ronson's Fourth Solo Album, 'Uptown Special,' Is a Star Collaboration", The New York Times., 09-01-2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Fusilli, Jim, "Big-Name Musicians Get Funky: Mark Ronson bewijst opnieuw dat hij een uitstekende smaak heeft in funk en R&B op 'Uptown Special'", The Wall Street Journal., 15-01=2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Johnston, Maura, "Bruno Mars en Mark Ronson head 'Uptown' naar No. 1", The Boston Globe]., 09-01=2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Schiff, Mark, "Mark Ronson deelt funky nieuw nummer met Bruno Mars, kondigt aan dat er een album komt", AXS., 10-11-2014. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Molanphy, Chris, "Why Is Mark Ronson and Bruno Mars' "Uptown Funk!") Nr. 1?", leisteen..., 13-01-2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Byron, Tim, "Number Ones: Mark Ronson ft Bruno Mars 'Uptown Funk'", The Vine. Gearchiveerd op 21-03-2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Michael Leonhart Discography. Michael Leonhart Discography. Gearchiveerd op 23 december 2010. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Holden, Stephen, "The Bass Art of 'Nukular' Versification", NY Times, 14-01-2010. Geraadpleegd op 20-03-2021.
↑ Carolyn Leonhart op All About Jazz. allaboutjazz.com. Gearchiveerd op 1 juni 2010. Geraadpleegd op 20-03-2021.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Michael Leonhart op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] Hevesi, Dennis, "Grammy voor High School Jazz: A Serious Swinger", NY Times, 26-02-1992. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[2] Yoko Ono - Plastic Ono Band | Stel je voor: Peace. Yopob.com (11-12-1970). Geraadpleegd op 20-03-2021.

[headq-3] Headquarters. AllMusic. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[Frasier-4] Don Breithaupt, van Monkey House: Iets anders! Interview. Iets anders! (12 juni 2016). Geraadpleegd op 20-03-2021.

[5] Rogers, Ray, "Mark Ronson Says New Single With Bruno Mars 'Uptown Funk' Is a Milestone for Both of Them", Billboard., 10-11-2014. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[6] Ryzik, Melena, "Back to the Studio, With Hits in Hand: Mark Ronson's Fourth Solo Album, 'Uptown Special,' Is a Star Collaboration", The New York Times., 09-01-2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[7] Fusilli, Jim, "Big-Name Musicians Get Funky: Mark Ronson bewijst opnieuw dat hij een uitstekende smaak heeft in funk en R&B op 'Uptown Special'", The Wall Street Journal., 15-01=2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[8] Johnston, Maura, "Bruno Mars en Mark Ronson head 'Uptown' naar No. 1", The Boston Globe]., 09-01=2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[9] Schiff, Mark, "Mark Ronson deelt funky nieuw nummer met Bruno Mars, kondigt aan dat er een album komt", AXS., 10-11-2014. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[10] Molanphy, Chris, "Why Is Mark Ronson and Bruno Mars' "Uptown Funk!") Nr. 1?", leisteen..., 13-01-2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[11] Byron, Tim, "Number Ones: Mark Ronson ft Bruno Mars 'Uptown Funk'", The Vine. Gearchiveerd op 21-03-2015. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[12] Michael Leonhart Discography. Michael Leonhart Discography. Gearchiveerd op 23 december 2010. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[13] Holden, Stephen, "The Bass Art of 'Nukular' Versification", NY Times, 14-01-2010. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[14] Carolyn Leonhart op All About Jazz. allaboutjazz.com. Gearchiveerd op 1 juni 2010. Geraadpleegd op 20-03-2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]