Milaan-San Remo 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Milaan-San Remo 2014
105e editie
Het peloton in Savona
Datum 23 maart 2014
Startplaats Milaan
Finishplaats San Remo
Totale afstand 294 km
Deelnemers 200
Eindklassementen
Eerste Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff
Tweede Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ben Swift
Navigatie
Milaan-San Remo 2013     Milaan-San Remo 2015
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 105e editie van de wielerwedstrijd Milaan-San Remo werd gehouden op 23 maart 2014. De renners reden een wedstrijd van 294 kilometer tussen Milaan en San Remo. De wedstrijd maakte deel uit van de UCI World Tour 2014. Titelverdediger was de Duitser Gerald Ciolek. Dit jaar versloeg de Noor Alexander Kristoff met enkele fietslengtes Fabian Cancellara, die voor de vierde maal op rij op het podium stond, en Ben Swift in een sprint.

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Frankrijk FDJ.fr Vlag van Spanje Movistar Vlag van Italië Androni Giocattoli
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Verenigde Staten Garmin Sharp Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step Vlag van Italië Bardiani CSF
Vlag van Nederland Belkin Vlag van Nederland Giant-Shimano Vlag van Australië Orica-GreenEdge Vlag van Italië Neri Sottoli
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling Vlag van Zwitserland IAM Cycling
Vlag van Italië Cannondale Vlag van België Lotto-Belisol Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka
Vlag van Frankrijk Europcar Vlag van Rusland Katjoesja Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing Vlag van Duitsland NetApp-Endura
Vlag van Verenigde Staten Unitedhealthcare

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Maarten Tjallingii en Jan Bárta gingen al vanaf het begin in de aanval. Zij kregen gezelschap van Marc de Maar, Nicola Boem, Antonino Parrinello, Matteo Bono en Nathan Haas, waardoor een kopgroep van zeven man ontstond. De zeven kregen een vrijgeleide van het peloton en kwamen met een voorsprong van meer dan tien minuten bij de Turchino aan. In de regenachtige route langs de Ligurische kust liet Boem zijn medevluchters gaan, waardoor de kopgroep met zes man verderging. Ook Haas en Parinello zouden de koplopers in aanloop naar de heuvels moeten laten gaan. Na de Capo Berta verdween ook Jan Bárta uit de kopgroep.

De drie overgebleven koplopers begonnen met een voorsprong van ongeveer twee minuten aan de Cipressa, waar Bono al snel zijn medevluchters moest laten gaan. Aan kop van het peloton zorgde een tempoversnelling van Cannondale ervoor dat de groep snel uitdunde. Vincenzo Nibali zette met een demarrage de jacht in op de koplopers, die op de top nog maar een voorsprong van vijftien seconden over hadden. In de afdaling over het natte wegdek sloot Nibali aan. De Siciliaan ging erop en erover en begon met een voorsprong van een 15 seconden aan de beklimming van de Poggio.

Vlak voor de Poggio reed John Degenkolb, vooraf betiteld als een van de favorieten, lek. Nibali werd tijdens de beklimming ingelopen. Trek Factory Racing stuurde Grégory Rast vooruit, die met Enrico Battaglin een medevluchter kreeg. Een demarrage van Philippe Gilbert zorgde voor een hergroepering. Vlak voor de top ging Lars Petter Nordhaug ten aanval, maar hij werd samen met medevluchter Greg Van Avermaet in de afdaling ingelopen.

In de finishstraat Lungomare ging Van Avermaet vroeg de sprint aan, maar zijn poging kwam door materiaalproblemen niet uit de verf. Mark Cavendish moest van ver komen, maar Alexander Kristoff kwam langszij en won de sprint met overmacht. Hij liet dankzij deze zege voor de eerste maal het Noorse volkslied klinken in San Remo.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Milaan-San Remo 2014
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Rusland Katjoesja 6u55'56"
2 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ben Swift Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
4 Vlag van Spanje Juan José Lobato Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
6 Vlag van Italië Sonny Colbrelli Vlag van Italië Bardiani CSF z.t.
7 Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Omega Pharma-Quick-Step z.t.
8 Vlag van Italië Sacha Modolo Vlag van Italië Lampre-Merida z.t.
9 Vlag van Duitsland Gerald Ciolek Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka z.t.
10 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Italië Cannondale z.t.
11 Vlag van Litouwen Ramūnas Navardauskas Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Sharp z.t.
12 Vlag van Italië Salvatore Puccio Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling z.t.
13 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
14 Vlag van Nederland Sebastian Langeveld Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Sharp z.t.
15 Vlag van Noorwegen Lars Petter Nordhaug Vlag van Nederland Belkin Pro Cycling z.t.
16 Vlag van Frankrijk Yoann Offredo Vlag van Frankrijk FDJ.fr z.t.
17 Vlag van Spanje Francisco Ventoso Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
18 Vlag van Italië Daniele Bennati Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo z.t.
19 Vlag van Zwitserland Grégory Rast Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.
20 Vlag van Italië Fabio Felline Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing z.t.