NGC 1275

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
NGC 1275
NGC 1275
Sterrenbeeld Perseus
Type Lensvormig sterrenstelsel (S0)
NGC NGC 1275
Rechte klimming 03u19m48,2s
Declinatie
(Epoche 2000)
+41° 30′ 42,1″
Magnitude 11,7 mag
Afstand 235 × 106 lichtjaar
Schijnbare afmeting 2,57′ × 1,86′
Diameter 35.000 lichtjaar
Roodverschuiving 0,01756
Radiële snelheid 5218 km/s
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

NGC 1275 (ook bekend als Perseus A) is een lensvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Perseus. Het hemelobject ligt 235 miljoen lichtjaar (65,28 × 106 parsec) van de Aarde verwijderd en werd op 14 februari 1863 ontdekt door de Duits-Deense astronoom Heinrich Louis d'Arrest.

NGC 1275 bestaat in feite uit 2 sterrenstelsels, die ongeveer 200.000 lichtjaar uit elkaar liggen. Het centrale gedeelte van het grootste systeem (het zogenaamde dominante systeem) stoot grote hoeveelheden gas uit in filamentaire formaties. De hoeveelheid gas wordt geschat op 10 miljoen keer de massa van de zon. De filamenten zijn ongeveer 200 lichtjaar breedt en 20.000 lichtjaar lang.

Synoniemen[bewerken | brontekst bewerken]

  • GC 675
  • IRAS 03164+4119
  • 2MASX J03194823+4130420
  • H 2.603
  • MCG +07-07-063
  • PGC 12429
  • UGC 2669
  • ZWG 540.103
  • Perseus A

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie NGC 1275 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.