Natriumdichromaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Natriumdichromaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van natriumdichromaat
Natriumdichromaatkristallen
Algemeen
Molecuulformule Na2Cr2O7
IUPAC-naam natriumdichromaat
Molmassa 261,97 g/mol
CAS-nummer 7789-12-0
EG-nummer 234-190-3
Wikidata Q407873
Beschrijving Rode tot feloranje kristallen
Vergelijkbaar met kaliumdichromaat, ammoniumdichromaat
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OxiderendCorrosiefToxisch
Schadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H272 - H301 - H312 - H314 - H317 - H330 - H334 - H340 - H350 - H360 - H372 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P220 - P260 - P273 - P280 - P284
Carcinogeen ja
Hygroscopisch? ja
EG-Index-nummer 024-004-00-7
Fysische eigenschappen
Dichtheid 2,52 g/cm³
Smeltpunt 356,7 °C
Kookpunt (ontleedt) 400 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) ca. 2355 g/L
Goed oplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Natriumdichromaat is een natriumzout van dichroomzuur, met als brutoformule Na2Cr2O7. Het komt gewoonlijk voor als dihydraat: Na2Cr2O7 · 2 H2O. Bij verwarming tot ongeveer 100°C verliezen de kristallen hun kristalwater en gaat het zout over in de watervrije vorm. Boven 400°C ontleedt natriumdichromaat.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

De grondstof voor natriumdichromaat en andere chroomverbindingen is het mineraal chromiet dat vooral bestaat uit chroom(III)oxide (Cr2O3). Het fijngemalen mineraal wordt met natriumcarbonaat en kalksteen gemengd en geroost in een roterende oven op hoge temperatuur en in een zuurstofrijke atmosfeer. Daar wordt het chroom(III)oxide omgezet in natriumchromaat:

Het natriumchromaat is oplosbaar in water en wordt uit de reactiemassa geloogd met warm water. Aan die oplossing voegt men zwavelzuur toe om het chromaat om te zetten tot het dichromaat. Hierbij wordt natriumsulfaat gevormd als bijproduct. Het natriumsulfaat kristalliseert uit in de hete oplossing en kan afgefilterd worden. De natriumdichromaatoplossing kan als zodanig gebruikt worden of verder geconcentreerd in verdampers, kristallisatoren en centrifuges tot het dihydraat of het kristallijne watervrije zout.

In de plaats van met zwavelzuur kan natriumchromaat ook omgezet worden tot natriumdichromaat met behulp van koolstofdioxide onder hoge druk. Het bijproduct dat dan gevormd wordt, is natriumwaterstofcarbonaat. Dat kan gecalcineerd worden tot natriumcarbonaat en gebruikt worden in de roostoven.

De wereldwijde productiecapaciteit voor natriumdichromaat voor de periode 2000-2002 is geschat op 838.000 ton/jaar (als dihydraat).

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Uit natriumdichromaat worden een aantal verbindingen van zeswaardig en driewaardig chroom geproduceerd die in uiteenlopende toepassingsgebieden gebruikt worden:

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals alle chroom(VI)verbindingen is natriumdichromaat een giftige stof bij inademing of inslikking. Bij huidcontact kan het brandwonden veroorzaken. Het kan de huid sensibiliseren. Natriumdichromaat is een kankerverwekkende en mutagene stof die erfelijke afwijkingen kan veroorzaken.

Natriumdichromaat is een sterk oxiderende stof. Contact met ontvlambare stoffen kan brand veroorzaken.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]