Nikkel(II)oxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nikkel(II)oxide
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van nikkel(II)oxide
 Ni2+
 O2−
Algemeen
Molecuulformule NiO
IUPAC-naam nikkel(II)oxide
Andere namen nikkelmonoxide
Molmassa 74,6928 g/mol
SMILES
1S/Ni.O
InChI
O=[Ni]
CAS-nummer 1313-99-1
EG-nummer 215-215-7
PubChem 14805
Wikidata Q411221
Beschrijving Donkergroen tot zwart poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkSchadelijk voor de gezondheid
Gevaar
H-zinnen H317 - H350 - H372 - H413
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P280 - P308+P313
Carcinogeen ja
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur donkergroen tot zwart
Dichtheid 7,45 g/cm³
Smeltpunt 1984 °C
Onoplosbaar in water
Brekingsindex 2,1818 
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Nikkel(II)oxide (NiO) is een anorganische verbinding van het metaal nikkel met zuurstof. Andere nikkeloxiden zijn nikkel(III)oxide (Ni2O3) en nikkel(IV)oxide (NiO2). De stof komt voor als een donkergroene tot zwarte kristallijne vaste stof met een kubische kristalstructuur. Nikkel(II)oxide is een basisch oxide en vrijwel onoplosbaar in water.

Natuurlijk voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

De minerale vorm, bunseniet, is genoemd naar de Duitse scheikundige Robert Bunsen. Bunseniet is een zeldzaam mineraal, dat aangetroffen wordt in het Ertsgebergte nabij Johanngeorgenstadt (Duitsland).[1] De hardheid op de hardheidsschaal van Mohs bedraagt 5,5.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Nikkel(II)oxide wordt gevormd wanneer nikkelpoeder met zuurstofgas boven 400 °C wordt verwarmd. Het kan ook bereid worden door een zuurstofhoudend zout van nikkel, zoals nikkel(II)carbonaat of nikkel(II)sulfaat, bij hoge temperaturen (meer dan 1000 °C) te calcineren:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Nikkel(II)oxide wordt gebruikt bij de productie van keramische materialen en het kleuren van porselein. Het wordt ook gebruikt als grondstof voor de productie van nikkelzouten en nikkelbevattende katalysatoren. Nikkel(II)oxide is ook een component in elektroden van brandstofcellen.

De reactie met chroom(III)oxide en zuurstofgas leidt tot vorming van nikkel(II)chromaat:

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals de meeste nikkelverbindingen wordt nikkel(II)oxide beschouwd als een kankerverwekkende stof (via inhalatie van poeder). Contact met de ogen of de huid kan leiden tot irritatie.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) MSDS van nikkel(II)oxide