Naar inhoud springen

Nini Bulterys

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Johannesgrillet (overleg | bijdragen) op 21 jan 2020 om 11:36.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Nini Bulterijs
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Volledige naam Nini Bulterijs
Geboren Temse, 20 november 1929
Overleden Wilrijk, 12 december 1989
Land Vlag van België België
Beroep Componist
Pianist
Instrument piano
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Nini Bulterijs (Temse, 20 november 1929 - Wilrijk, 12 december 1989) was een Belgische componiste[1] en professor aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen.

Levensloop

Haar eerste muzikale passen zette ze onder leiding van koster-organist Jozef D'Hooghe te Temse. Ze verbleef op een kostschool te Brussel en later studeerde ze piano in Antwerpen aan het muziekcollege en vervolgens aan het Koninklijk Conservatiorium. Op aanraden van Victor Legley ging ze vervolgens contrapunt en fuga studeren aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Jean Louël, bij wie ze contrapunt studeerde, bood haar aan ook orkestratie en instrumentatie te oefenen.

Met De terugkeer van de krijgsgevangene, haar eerste compositie, bereikte ze de eindfinale van de Prix de Rome. Vervolgens schreef, als eindexamen aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth, de compositie De triomf van het bloed. Dit stuk was samengesteld uit een motet voor koor en orkest, een strijkkwartet en een cantate op tekst van Karel Jonckheere. In 1962 nam ze deel aan Festival van de Hedendaagse Muziek in Polen en in 1963 werd ze tweede in de Prix de Rome. In 1966 behaalde ze de Tweede prijs in de Internationale Koningin Elisbethwedstrijd voor Toondichtkunst (compositie)[2] en in 1969 ontving ze de Prijs Emile Doehaerd voor compositie met pianotrio. In 1973 ten slotte nam ze nogmaals deels aan het Festival van de Hedendaagse Muziek in Polen.

Later ging ze onderwijzen. In 1962 werd ze aangesteld aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen waar ze notenleer, en later harmonie, contrapunt en fuga doceerde.

Werken

  • Sonata, 2 violen, pianoforte, 1960
  • Symphonic Movements, orkest, 1960
  • Pianoforte Concerto, 1961
  • Trio voor piano, viool en cello, 1962[3]
  • Arion (cantata, tekst: B. Decorte), solo viool, koor, orkest, 1963
  • Concerto, 2 violen, orkest, 1964
  • Symphonie, 1965
  • Viool Concerto, 1968
  • Rondo, viool, pianoforte, 1972