Oxydactylus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oxydactylus
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Vroeg-Mioceen
Reconstructie van Oxydactylus longipes
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Orde:Artiodactyla
Onderorde:Tylopoda
Familie:Camelidae
Geslacht
Oxydactylus
Peterson, 1904
  • O. benedentatusHay 1924
  • O. cameloidesWortman 1898
  • O. campestrisCook 1909
  • O. lacotaMatthew 1960
  • O. longipesPeterson 1904
  • O. longirostrisPeterson 1911
  • O. lulliLoomis 1911
  • O. wyomingensisLoomis 1936
Skelet van Oxydactylus wyomingensis
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Oxydactylus[1] is een endemisch geslacht van uitgestorven kameelachtigen dat voorkwam in Noord-Amerika. Het leefde van het Laat-Oligoceen tot het Midden-Mioceen (28,4–13,7 miljoen jaar geleden), en bestond ongeveer 14 miljoen jaar. De naam komt van het Oudgrieks οξύς (oxys, 'scherp') en δάκτυλος (daktylos, 'vinger').

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Dit tweehonderddertig centimeter lange kameelachtige dier had een lange hals en erg lange, smalle poten met hoeven, in plaats van eeltkussens.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn voedsel bestond uit bladeren van planten, die voorkwamen in de hogere vegetatielagen. De samenstelling van het landschap met verspreid staande bomen en struiken moeten veel invloed hebben gehad op de ontwikkeling van dit dier.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Resten van dit dier werden gevonden in Noord-Amerika, meer bepaald in de Amerikaanse staten South Dakota en Nebraska.