Parijs-Roubaix 2002

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Parijs-Roubaix 2002
100e editie
Datum 14 april 2002
Startplaats Compiègne
Finishplaats Roubaix
Totale afstand 261 km
Gem. snelheid 39,235 km/h
Deelnemers 190 (41 aangekomen)
Eindklassementen
Eerste Vlag van België Johan Museeuw
Tweede Vlag van Duitsland Steffen Wesemann
Derde Vlag van België Tom Boonen
Navigatie
Parijs-Roubaix 2001     Parijs-Roubaix 2003
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Op 14 april 2002 werd de 100e editie verreden van de Franse wielerklassieker Parijs-Roubaix in regenachtige omstandigheden. De wedstrijd, die 261 kilometer lang was, bestond voor zo'n vijftig kilometer uit de beruchte kasseienstroken.

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

In slechte weersomstandigheden won Johan Museeuw voor de derde keer. Zo'n veertig kilometer van de aankomst in de velodroom van Roubaix, reed hij alleen weg. George Hincapie vroeg Tom Boonen de achtervolging in te zetten.

Museeuw zijn derde succes in Parijs-Roubaix was onder barre weersomstandigheden

Op zo'n 25 kilometer van de finish bedroeg de voorsprong van Museeuw vijftig seconden. Even later viel Hincapie en zetten Boonen en Steffen Wesemann de achtervolging verder. Museeuw bleek echter reeds te ver weg en slaagde erin met een voorsprong van ruim drie minuten de Vélodrome André Pétrieux van Roubaix op te rijden. Wesemann versloeg Boonen in de spurt om de tweede plaats. Voor Museeuw zou het zijn voorlaatste grote overwinning in een klassieker zijn. Datzelfde najaar won hij met de Vattenfall Cyclassics zijn elfde en laatste klassieker.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

rang renner land tijd
1 Johan Museeuw Vlag van België België 6u 39' 08"
2 Steffen Wesemann Vlag van Duitsland Duitsland op 3' 04"
3 Tom Boonen Vlag van België België op 3' 08"
4 Tristan Hoffman Vlag van Nederland Nederland op 4' 02"
5 Lars Michaelsen Vlag van Denemarken Denemarken z.t.
6 George Hincapie Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten z.t.
7 Thierry Gouvenou Vlag van Frankrijk Frankrijk z.t
8 Max van Heeswijk Vlag van Nederland Nederland z.t.
9 Nico Mattan Vlag van België België z.t.
10 Enrico Cassani Vlag van Italië Italië z.t.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]