Ruig leermos

Ruig leermos
	Taxonomische indeling
Rijk:	Fungi (Schimmels)
Stam:	Ascomycota
Klasse:	Lecanoromycetes
Onderklasse:	Lecanoromycetidae
Orde:	Peltigerales
Familie:	Peltigeraceae
Geslacht:	Peltigera
	Soort
	Peltigera praetextata; (Flörke ex Sommerf.) Zopf (1909)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Ruig leermos op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Schimmels

Het ruig leermos (Peltigera praetextata) is een leermos in de familie Peltigeraceae. De fotobiont is Nostoc.

Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]

Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het thallus is foliose en heeft een diameter tot 15–25 cm. De lobben zijn 1,5–2 cm breed en 4–6 cm lang. De lobben hebben afgeronde uiteinden, de bovenzijde is licht gewelfd en de kleur is grijsachtig tot grijsbruin of grijs-olijfkleurig. Dit korstmos heeft bladvormige isidiën die met hun bruine kleur duidelijk af steken tegen het grijze thallus. De onderzijde is zwartachtig in het midden en lichter tot witachtig naar de randen toe, met platte aderen en rhizinen die eenvoudig en niet samenvloeiend zijn. Apothecia worden vrij vaak gevormd aan de versmalde uiteinden van secties. Ze zijn rechtopstaand, bruin, rond, zadelvormig en hebben een diameter van 4–10 mm.^[2] Pycnidia ontbreken.

Het ruig leermos heeft geen kenmerkende kleurreacties.

Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De asci zijn 8-sporig. De ascosporen zijn opvallend langwerpig en 3-septaat, met afmetingen van 35–58 × 2,5–5 µm.^[2]

Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]

Het korstmos komt veel voor op schaduwrijke, vochtige plaatsen op rotte boomstronken en op bemoste grond.

Syntaxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

Ruig leermos geldt als kensoort van de touwtjesmos-associatie (Sciurohypno-Anomodontetum).

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Dit type korstmos is wijdverspreid: er zijn vondsten uit Europa, Noord-Amerika en Australië. In Nederland komt het ruig leermos zeer zeldzaam voor. Het staat op de rode lijst in de categorie 'bedreigd'. Hij komt epifytisch voor in enkele essenhakhoutbossen in het kromme rijngebied.^[3]