Naar inhoud springen

Rombout Verhulst

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rombout Verhulst
Signatuur van Verhulst op het praalgraf van Van Lyere (1663)
Signatuur van Verhulst op het praalgraf van Van Lyere (1663)
Persoonsgegevens
Geboren Mechelen, 15 januari 1624
Overleden Den Haag, november 1698
Geboorteland Zuidelijke Nederlanden
Beroep(en) beeldhouwer, tekenaar
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Praalgraf van Maarten Tromp (1656)
Buste van Jacob van Reygersbergh (1671)

Rombout Verhulst (Mechelen, 15 januari 1624 - begraven Den Haag, 27 november 1698) was een barok beeldhouwer en tekenaar van Vlaamse afkomst die het grootste deel van zijn leven in de Republiek der Nederlanden werkte.[1]

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Rombout Verhulst studeerde in zijn geboorteplaats Mechelen bij de beeldhouwers Rombout Verstappen, Frans van Loo en misschien ook Lucas Faydherbe.[2] Het wordt aangenomen dat hij tussen 1646 en 1654 een reis naar Italië maakte.[1] In 1652 wordt hij vermeld als steenhouwer in Amsterdam. Hij werkte daar onder de Vlaamse beeldhouwer Artus Quellinus aan de decoratie van het nieuwe Stadhuis. Zijn zelfstandige positie onder de medewerkers van Quellinus blijkt uit het feit dat hij als enige enkele werken in dit project signeerde. Rond 1658 verhuisde hij naar Leiden waar hij diverse opdrachten uitvoerde voor stedelijke gebouwen. Hij kreeg er ook zijn eerste grote opdrachten voor grafmonumenten. In 1663 vestigde hij zich in Den Haag, waar hij in 1664 lid werd van het Sint-Lucasgilde.[3]

Hij was de leermeester van Jan Blommendael en Jan Ebbelaer.[1]

Rombout Verhulst is vooral bekend door zijn vele grafmonumenten, maar hij vervaardigde ook portretbustes, tuinbeelden en kleinschalige ivoorsnijwerken. Een van zijn beste portretbustes is die van Jacob van Reygersbergh uit 1671, het werk is opgenomen in de collectie van in het Getty Museum in Los Angeles. Zijn hoofdwerk is wel het praalgraf van Michiel de Ruyter in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Het rustig 'slapen' van de overledene is een van de kenmerken van Verhulsts grafmonumenten, waaronder het praalgraf van Van Lyere (1663) en het praalgraf van Carel Hieronymus van In- en Kniphuisen (1665-1669) waarvoor opdracht werd gegeven door de weduwe van de overledene.[4]

Hoewel Verhulsts stijl aan Artus Quellinus schatplichtig was, heeft Verhulst niet volledig Quellinus' classicistische neigingen overgenomen. Zijn oeuvre is met meer warmte opgevat en met een grotere verfijning uitgevoerd en vertoont gelijkenis met dat van Antwerpse beeldhouwers uit de kring van Rubens, waaronder Hans van Mildert en Lucas Faydherbe.[2]

Werken van Rombout Verhulst

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Rombout Verhulst van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.