Ronde van Spanje 1988

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eindklassement
Algemeen klassement Vlag van Ierland Sean Kelly 89h 19' 23"
Tweede Vlag van Duitsland Reimund Dietzen + 1' 27"
Derde Vlag van Spanje Anselmo Fuerte + 1' 29"
Vierde Vlag van Spanje Laudelino Cubino + 2' 17"
Vijfde Vlag van Colombia Fabio Parra + 2' 25"
Zesde Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert Millar + 3' 22"
Zevende Vlag van Spanje Jesús Blanco Villar + 8' 19"
Achtste Vlag van Spanje Álvaro Pino + 8' 25"
Negende Vlag van België Eddy Schepers + 9' 45"
Tiende Vlag van Spanje Roberto Córdoba + 10' 28"
Puntenklassement Vlag van Ierland Sean Kelly 248 punten
Tweede Vlag van Nederland Mathieu Hermans 166 punten
Derde Vlag van BelgiëBenny Van Brabant 138 punten
Bergklassement Vlag van Spanje Álvaro Pino 100 punten
Tweede Vlag van Spanje Anselmo Fuerte 62 punten
Derde Vlag van Ierland Sean Kelly 60 punten

De 43e editie van de Ronde van Spanje werd gehouden in 1988 en duurde van 25 april tot 15 mei en bestond uit 21 etappes. Deze ronde startte met een korte tijdrit van 17,4 km in Santa Cruz op het Canarisch eiland Tenerife. De tweede etappe vond ook plaats op dit eiland. Voor de derde etappe werd de oversteek gemaakt naar het andere Canarische eiland Gran Canaria, waar een ploegentijdrit werd gehouden. De ronde eindigde, zoals te doen gebruikelijk, in de Spaanse hoofdstad Madrid. Er stonden 20 ploegen aan de start. Deze ronde werd gewonnen door de Ier Sean Kelly, die was gestart als een der grootste favorieten. Een jaar eerder had hij de ronde ook al kunnen winnen, maar moest toen in de 18e etappe echter opgeven door een verwonding aan zijn zitvlak. Een andere favoriet was de Colombiaan Lucho Herrera, de winnaar van 1987. Hij faalde echter in deze ronde. Pedro Delgado had besloten om niet te starten in deze ronde, maar gekozen voor het rijden van zowel de Ronde van Italië alsook de Tour de France.

Naast het eindklassement werd Kelly ook eerste in het puntenklassement en bracht hij twee etappes op zijn naam.

Op het podium werd hij vergezeld door de Duitser Reimund Dietzen en de Spanjaard Anselmo Fuerte. Het bergklassement werd gewonnen door Spanjaard Álvaro Pino.

De Belg Eddy Schepers behaalde een verdienstelijke 9e plaats in het eindklassement. De Nederlander Mathieu Hermans was met zes etappeoverwinningen de recordhouder van deze ronde. Ondanks deze zes overwinningen werd hij “slechts” tweede in het puntenklassement.

De Spaanse ploeg BH won het ploegenklassement in 267:55:02 h.

  • Aantal ritten: 21
  • Totale afstand: 3425,0 km
  • Gemiddelde snelheid: 38,506 km/h

Belgische en Nederlandse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

Belgische etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

Er waren geen Belgische etappeoverwinningen in deze ronde.

Nederlandse etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

  • Mathieu Hermans won zes etappes; de 4e in Badajoz, de 6e in Valladolid, de 7e in Léon, de 10e in Santander, de 16e etappe in Albacete en de 21e, slotetappe in Madrid.

Etappe-overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Etappe Datum Van - naar Km Etappewinnaar Klassementsleider
1 25 april Santa Cruz de Tenerife 17,4 Ind. tijdrit Vlag van Italië Ettore Pastorelli Vlag van Italië Ettore Pastorelli
2 26 april San Cristóbal de La Laguna - Sta. Cruz de Tenerife 210 Vlag van Spanje Iñaki Gastón Vlag van Spanje Laudelino Cubino
3 27 april Las Palmas de Gran Canaria 34 Pl. tijdrit Vlag van Spanje BH
4 28 april Alcalá del Río - Badajoz 210 Vlag van Nederland Mathieu Hermans
5 29 april Badajoz - Béjar 234 Vlag van Spanje Francisco Navarro
6 30 april Béjar - Valladolid 202 Vlag van Nederland Mathieu Hermans
7 1 mei Valladolid - León 160 Vlag van Nederland Mathieu Hermans
8 2 mei León - Brañillín 176,7 Vlag van Spanje Álvaro Pino
9 3 mei Oviedo - Alto del Naranco 6,8 Ind. tijdrit Vlag van Spanje Álvaro Pino
10 4 mei Oviedo - Santander 197,3 Vlag van Nederland Mathieu Hermans
11 5 mei Santander - Valdezcaray 217,2 Vlag van Ierland Sean Kelly
12 6 mei Logroño - Jaca 197,5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sean Yates
13 7 mei Jaca - Estación de Cerler 178,2 Vlag van Colombia Fabio Parra
14 8 mei Benasque - Andorra 190,3 Vlag van Spanje Iñaki Gastón
15 9 mei Seo de Urgel - Sant Quirze del Vallés 166 Vlag van Denemarken Johnny Weltz
16 10 mei Valencia - Albacete 192 Vlag van Nederland Mathieu Hermans Vlag van Spanje Anselmo Fuerte
17 11 mei Albacete - Toledo 244,4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Elliott
18 12 mei Toledo - Ávila 212,5 Vlag van Spanje Juan Martínez Oliver
19 13 mei Ávila - Segovia 150 Vlag van Spanje Ángel Ocaña
20 14 mei Las Rozas - Collado Villalba 30 Ind. tijdrit Vlag van Ierland Sean Kelly Vlag van Ierland Sean Kelly
21 15 mei Collado Villalba - Madrid 202 Vlag van Nederland Mathieu Hermans

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]