Roze runenkorst
| Roze runenkorst | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Phaeographis smithii (Leight.) de Lesd. (1910 [1]) | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Roze runenkorst op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
De roze runenkorst (Phaeographis smithii) is een korstmos behorend tot de familie Graphidaceae. Hij komt voor op bomen. Hij leeft in symbiose met de alg Trentepohlia.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het thallus is crustose. Het oppervlak is crèmekleurig, lichtgeel of geelachtig grijs, glad of ongelijkmatig.
Hij heeft de volgende kenmerkende kleurreacties: K+ (geel tot rood [kristallen]), C-, KC+ (rood), P+ (geel tot oranje), UV-.
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De asci zijn 8-sporig en meten 90-100 × 20-25 µm. De ascosporen zijn bruin (jong kleurloos), 5 tot 7 maal tranversaal gesepteerd en meten 26-40 × 7-10 µm. De ascosporen kleuren rood of roodbruin in jodium (I). Het hymenium is ingebed en heeft een hoogte van 90-120 µm. Pycnidia en conidia zijn niet aanwezig.
Vergelijkbare soorten[bewerken | brontekst bewerken]
De roze runenkorst is zeer vergelijkbaar met:
- Phaeographis dentritica, maar heeft een minder gebarsten, gladder thallus en plattere en minder vertakte lirellae.
- Graphina anguina, maar deze is eenvoudig te onderscheiden omdat hij grote, muurvormige sporen heeft.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De roze runenkorst komt voor in Noordwest Europa en Noord-Amerika (westen).[2] In Nederland komt hij zeldzaam voor. Hij staat op de rode lijst in de categorie 'Gevoelig'.
Bronnen, noten en/of referenties
|