Rutiel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rutiel
Rutiel
Mineraal
Chemische formule TiO2
Kleur rood-achtig bruin, maar zwart, violet, geel of groen komt ook voor
Hardheid 6 - 6,5
Gemiddelde dichtheid 4230 tot 4250 kg/m3
Glans glasglans
Splijting goed volgens [110], matig volgens [100]
Kristaloptiek
Ruimtegroep tetragonaal
Overige eigenschappen
Vergelijkbare mineralen anataas, brookiet
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Het mineraal rutiel is een titanium-oxide met de chemische formule TiO2. Het is de meest algemene vorm van titanium-oxide. Er komen nog twee andere vormen van TiO2 voor: anataas en brookiet.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Tweelingen: komen algemeen voor
  • Symmetrie: tetragonaal, ribben a = 45,93 nm, c = 29,59 nm.
  • Chemie: rutiel kan sporen van ijzer, niobium of tantaal bevatten, maar gewoonlijk is de samenstelling in essentie TiO2.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

Rutiel komt in een grote verscheidenheid van metamorfe en stollingsgesteenten voor, doorgaans in kleine hoeveelheden. Rutiel is een belangrijk ertsmineraal voor titanium (Ti). Het komt in winbare hoeveelheden voor in sommige zware-mineraal zanden. Het komt ook vaak voor als insluitsels (naalden en pluimpjes) in Kwarts en Rookkwarts (Rutielkwarts).

Industriële toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Rutiel wordt gebruikt in laselektrodes voor lassen met beklede elektrode. De bekleding van de elektrode kan rutiel bevatten.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Rutile van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.