Sabahpitta
Sabahpitta IUCN-status: Gevoelig[1] (2016) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Erythropitta ussheri (Gould, 1877) | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
Sabahpitta op ![]() | |||||||||||||
|
De sabahpitta (Erythropitta ussheri; ook wel Pitta ussheri) is een vogelsoort uit de familie van pitta's (Pittidae). Het is een voor uitsterven gevoelige endemische vogelsoort in de deelstaat Sabah van Oost-Maleisië (Noord-Borneo).
Kenmerken
De sabahpitta is 15 cm lang en lijkt heel sterk op de granaatpitta. De sabahpitta werd ook als een ondersoort van de granaatpitta beschouwd. Het voornaamste verschilkenmerk is de zwarte kruin, terwijl die van de granaatpiita karmijnrood is.[2][3]
Leefwijze
Hoewel de dieren kunnen vliegen, geven ze er doorgaans de voorkeur aan om op de grond te blijven. Hun voedsel vinden ze op bosbodem en bestaat uit insecten, andere bodembewonende ongewervelde dieren zoals slakken.
Verspreiding en leefgebied
De sabahpitta uit Borneo is een endemische soort pitta die alleen voorkomt in Sabah in dicht ongerept regenwoud zoals dat nog zeer plaatselijk bestaat in de Danumvallei, het Bosreservaat Kabili-Sepilok (waar het Sepilok Orang Utan Rehabilitation Centre een onderdeel van is) en andere plaatsen met nog primair laaglandbos of uitgekapt oerbos.[4][1]
Status
De sabahpitta had vroeger een veel groter verspreidingsgebied en werd 1968 nog als plaatselijk algemeen beschreven.[2] Er is geen schatting van de populatie-aantallen. De soort lijdt aan habitatverlies want grote delen van het leefgebied zijn aangetast door ontbossing en omgezet in oliepalmplantages. Om deze redenen staat deze soort sinds 2010 als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
- ↑ a b c (en) Sabahpitta op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b (en) Smythies, B.E., 1981. The birds of Borneo. The Sabah Society.
- ↑ (en) King et al, 1983. A field guide to the birds of South-East Asia. Collins, London. ISBN 0 00 219206 3
- ↑ (en) Phillipps, Q & K. Phillipps, 2011. Phillips' field guide to the birds of Borneo. John Beaufoy, Oxford. ISBN 978 1 906780 56 2.