Schottenring
De Schottenring was een van de oudste stratencircuits van Duitsland. De naam is afgeleid van de stad Schotten. Nog vóór de bouw van de Hockenheimring moest de Schottenring tot een echt circuit, zelfs geschikt voor de Formule 1, worden uitgebouwd.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Op 22 juli 1925 werd de "Vogelsberger Automobil- und Motorradclub" opgericht. Zij organiseerde op 12 september 1925 de eerste wegrace onder de naam "Rund um Schotten". Het circuit was toen 16,08 km lang en voerde van Schotten langs Rudingshain en Götzen terug naar Schotten. Tot 1937 werden op dit traject wedstrijden om het Kampioenschap van Duitsland motorrace gereden. In 1938 vond voor het eerst een autorace plaats. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er niet geracet, maar vanaf 1947 werd "Rund um Schotten" weer georganiseerd. Tot 1950 werden ook weer autoraces gehouden. In 1953 bereikte de Schottenring een hoogtepunt toen de Grand Prix van Duitsland hier werd verreden. Veel coureurs en teams vonden het echter te gevaarlijk en na een rijdersstaking werden de 350- en de 500cc-klasse niet meegeteld voor het wereldkampioenschap wegrace. De lichtere klassen 125- en 250cc telden wél mee. Het bleef een eenmalig experiment, in het volgende jaar werd de Duitse Grand Prix weer zoals in 1952 op de Solitudering verreden.
Rund um Schotten[bewerken | brontekst bewerken]
Rund um Schotten was een serie auto- en motorraces die in de buurt van de stad Schotten, op het stratencircuit Schottenring werd gehouden tussen 1925 en 1955.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste race vond op 12 september 1925 plaats, op initiatief van de "Vogelsberger Automobil- und Motorradclub". Een van de organiserende leden van de club was Carl Schott, die ook een van de eerste winnaars was. Hij won de 175cc-race met een DKW ARE 175. In de jaren die volgden ontwikkelde Rund um Schotten zich met andere belangrijke nationale races tot een belangrijke schakel in de Duitse wegracekampioenschap. De motorraces bleven tot 1937 doorgaan, met uitzondering van 1934 en 1935, toen er aan de weg gewerkt werd. Na de oorlog duurde het tot 1947 eer er weer geracet kon worden. Tot 1950 werden er races om het gezamenlijke Oost- en West-Duitse kampioenschap gereden, want Duitsland was toen al opgedeeld. Tussen 1947 en 1952 won Schorsch Meier de 500cc-klasse zes keer met zijn BMW RS 500 met compressor. In die tijd waren door de Fédération Internationale de Motocyclisme compressoren in internationale races (vanaf 1949 het wereldkampioenschap wegrace) verboden, maar tot 1952 mochten ook de Duitsers nog niet aan internationale wedstrijden deelnemen. In 1952 werd de Duitse Grand Prix nog op de Solitudering gehouden, maar in 1953 was Schotten aan de beurt. De internationale topcoureurs staakten echter, gesteund door hun teams, omdat ze de Schottenring te gevaarlijk vonden. In 1951 en 1952 waren er drie doden gevallen en bovendien had Geoff Duke er een ernstig ongeval gehad. Na de ramp in Le Mans van 1955 werden ook op de Schottenring nog slechts enkele onbelangrijke wedstrijden gereden, tot het in 1956 definitief afgelopen was. Tussen 1968 en 1983 werden door de vereniging "MSC Rund um Schotten" weer motorraces en rally's op het circuit georganiseerd. Sinds 1989 worden veteranenraces gehouden op een kort (1,4 km) circuit in de binnenstad van Schotten.
Winnaars op de Schottenring[bewerken | brontekst bewerken]
Gekleurde achtergrond: wereldkampioenschap wegrace 1953
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 