Naar inhoud springen

Siegfried Taubert

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Maddriver371 (overleg | bijdragen) op 25 dec 2019 om 14:14. (Kleine aanpassingen)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Siegfried Taubert
Geboren 11 december 1880
Brallentin, Pommeren
Overleden 13 februari 1946
Kiel, Sleeswijk-Holstein, Britse bezettingszone in Duitsland
Religie Evangelisch
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Weimarrepubliek
Vlag van Nazi-Duitsland Nazi-Duitsland
Flensburgregering
Vlag van Duitsland tijdens de geallieerde bezetting Duitsland
Onderdeel Deutsches Heer
Waffen-SS
Dienstjaren 1900 - 1919[1]
1931 - 1945
Rang
SS-Obergruppenführer en Generaal bij de Waffen-SS en de politie
Eenheid Infanterie-Regiment Herzog Ferdinand von Braunschweig 57
SD-Hauptamt[2] (1937)[3]
Persönlicher Stab Reichsführer-SS
9 november 1944[3]
Bevel Chef der Zentralabteilung[3]
Burghauptmann Wewelsburg
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Siegfried Taubert (Brallentin, 11 december 1880 - Kiel, 13 februari 1946) was een Duitse SS-Obergruppenführer. Hij was generaal bij de Waffen-SS en de politie.

Leven

Siegfried Taubert werd op 11 december 1880 in Brallentin (tegenwoordig Bralęcin in Polen) als een zoon van een evangelische pastoor geboren. Na het slagen voor zijn examen, koos hij voor een militaire loopbaan en werd Fahnenjunker[1] in het Infanterie-Regiment Herzog Ferdinand von Braunschweig 57 uit Wesel/Westfalen. Hij was beroepsofficier in de Eerste Wereldoorlog. In november 1919 verliet hij het leger weer in de rang van een Major.

Van 1921 tot 1924 was Taubert secretaris in Pommeren van de landbond, en leider van de Stahlhelm in de Landkreis Greifenhagen.

In augustus 1925 verkocht hij zijn na de oorlog verworven bezit in de Landkreis Greifenhagen. Vanaf 1925 was hij werkzaam als verkoopleider van een pianofabriek in Berlijn. Vanaf begin september 1929 tot oktober 1931 was hij als verzekeringsmedewerker bij een Zwitserse levensverzekerings- en rentenanstalt in Berlijn werkzaam en was daarna werkeloos.

Taubert was politiek Frontbann en de Tannenbergbund georiënteerd.

In 1931 werd hij lid van de NSDAP en de SS. Hij werkte hoofdzakelijk onder Kurt Daluege en werd tot SS-Oberführer bevorderd. Vanaf 1935 tot 1938 was hij stafchef van het SD-Hauptamt Reinhard Heydrich en werd op 13 september 1936 bevorderd tot SS-Brigadeführer. Van 1938 tot 1945 was hij na Manfred von Knobelsdorff de tweede Burghauptmann der Wewelsburg daarnaast was hij lekenrechter voor het Volksgerichtshof. Zijn adjudant was Gottlieb Bernhardt. In 1943 werd hij tot SS-Obergruppenführer en General der Waffen-SS bevorderd. Op 31 maart 1945 vluchtte hij van Wewelsburg naar Sleeswijk-Holstein. In 1946 stierf hij in Kiel.

Familie

Taubert trouwde op 5 mei 1904 met Arnoldina Johanna Juta (geboren 20 april 1880 te Leiden). Zij hadden drie kinderen, twee dochters en een zoon[1]. Ilse (geboren 8 februari 1905 in Wesel am Rhein, zelfmoord 22 april 1945 in Berlijn), getrouwd met SS-Obergruppenführer prof. dr. Ernst Robert Grawitz op 14 oktober 1926. Haar NSDAP-nummer: 102 843[4]. Hun zoon (geboren 15 november 1908, overleden 11 juni 1988 Lüneburg), was een Oberstleutnant in het Fallschirmjäger-Regiment 9. Hij nam deel aan het Ardennenoffensief.

Militaire carrière

Lidmaatschapsnummers

  • NSDAP-nr.: 525 246[6]
  • SS-nr.: 23 128[6] (lid geworden 1 april 1933)

Onderscheidingen

Zie ook

Literatuur

  • Klee, Ernst. Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Fischer, Frankfurt am Main 2007. ISBN 978-3-596-16048-8. (Aktualisierte 2. Auflage)
  • Kirsten John-Stucke: Wewelsburg 1933 – 1945. Kult- und Terrorstätte der SS.
  • Williams, Max. SS Elite: The Senior Leaders of Hitler’s Praetorian Guard Volume 2: K-Q. ISBN 978-1-78155-434-0