Slag bij Zela (47 v.Chr.)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Slag bij Zela
De reis van Caesar tot Zela
Datum 47 v.Chr.
Locatie Pontus
Resultaat Romeinse overwinning
Strijdende partijen
Romeinse Rijk Pontus
Leiders en commandanten
Julius Caesar Pharnaces II
Troepensterkte
± 10.000 ?
Verliezen
? ?
Burgeroorlog tussen Pompeius en Caesar

Corfinium · Brundisium · Massilia · Ilerda · Utica · Bagradas · Dyrrhachium · Pharsalus · Egypte · Zela · Ruspina · Thapsus · Munda

De Slag bij Zela was een veldslag tussen de Romeinse strijdheer Julius Caesar en Pharnaces II van Pontus op 21 mei 47 v.Chr.

Nadat Caesar de Alexandrijnse Oorlog (bellum Alexandrinum) had gewonnen, zette hij zijn geliefde Cleopatra op de Egyptische troon. Daarna trok hij via het oosten naar Rome. Met het 6e legioen Ferrata, dat na de Alexandrijnse Oorlog nog geen 1000 man telde, het 22e legioen Deiotariana en twee andere legioenen arriveerde hij in Pontus. Pharnaces probeerde te onderhandelen maar Caesar was vastbesloten hem te verslaan. Bij de versterkte stad Zela kwam het tot een confrontatie. Terwijl Caesar nog bezig was versterkingen aan te leggen viel Pharnaces met zijn strijdwagens met zeisen aan. Ze werden teruggedrongen door de Romeinse afstandswapens. Bij de daaropvolgende confrontatie wist het 6e legioen vrij eenvoudig de rechterflank van Pharnaces' leger op te rollen, maar het centrum en de linkerzijde waren lange tijd in evenwicht. Uiteindelijk wisten de Romeinen de tegenstanders te verslaan en vrijwel volledig te vernietigen. Pharnaces kon ternauwernood ontsnappen. Pontus werd toegevoegd aan de Romeinse provincie Cappadocia.[1]

De gehele slag duurde vijf dagen, en toen Caesar later terug in Rome was, sprak hij in de Romeinse senaat de beroemde woorden: "Veni, vidi, vici" (Ik kwam, ik zag en ik overwon).[2]