Eik: verschil tussen versies

Eik
	Vrijstaande eik
	Taxonomische indeling
Rijk:	Plantae (Planten)
Stam:	Embryophyta (Landplanten)
Klasse:	Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:	Bedektzadigen
Clade:	'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:	Fabiden
Orde:	Fagales
Familie:	Fagaceae (Napjesdragersfamilie)
	geslacht
	Quercus; L. (1753)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Eik op Wikispecies
Portaal	Biologie

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 17 jun 2009 20:16

Eik (Quercus) is een geslacht van loofbomen. Tot dit geslacht behoren zowel bladverliezende als altijd groenblijvende bomen. Wanneer we in het Nederlands over de eik spreken, hebben we het vooral over de zomereik. Eikenhout wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. In het algemeen is eiken sterk en hard, maar toch redelijk makkelijk te bewerken en af te werken.

Op de wikipedia worden behandeld:

Amerikaanse witte eik (Quercus alba)
Amerikaanse eik (Quercus rubra)
Californische struikeik (Quercus berberidifolia)
Donzige eik (Quercus pubescens)
Hulsteik (Quercus coccifera); groenblijvende eik
Japanse eik (Quercus aliena)
Gezaagdbladige eik (Quercus acutissima)
Gouden eik (Quercus alnifolia)
Kurkeik (Quercus suber)
Moeraseik (Quercus palustris)
Moseik (Quercus cerris)
Portugese eik (Quercus faginea)
Quercus lusitanica
Steeneik (Quercus ilex); groenblijvende eik
Tweekleurige eik (Quercus bicolor)
Wintereik (Quercus petraea)
Zomereik (Quercus robur)

De eik is voor het voortbestaan vooral afhankelijk van de Vlaamse gaai en van de eekhoorn. Een eikel valt niet ver van de boom en kan onder het bladerdak van de boom niet uitgroeien. Hij is dus aangewezen op dieren om de eikel verder van de boom te verplaatsen. Eekhoorns begraven voorraden eikels voor de winter. Als een eekhoorn omkomt of de voorraad niet of onvolledig aanspreekt of vergeet, is dat een ideale plaats voor de eikels om te kiemen.

Historie

De eik werd regelmatig door de voorchristelijke voorvaderen in West-Europa gebruikt als boomheiligdom. Hiervan getuigt nog de Heilige Eik van Den Hout (bij Oosterhout). Het woord eik is verwant aan het Indische igja dat verering betekent. Het woord druïde is verwant met het Keltische woord voor eik, zo was de verzamelplaats van de Galaten bekend als Drunemeton ("eikheiligdom").

Toxiciteit

Zowel de bladeren als de eikels van de eik bevatten tannines. Deze tannines kunnen op zich het maagdarmstelsel irriteren. In het lichaam worden zij omgezet tot pyrogallol, een sterk bloedgif, dat hemolyse verwekt. Varkens zijn het minst gevoelig voor dit vergif en verdragen eikels goed. Paarden, schapen en runderen zijn zeer gevoelig. Herten, wilde zwijnen en eekhoorns zijn er dol op. Eikels zijn giftig voor mensen, hoewel er indianenstammen waren die zich voornamelijk met eikels voedden door ze zo te bereiden dat de tannines er grotendeels uit verwijderd werden.

Parasieten

De eikengalwesp (Cynips quercusfolii) legt op de onderkant van eikenbladeren 3 centimeter grote gele tot rode galappels. Er zijn vijftig verschillende galwespen die op de eik leven.

De bastaardsatijnvlinder legt in augustus haar eitjes op het blad bovenin de boom. De larven eten enkele weken van het groen van de eik en maken dan een gemeenschappelijk nest van spindraden in de takken. Hierin overwinteren de larven. Als de eik weer blad krijgt, vreten zij zich vol totdat ze volgroeid zijn. Dit kan een behoorlijke aanslag betekenen voor de eik. De eik overleeft dit door in juli alle slapende knoppen te laten uitkomen.

Fotogalerij

Blad van de zomereik
Laan van groenblijvende eiken in Oak Alley Plantation langs de Mississippi in de stad Vacherie, Louisiana. De bomen zijn geplant in het begin van de achttiende eeuw
Eikenbomen met coulissenwerking

Eikenbomen met coulissenwerking
De grootste eik van de Lage Landen^[1]
De Major Oak, een zeer oude eik in Sherwood Forest, volgens de verhalen de schuilplaats van Robin Hood
Rode erwtengal (Cynips divisa)