Emile Braun

Emile Braun

Emile baron Braun (Nijvel, 2 december 1849 - Vichy, 30 augustus 1927) was een Belgische edelman (sinds 1922), ingenieur, liberaal politicus en beheerder van vennootschappen in onder meer de textielindustrie.

Hij was de zoon van Thomas Braun, professor en directeur in de normaalschool van Nijvel én Francisca Horst, beiden afkomstig uit de Rijnstreek in Duitsland.

Gentse loopbaan

In 1872 behaalt hij de Gent het diploma van ingenieur Bruggen en Wegen en treedt in 1875 in dienst als ingenieur bij de spoorwegen te Gent. In datzelfde jaar huwt hij met Maria Boterdaele (1854-1927). In 1879 wordt hij benoemd tot hoofdingenieur van de stad Gent. Een functie die hij uitoefent tot in 1895, wanneer zijn politieke loopbaan in Gent start.

Als hoofdingenieur was hij verantwoordelijk voor de realisatie van de Gentse Voorhaven (Gent), een prestigieus en vernieuwend havenproject. Zijn kennis als spoorwegingenieur is hier niet vreemd aan. Ook de loodsen 20-26 die deel uit maken van de Gentse Voorhaven werden door hem ontworpen en werden tussen 1885 en 1892 opgetrokken. Loodsen 20,22,23 en 26 zijn de enige overblijvende loodsen en werden in 1996 beschermd. De andere loodsen zijn verloren gegaan.

Hij was provincieraadslid voor Oost-Vlaanderen (1891-1898), burgemeester van Gent (1895-1921) en volksvertegenwoordiger (1900-1925) voor de Unitaire Liberale Partij. Onder zijn burgemeesterschap vond in 1913-1914 de Wereldtentoonstelling van 1913 in Gent plaats.

Als voorbereiding daartoe werd het centrum volledig omgebouwd. Tussen de Sint-Baafskathedraal, het Belfort en de Sint-Niklaaskerk werden huizen afgebroken om plaats te maken voor pleinen. De Sint-Michielshelling werd aangelegd en er kwam een doorsteek naar Bij Sint-Jacobs. Het moest de allure geven van een moderne stad een wereldtentoonstelling waardig, waarbij men zeker niet uit het oog mocht verliezen dat Emile Braun meer dan 15 jaar lang hoofdingenieur van de stad was geweest.

Tijdens de Eerste wereldoorlog werd Braun door de Duitsers gedeporteerd naar een kamp in Celle-Schloss nabij Hannover, samen met andere prominenten, onder wie Adolphe Max, Maurice Lippens en Henri Pirenne.

Zijn zoon Emile-Jean (1879-1968) en zijn kleinzoon Gaston (1903-1990) stonden aan de wieg en de uitbouw van weverijen, spinnerijen onder de naam UCO in Gent.

Als populaire figuur krijgt de burgervader de bijnaam Miele Zoetekoek.

Plein

Sinds 1919 is het plein tussen de Sint-Niklaaskerk en het Belfort te Gent naar hem vernoemd. In 1937 werd daar het monument Fontein der Geknielden van de hand van George Minne ingehuldigd.

Publicatie

• Le canal de Terneuzen. Gand et ses installations maritimes. Notice historique, technique et commerciale, Gent, 1881
• Notice sur le canal de Terneuzen et le port de Gand, Gent, 1885

Literatuur

• R. CAMPUS, Baron Emile Braun, in: Biographie nationale de Belgique, Tome XXIX, Brussel, 1956-1957, col. 365-366.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement 1894-1972, Antwerpen, 1972, blz. 26.

Externe link

• Liberaal Archief: Biografie Emile Braun