Médaille Militaire (Frankrijk)

Er zijn tal van onderscheidingen die Militaire Medaille worden genoemd waaronder de Poolse Militaire Medaille en de exclusieve Italiaanse Medaille voor Militaire Dapperheid maar de bekendste is de Franse "Médaille militaire".

De Médaille militaire van Frankrijk

Médaille Militaire, 2e type uit de regeringsperiode van Napoleon III

Medaille van na 1870

Baton

De Médaille militaire werd op 22 januari 1852 door de Franse Prins-president Louis Napoleon ingesteld. Het decreet vermeldt "Mérite par la durée de leurs services, par des blessures, par des actions dignes d'éloges, ils eussent mérité un témoignage de satisfaction de la Patrie" als grond voor verlening.

De onderscheiding heet ook wel "le bijou de l'armée" oftewel "het sieraad van het leger".

Het is mogelijk dat de keizer een door zijn vader Koning Lodewijk Napoleon ingestelde Hollandse militaire onderscheiding als inspiratiebron heeft gebruikt. In een in de pompeuze stijl van zijn oud-oom Napoleon I gesteld decreet sprak de keizer van zijn "grande famille militaire" waarin de onderofficieren tekort werden gedaan omdat het Legioen van Eer exclusief moest blijven en in de loop der jaren steeds meer gereserveerd werd voor officieren. Toen de Veteranenmedaille niet meer werd toegekend bleven de onderofficieren, vanouds de ruggegraat van de strijdkrachten, zonder decoratie. Ook "gemene" soldaten en matrozen kwamen voor de Médaille militaire in aanmerking.

De Prins-president gaf de bijzondere plaats van de Medaille militaire in het decreet aan door er op te wijzen dat de soldaten en onderofficieren in de toekomst ook het Legioen van Eer zouden kunnen blijven ontvangen en dat zij die het Legioen van Eer bezaten de Médaille militaire daarna konden ontvangen zodat beide onderscheidingen naast elkaar zouden kunnen worden gedragen.

In zijn decreet van 22 januari 1852 stelde de Prins-president de dragers van een medaille een "nationaal kasteel" in het vooruitzicht waarin, net als bij het Legioen van Eer het geval is, de dochters en (vrouwelijke) wezen van een gezin waarvan het hoofd de Médaille militaire draagt of droeg zouden worden opgevoed en opgeleid. Het is er tijdens zijn regering niet van gekomen. Pas in 2005 kregen de dochters, kleindochters en achterkleindochters van de dragers van de medaille dankzij een decteert van President Jacques Chirac toegang tot de meisjesschool van het Legioen van Eer in Saint-Denis.

In zijn decreet van 13 juni 1852 stelde de Prins-president vast dat een Maarschalk van Frankrijk de Médaille militaire ook kon ontvangen, net als een generaal of admiraal die Minister van Oorlog was geweest. De eerste twee Médailles militaires waren voor Graaf Honoré Reille (1755-1860) en Graaf Jean-Baptiste Vaillant (1790-1872). Beiden waren Maarschalk van Frankrijk en Maarschalk Reille had nog onder Napoleon I gevochten.

Maarschalk Bazaine ontving voor zijn inzet in Mexico het grootkruis van het Legioen van Eer in 1863 en de Médaille militaire in 1865. Op 20 oktober 1888 en 24 november 1909 breidden de Presidenten Marie François Sadi Carnot en Raymond Poincaré dit voorrecht uit tot de commandanten van legerkorpsen die het Grootkruis van het Legioen van Eer al bezaten of dat bevel drie jaar uitoefenden. Ook de hoogste militaire leiders, leden van de "Conseil supérieur de la guerre", kwamen voor de medaille in aanmerking wanneer hun verdiensten dat rechtvaardigden. De Franse maarschalken Ferdinand Foch, Joseph Joffre, Philippe Pétain, Jean de Lattre de Tassigny, Alphonse Juin en Philippe Leclerc de Hauteclocque (postuum) ontvingen de Médaille militaire. Charles de Gaulle kreeg de medaille niet

De traditie om een Maarschalk van Frankrijk met deze voor de lagere rangen gereserveerde medaille te onderscheiden is binnen de wereld van orden en onderscheidingen uitzonderlijk.

Het lint dat de Prins-president koos is dat van de Orde van de IJzeren Kroon.

In 1852 pleegde Louis Napoleon een geslaagde staatsgreep. De Prins-president werd nu Napoleon III Keizer der Fransen.

Tijdens de ambtsperiode als gekozen president en tijdens de regering van Napoleon III was de medaille van zilver of gedeeltelijk verguld zilver. Tussen het door een lauwerkrans omringde portret van Napoleon III op het centrale medaillon was een Napoleontische adelaar met gespreide vleugels aangebracht. Het lint was geel met een smalle groene rand.

Maarschalk Canrobert met zijn Médaille militaire

Maarschalk Bazaine ontving het grootkruis van het Legioen van Eer in 1863 en de Médaille militaire in 1865

Sinds de Eerste Wereldoorlog wordt de medaille ook aan oorlogsgewonden toegekend.

Het komt zelden voor dat een vreemdeling deze medaille ontvangt. Grote oorlogsleiders als Churchill, Roosevelt en Tito ontvingen deze decoratie. Een hogere onderscheiding is het Legioen van Eer en de Orde van de Bevrijding maar de Médaille Militaire is meer in aanzien dan de Franse Orde van Verdienste.

Men kan de onderscheiding bij grote uitzondering ook als vaandeldecoratie aan een regiment toekennen.

De dragers ontvingen in 1852 een jaarlijks pensioen van 100 francs "om brood en tabak van te kopen". Dat is sindsdien gewijzigd in een maandelijks pensioen van vier Euro en zevenenvijftig cent. De inflatie is nooit gecompenseerd. Sinds 2005 komen ook de kinderen van de dragers van de medaille voor een plaats op een van de scholen van het Legioen van Eer in aanmerking.

Officieren behandelen de onderofficieren die de Médaille Militaire dragen traditioneel als hun gelijken. Deze traditie gaat terug op Maarschalk Canrobert die een korporaal met de medaille onderscheidde en de woorden "Et maintenant tu es autant que moi, nous sommes égaux" sprak. François Certain Canrobert (1809 - 1895), werd in 1856 Maarschalk van Frankrijk.

In de dagen na de instelling werd de medaille nog gezien als een "Légion d'honneur au rabais", een mindere uitvoering van een decoratie, de veldtochten van de Franse legers onder Napoleon III in Italië, Afrika, Indochina en Mexico brachten daarin verandering. In 1900 was de Médaille militaire een onderscheiding die in hoog aanzien stond.

In 1852 werden 4250 medailles uitgereikt. Op 7 juni 1859 werd de eerste vrouw met de Militaire Medaille onderscheiden, het was Marie-Jeanne Rossini, marketenster bij het régiment des zouaves de la garde. Zij was de Franse troepen met haar mobiele keuken gevolgd tijdens de campagne in Noord-Italië. Een militaire onderscheiding voor een vrouw was in Europa ongebruikelijk maar het Franse leger liet de verzorging van de troepen voor een groot deel aan vrouwen over en ook Napoleon I had al vrouwen in het Legioen van Eer opgenomen. Uiteindelijk zou Napoleon III negen van deze zogeheten "cantinières" met de Médaille militaire onderscheiden.

In 1914 was het aantal verleende medailles bij het aanbreken van de Eerste Wereldoorlog gestegen tot 103 000. De Franse regering verleende in die bloedige oorlog die Frankrijk 1 697 800 doden en 4 266 000 gewonden had gekost 230 000 Médaille militaires waarvan een groot aantal postuum werd verleend. Onder de gedecoreerden was één vrouw, de telefoniste Marguerite Coragliotti die in 1918 zwaar gewond was geraakt en één duif. Het gaat om "Vaillant" die met het nummer 787-15 geringd was en in 1929 stierf. Deze op 4 juni als koerier gebruikte vogel was de laatste beschikbare postduif in het zwaar bevochten Fort de Vaux bij Verdun geweest. Het dier was door commandant Raynal met de boorschap "We houden vol maar worden met gas aangevallen en de rook is uiterst gevaarlijk. We dreigen ten onder te gaan. Souville reageert niet op onze optische seinen. Dit is mijn laatste duif." weggestuurd en had tegen de verwachting in het hoofdkwartier bereikt.

In 1939 bij het begin van de Tweede Wereldoorlog telde men 540 000 medailles. Bij het eeuwfeest van de medaille in 1952 waren 987 000medailles uitgereikt waarvan slechts 84 aan vrouwen. In de Tweede Wereldoorlog steeg het aantal medailles en ook in de daaropvolgende koloniale oorlogen in Vietnam en Algerije werden Médaillles militaires uitgereikt zodat het totaal in 1964 772 000 Fransen en buitenlanders in leven waren die deze medaille droegen. De Franse regering heeft de Kanselier van het Legioen van Eer opdracht gegeven om het aantal dragers scherp te reduceren. Zo wordt het aanzien van de medaille, net als die van het Legioen van Eer waarvoor eveneens strenge quota zijn vastgesteld, gegarandeerd. In 2008 waren er 178 000 dragers van de Médaillés militaire in leven.

De Franse regering gaat zeer zorgvuldig om met de administratie van zijn onderscheidingen. Het oorspronkelijke decreet uit 1852 werd in 1852, april 1918, oktober 1918, februari 1919, juli 1934, november 1962, december 1963, februari 1965, november 1981, april 1991, mei 2010, en januari 2012 gewijzigd. Verder zijn er circulaires waarin een en ander wordt uitgewerkt. Voor iedere periode wordt een contingent medailles ter beschikking gesteld voor vreemdelingen, bijvoorbeeld voor het Vreemdelingenlegioen.

Al sinds het keizerlijk bewinf van Napoleon III ontvangen de dragers van de Médaille militaire een door de minister van Oorlog, later de Minister van Defensie, getekend diploma dat hen zonder de gebruikelijke registratiekosten en andere leges wordt uitgereikt. De uitreiking zelf geschied binnen een carré van militairen na het uitreiken van mogelijke kruisen van het Legioen van Eer. Daarna nemen de officier die de onderscheidingen uitreikte samen met de zojuist met de Médaille militaire en het Legioen van Eer onderscheiden militairen samen een parade van de troepen af.

Militairen die veroordeeld werden op grond van een aantal in de wet genoemde vergrijpen wordt de medaille onder het uitspreken van de woorden "Vous avez manqué à l'honneur. Je déclare que vous cessez d'être médaillé militaire" ontnomen.

In de eerste jaren van de 21e eeuw werden ieder jaar 3500 Médailles militaires uitgereikt.

De dragers van de Médaille militaire kunnen lid worden van een eigen belangenvereniging, de Société Nationale d'Entraide de la Médaille militaire had in 2004 iets meer dan zeventigduizend leden. De vereniging behartigt hun belangen en bezit voor de leden een vakantiehuis, "La maison des Médaillés Militaires" in de kustplaats Hyères en benadrukt haar band met het napoleontische verleden van Frankrijk, onder andere door het ere-voorzitterschap van H.K.H. Alix de Foresta, La Princesse Napoléon.

De eisen die aan de voordracht worden gesteld

De Grootkanselarij van het Legioen van Eer is erg streng bij het beoordelen van de voordrachten. In een circulaire van 5 april 2011 werd vastgesteld dat de volgende eisen werden gesteld aan een militair, onderofficier of soldaat, die voor de Médaille militaire in aanmerking komt.

Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

¨ Sous-officiers et officiers mariniers : 20 ans de services militaires effectifs, + 2 ans de bonifications ;

¨ Officiers mariniers sous-mariniers et personnels navigants ( sans distinction de grade ) : 15 ans de services militaires effectifs, + 7 ans de bonifications ;

¨ Militaires du rang : 22 ans de services militaires effectifs, + 3 ans de bonifications.

Est également proposable le personnel non-officier réunissant les conditions suivantes :

¨ ayant obtenu une citation avec croix à l'ordre de l'armée, quelle que soit son ancienneté de services ;

¨ ayant obtenu une citation avec croix à un ordre inférieur à celui de l'armée + 8 ans de temps de services ;

¨ ayant reçu une ou plusieurs blessures de guerre homologuées, quelle que soit son ancienneté de services ;

¨ ayant reçu une ou plusieurs blessures en service commandé ( dans un contexte justifiant l'obtention de la Médaille militaire et sous réserve que la responsabilité de l'intéressé ne soit pas engagée. Ces propositions seront accompagnées d'un rapport particulier faisant ressortir les circonstances dans lesquelles les blessures ont été contractées ), quelle que soit son ancienneté de services ;

¨ se sont signalés par un acte de courage ou de dévouement méritant récompense, quelle que soit son ancienneté de services.

La circulaire n° 5620/DEF/CAB/SDBC/DECO/A/B du 5 avril 2011 a fixé les conditions de proposition ( contingent 2012 ), du personnel non-officier n’appartenant pas à l’armée active. Il est précisé que les disponibles et les réservistes non encore admis à l'honorariat sont proposés d'office par les autorités détentrices de leurs dossiers, tandis que les autres catégories de personnels doivent faire acte de candidature en adressant une demande, avant le 1er juillet, aux organismes détenteurs de leurs dossiers ou pièces matriculaires. Les mutilés de guerre titulaires d’une pension d’invalidité définitive d'un taux au moins égal à 65 % pour blessures de guerre ou infirmités considérées comme telles peuvent, selon leur grade, obtenir sur leur demande la Médaille militaire ou une distinction dans l'Ordre national de la Légion d'honneur sous réserve qu'ils n'aient pas déjà reçu l'une ou l'autre de ces récompenses en considération des blessures de guerre ou des infirmités considérées comme telles qui sont à l'origine de leur invalidité. Les nominations sont préparées par les ministères concernés puis soumises à la grande chancellerie de la Légion d’honneur.

Est proposable à titre normal : le personnel militaire non-officier titulaire d'une citation individuelle, ou ayant reçu une blessure de guerre.

Pourront être proposés à titre exceptionnel :

¨ les personnels militaires non-officiers retraités de l’armée active du grade d’adjudant au moins ou équivalent et les maréchaux des logis-chefs de gendarmerie, totalisant un minimum de 29 ans de services militaires actifs.

¨ les personnels militaires non-officiers ayant reçu une ou plusieurs blessures en service commandé entraînant un taux d’invalidité d’au moins 65 %. Ces présentations devront être réservées au personnel blessé dans des circonstances justifiant l’obtention de la Médaille militaire, et sous réserve que leur responsabilité ne soit pas engagée. Elles doivent être accompagnées d'un rapport particulier faisant ressortir les circonstances dans lesquelles la ou les blessures ont été contractées.

¨ les candidats nommés ou promus dans l'Ordre national du Mérite, à titre civil, dans la mesure où leurs titres et services méritent une nouvelle récompense.

De medaille

De eerste medailles zijn van zilver met lichtblauwe email en verder te herkennen aan een wat spichtige zilveren keizerlijke adelaar die met beide vleugelpunten de lauwerkrans raakt Het portret van Napoleon III is in hoog reliëf aangebracht. De adelaar bedekt op de keerzijde met de staart een deel van het medaillon. Op de lichtblauwe ring op de voorzijde staat de tekst "LOUIS - NAPOLEON" in zilveren letters. De ring op de achterzijde is met een smalle lichtblauwe band beschilderd.

Het tweede type van de medaille is kostbaarder en gedetailleerder uitgevoerd dan het eerste type. De keizerlijke adelaar, het medaillon met het keizerlijk portret en de linten waarmee de lauwerkrans is samengebonden zijn verguld. De bliksemschicht in de poten van de adelaar is meer geaccentueerd en staat los van de ring van het medaillon. Het reliëf is minder hoog. Op de keerzijde raakt de staart van de adelaar het medaillon niet. Het email is donkerblauw. Op de ring op de voorzijde staat in gouden letters "LOUIS - NAPOLEON".

Het derde type is de eerste Médaille militaire van de Derde Franse Republiek. De medaille is geheel van onverguld zilver. De adelaar is vervangen door een onbewegelijk met de medaille verbonden trofee met fors uitgevoerde kanonnen. De trofee is aan beide zijden gelijk uitgevoerd. Op de blauwe ring op de voorzijde staat in zilveren letters "RÉPUBLIQUE FRANÇAISE 1870" met twee sterren. De ring op de achterzijde is versierd met een dunne donkerblauwe cirkel.

Het vierde type is de tweede Médaille militaire van de Derde Franse Republiek. De medaille is van gedeeltelijk verguld zilver. De verguld zilveren trofee is met een ringverbinding met de medaille verbonden. De trofee is plastisch uitgevoerd en het kuras heeft een achterzijde. Op de blauwe ring op de voorzijde staat in zilveren letters "RÉPUBLIQUE FRANÇAISE 1870" met twee sterren.

Het vijfde type is de derde Médaille militaire van de Derde Franse Republiek. De medaille is van gedeeltelijk verguld zilver. De verguld zilveren trofee is met een ringverbinding met de medaille verbonden. De trofee is plastisch uitgevoerd maar het kuras heeft ditmaal geen achterzijde. Op de blauwe ring op de voorzijde staat in zilveren letters "RÉPUBLIQUE FRANÇAISE 1870" met twee sterren. De ring op de achterzijde is breed en helemaal blauw geëmailleerd.

Het zevende type is de vijfde Médaille militaire van de Derde Franse Republiek. De medaille is van gedeeltelijk verguld zilver. De verguld zilveren trofee is met een scharnierverbinding met de medaille verbonden. De trofee is vlak uitgevoerd met een vlakke onbewerkte achterzijde. Op de blauwe ring op de voorzijde staat in zilveren letters "RÉPUBLIQUE FRANÇAISE 1870" met twee sterren. De ring op de achterzijde is breed en helemaal blauw geëmailleerd.

Het negende type is een Médaille militaire van de Vierde Franse Republiek. De medaille is van gedeeltelijk verguld zilver. De verguld zilveren trofee is met een ring en een staaf met de medaille verbonden. De trofee is vlak uitgevoerd met een vlakke onbewerkte achterzijde. Op de blauwe ring op de voorzijde staat in zilveren letters "RÉPUBLIQUE FRANÇAISE 1870" en een enkele ster. De ring op de achterzijde is breed en helemaal blauw geëmailleerd.

De huidige medaille, die van de Vijfde Franse Republiek is rond en het vergulde centrale medaillon is in een zilveren lauwerkrans gevat. De medaille heeft een diameter van 36 millimeter. In het medaillon is "Marianne", het symbool van de republiek Frankrijk afgebeeld. Op de blauwe ring staat "République française" en op de keerzijde "Valeur et Discipline". Als verhoging dient een trofee.

De keerzijde is sinds de instelling nauwelijks veranderd.

Het 36 millimeter brede lint is sinds de instelling geel met een groene rand. De eerste lint waren oranjegeel, later werden ze lichtgeel. Omdat de zijden linte sterk verkleurden komt men linten in verschillende kleuren tegen. De groene rand is zes millimeter breed. Men draagt de medaille op de linkerborst.

De Militaire Medaille als vaandeldecoratie

De Franse regering kent militaire eenheden die als geheel voldoen aan dezelfde criteria als de individuen die de Militaire Medaille ontvangen een vaandeldecoratie toe. De medaille wordt dan aan een lang lint, een zogeheten "cravatte" in de buurt van de knop aan de vaandelstok geknoopt.

In Frankrijk bestaan tien van dergelijke onderscheidingen maar deze medaille is de zeldzaamste van de Franse vaandeldecoraties.

• De bataljons Jagers. Decreet van 24 februari 1918. De jagers hadden in de eerste dagen van de Eerste Wereldoorlog op 15 augustus 1915 in het indertijd Duitse Saint-Blaise-la-Roche in de Elzas het vaandel van het 132e Regiment Landwehr buitgemaakt.
• Het 3e regiment Infanterie zoeaven, nu het 3e regiment zoeaven. Decreet van 5 juli 1919
• Het 2e regiment tirailleurs, nu het 2e regiment Algerijnse tirailleurs, Decreet van 5 juli 1919
• Het koloniale regiment infanterie van Marokko. Decreet van 5 juli 1919

Fourragère in de kleur van de Médaille Militaire

• Het Eerste regiment infanterie van het Vreemdelingenlegioen, nu het 3e regiment infanterie van het legioen. Decreet van 26 augustus 1919 :
• Bij uitzondering ("à titre exceptionnel"), de 3e compagnie van het Eerste regiment Jagers en Parachutisten. Op 23 oktober 1983 kwamen 58 van hen om bij de bomaanslag op de buitenlandse troepen in Beiroet. Decreet van 14 december 1983

• le Centre d'Instruction Naval (C.I.N.) de Saint-Mandrier. Decreet van 23 januari 2002
• l'École nationale des Sous-officiers d'Active de Saint-Maixent-l'École. Decreet van 23 januari 2002
• l'École de Gendarmerie de Chaumont. Decreet van 23 januari 2002
• l'École de Formation des Sous-officiers de l'Armée de l'Air de Rochefort. Decreet van 23 januari 2002

Na de Eerste en Tweede Wereldoorlog droegen tien Amerikaanse eenheden een Militaire Medaille als vaandeldecoratie.

• De 5th S.S.U. ontving voor hun bijdrage in de Eerste Wereldoorlog de "Fourragère aux couleurs du ruban de la médaille militaire"
• De 2nd Armored Division U.S. Army 1944 ontving na de strijd in Normandië "Fourragère aux couleurs du ruban de la médaille militaire"
• 16th Infantry,
• 18th Infantry
• 26th Infantry,
• 5th Field Artillery,
• 7th Field Artillery Battalion,
• 1st Engineer Battalion,
• 1st Signal Company,
• all of the 1st Infantry Division U.S. Army 1944
• Division and 1st Brigade, 82nd Airborne Division U.S. Army

De nestels in de kleur van de Militaire Medaille

Franse en buitenlandse eenheden die in dagorders zijn vermeld ontvangen een fourragère aux couleurs du ruban de la médaille militaire die als een paar nestels op het uniform van de eenheid wordt gedragen. Daarvoor moet deze eenheid viermaal in dagorders zijn vermeld. Na twaalf vermeldingen krijgen de militairen een rood met gele fourragère, de exclusieve "fourragère aux couleurs de la légion d'honneur et de la médaille militaire".

Franse Dragers van de Médaille Militaire

Diploma uit het Derde Keizerrijk

• Louis-Ferdinand Céline
• Jean Gabin
• Eugène Chavant
• Herman Davis
• Pierre Auguste Roque
• Pierre-Auguste Sarrus
• Paul de Montgolfier
• Georges Madon
• Pierre Schoendoerffer
• Berty Albrecht
• Sam Dreben
• Karl-Heinz Plettenberg

Buitenlandse dragers van de medaille

Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

• Le général d'armée Alphonse de la Marmora, ministre de la guerre du Roi de Sardaigne, le 16 août 1856.
• Sir William Godrington, général des armées de la Reine de Grande-Bretagne, le 16 août 1856.
• Le grand-duc Nicolas Nicolaievitch Romanov, général du génie de l'armée impériale russe, le 18 mai 1880.
• Le prince Karel van Roemanië, le 8 mars 1881.
• Le chargé d'affaires du royaume de Roumanie Grégoire Ghika, sergent aux francs-tireurs de Paris.
• Le général Dragamirov, gouverneur de Kiev, le 14 juin 1899.
• SM Albert I der Belgen, Roi des Belges, le 9 avril 1914.
• Le grand-duc Nicolaas Nicolaievitch, le 14 janvier 1915.
• Le prince régent Alexander van Servië, le 6 février 1915.
• Le maréchal John Denton Pinkstone French, commandant en chef des troupes britanniques, le 9 février 1915.
• SM Victor-Emmanuel III van Italië, Roi d'Italie, le 9 août 1917.
• Le maréchal Sir Douglas Haig, commandant en chef des troupes britanniques, le 17 août 1918.
• Otani-Kikuso, commandant en chef des troupes alliées à Vladivostok, le 12 juillet 1919.
• SM Alfonso XIII van Spanje, Roi d'Espagne, le 22 avril 1920.
• SM Ferdinand I van Roemenië er, Roi de Roumanie, le 18 août 1920.
• Le général John Joseph Pershing, commandant en chef de l'armée des États-Unis d'Amérique, le 15 septembre 1920.
• L'amiral duc Thaon di Revel, ministre de la marine italienne, le 4 juillet 1923.
• Le général d'armée Armando Diaz, ministre de la guerre en Italie, le 28 juillet 1923.
• Le marquis d' Estella Primo de Rivera, président du directoire militaire en Espagne, le 9 février 1926.
• SA le général prince Karageorgevitch, le 3 décembre 1927.
• SAS le prince Lodewijk van Monaco, le 5 octobre 1929.
• El Hadji Thaoui ven Mohammed Megouari el Glaoui, pacha de Marrakech, le 22 janvier 1931.
• Admiraal Andrew Cunningham, 1st Viscount Cunningham of Hyndhope 12 februari 1946
• Franklin Delano Roosevelt, Président des États-Unis d'Amérique, le 8 avril 1947.
• Sir Winston Spencer Churchill, le 8 mai 1947.
• Le prince Louis II de Monaco, général français.
• Dwight David Eisenhower, Président des États-Unis d'Amérique, le 19 mai 1952.
• le field marshal Bernard Montgomery, vicomte Montgomery of Alamein (9 septembre 1958) ;
• Le maréchal Alexandros Papagos, chef du gouvernement grecque, le 21 janvier 1954.
• SM Haile Selassie, Empereur d'Éthiopie, le 28 octobre 1954.
• Maarschalk [Josip Broz Tito]], zie de Lijst van ridderorden en onderscheidingen van Maarschalk Tito. le 5 mai 1956.
• Ratu Sir Lala Sukuna
• William Shockley
• Olaf V van Noorwegen
• Winston Churchill 8 mei 1947
• Franklin D. Roosevelt
• Dwight Delano Eisenhower 19 mei 1952

Mediabestanden

Zie de categorie Médaille militaire van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Externe link

• Details op [6]