Titan IV: verschil tussen versies
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.6.1) |
||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
== Externe links == |
== Externe links == |
||
* [http://www.af.mil/information/transcripts/story.asp?storyID=123007147 Titan IVA story] |
* [http://www.af.mil/information/transcripts/story.asp?storyID=123007147 Titan IVA story] |
||
* [http://space.au.af.mil/factsheets/titan_ivb.htm Titan IVB factsheet] |
* [https://web.archive.org/web/20111125220230/http://space.au.af.mil/factsheets/titan_ivb.htm Titan IVB factsheet] |
||
{{Commons|Titan (Rocket)}} |
{{Commons|Titan (Rocket)}} |
||
Versie van 12 jan 2018 23:38
De Titan IV was een type onbemande draagraket dat in gebruik was bij de US Air Force. Voor de lanceringen werd gebruikgemaakt van de militaire lanceerinrichtingen op Cape Canaveral Air Force Station in Florida en Vandenberg in Californië. De Titan IV werd gebouwd door Lockheed Martin en werd na introductie van de onder het Evolved Expendable Launch Vehicle-programma ontwikkelde goedkopere Atlas V en Delta IV raketten overbodig. De laatste vlucht van een Titan IV vond op 19 oktober 2005 plaats.
Vanaf 1993 vielen Titan-operaties niet langer onder verantwoordelijkheid van de Amerikaanse luchtmacht, maar onder Lockheed Martin.
Titan IVA
Bij het ontwerpen van de Titan IV is de Titan III als uitgangsmodel genomen, waarbij diverse verbeteringen en uitbreidingen zijn doorgevoerd. De Titan IVA draagraket bestond uit twee vastebrandstofmotoren, één met vloeibare brandstof en een ruimte voor de lading met een diameter van 5 meter. Daarboven konden verschillende modules worden bijgeplaatst zoals de Centaur capsule of de Inertial om de mogelijkheden van de raket uit te breiden. In de standaarduitvoering was de totale lengte 62 m. Op 14 juni 1989 werd de eerste Titan IVA gelanceerd en later zijn de Titan IVA's regelmatig ingezet voor het lanceren van, veelal militaire, kunstmanen. De laatste Titan IVA werd gelanceerd in augustus 1998.
Titan IVB
De Titan IVB is was de laatste en tevens grootste onbemande draagraket in gebruik bij de US Air Force. Voor de aandrijving werd gebruikgemaakt van een vloeibarebrandstofmotor op brandstof Aerozine 50 en oxidator stikstoftetraoxide in onafhankelijke tanks. Tijdens de lancering zorgden twee vastebrandstofmotoren voor aanvullend vermogen. De eerste Titan IVB werd op 23 februari 1997 gelanceerd. Hij was gebaseerd op de Titan III en de Titan IVA. Het belangrijkste verschil tussen de Titan IVA en de Titan IVB was dat de stalen side-boosters van Chemical Systems Division werden vervangen door exemplaren van composiet materialen. Deze nieuwe krachtiger vastebrandstofmotoren werden door Alliant Techsystems geproduceerd.
Lanceerplaatsen en aanverwante faciliteiten
Titan IV-lanceringen vonden plaats vanaf Cape Canaveral Air Force Station Lanceercomplex 40 en Lanceercomplex 41 en vanaf Vandenberg Air Force Base Lanceercomplex 4E en 4W. Heden ten dage zien deze lanceerplaatsen er totaal anders uit. De Titan torens zijn gesloopt ten behoeve van Falcon 9 en Atlas V lanceringen en landingen.
Op het Cape Canaveral vormde een aantal enorm grote gebouwen tezamen met de lanceerplaatsen het Integrate-Transfer-Launch complex, een zeer grote productie-lijn waarin Titan raketten werden geassembleerd. Het gebouw waar op Harrison Island dat deel uitmaakt van het Cape Canaveral Air Force Station de vaste brandstof motoren aan de eerste trap van de Titan IVA werden gemonteerd is heden ten dage in gebruik bij SpaceX dat er zijn Dragon-ruimteschepen laadt en voorbereidt en de Neuskegels van Falcon-raketten met hun vracht integreert. De SMARF, het gebouw waar de Titan IVB van vastebrandstofmotoren werd voorzien is in gebruik bij United Launch Alliance als Check-out faciliteit en lanceer-controlle-kamer voor de Atlas V.
Missies
Naast het in een baan brengen van een groot aantal militaire satellieten werden de Titan IV's soms ook ingezet voor civiele doeleinden. Op 15 oktober 1997 werd de Cassini-Huygens ruimtesonde gelanceerd met een Titan IVB.
Externe links
