Admiral Graf Spee: verschil tussen versies

Admiral Graf Spee
	De Admiral Graf Spee
Geschiedenis
Werf	Reichsmarinewerft Wilhelmshaven
Kiellegging	1 oktober 1932
Tewaterlating	30 juni 1934
In dienst	6 januari 1936
Status	Tot zinken gebracht op 17 december 1939
Algemene kenmerken
Lengte	186 meter
Breedte	21,6 meter
Diepgang	7,4 meter
Deplacement	12.100 ton (standaard) 16.200 ton (volgeladen)
Voortstuwing en vermogen	8 MAN 9-cilinder dieselmotoren; 55.400 pk (40,77 MW)
Vaart	28,5 knopen
Bereik	8900 zeemijl (16.500 km) aan een snelheid van 20 knopen
Bemanning	1150
Bewapening	2 x 3 = 6 x 280 mm; 8 x 1 = 8 x 150 mm; 3 x 2 = 6 x 105 mm Flak ; 4 x 2 = 8 x 37mm Flak; 8 x 1 = 8 x 20 mm Flak ; 2-533mm-torpedobuizen
Vliegtuigen en faciliteiten	2 Heinkel He 60D tot 1939; 2 Arado Ar196 (vanaf 1939); 1 katapult
Portaal	Maritiem

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 31 jul 2018 21:15

De Admiral Graf Spee, vaak kortweg Graf Spee genoemd, was een vestzakslagschip dat in 1934 in Duitsland te water werd gelaten, genoemd naar admiraal Graf Maximilian von Spee uit de Eerste Wereldoorlog.

Ontwerp

Het schip was snel, had een grote actieradius en was ondanks zijn betrekkelijk geringe afmetingen bewapend met zware 28 cm kanonnen, maar wel met maar twee drieling geschuttorens. Het schip was ontworpen om met zijn 280mm-kanonnen sterker te zijn dan snellere schepen en met zijn 28,5 knopen sneller dan sterkere schepen en dit bijna binnen de beperkingen van het Verdrag van Versailles tot 10.000 ton. De romp was gelast in plaats van geklonken en de voortstuwing was met dieselmotoren in plaats van stoomturbines.

Inzet

De Graf Spee vocht mee in de Spaanse Burgeroorlog en was tot 1938 het vlaggenschip van de Duitse vloot. Op 21 augustus 1939 voer de Graf Spee onder bevel van Kapitän-zur-See Hans Wilhelm Langsdorff de marinehaven van Wilhelmshaven uit. Alleen de kapitein kende de bestemming en hij voer eerst een stuk naar het noorden. De koers werd vervolgens gelegd naar een geheime bestemming: het zuidelijk deel van de Atlantische Oceaan. De opdracht bestond erin Britse vrachtschepen tot zinken te brengen om de aanvoer naar het Verenigd Koninkrijk te belemmeren. Vanaf 30 september bracht het schip negen Britse koopvaardijschepen in de Zuid-Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan tot zinken van samen 50.000 registerton. Gevangengenomen Britse zeelieden werden aan boord genomen. Er viel geen enkel slachtoffer.
De geallieerden vormden zeven jachtgroepen in de Atlantische Oceaan en één in de Indische Oceaan. Deze jachtgroepen omvatten gezamenlijk drie slagschepen, vier vliegdekschepen en 16 kruisers. Later werden nog meer jachtgroepen ingezet.
Een Noors vrachtschip zag 's nachts de zoeklichten waarmee de Graf Spee oefende. De Graf Spee ontdekte het Noors vrachtschip, maar viel het niet aan omdat het niet Brits was. De Noren meldde de ontmoeting door de positie door naar Londen door te seinen. Jachtgroep G vermoedde dat de Graf Spee in de drukke scheepsroute nabij de havens van Buenos Aires en Montevideo zou jagen en zette koers naar dat gebied. Op 13 december 1939 werd de Graf Spee gevonden door de Britse jachtgroep G, met de zware kruiser HMS Exeter (bewapend met 8-inch/203mm-kanonnen en de lichte kruisers HMS Ajax en HMNZS Achilles, beide bewapend met 6-inch/152mm-kanonnen. Aanvankelijk dachten de Britten met de kruiser Admiral Scheer van doen te hebben. Kapitein Langsdorff zag de Britse schepen, maar dacht dat het een lichte kruiser met twee torpedojagers was en ging het gevecht aan.
Zo ontstond de zeeslag bij de Río de la Plata, de eerste zeeslag tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Exeter, kreeg zware treffers te verwerken, waardoor de meeste geschuttorens buiten gevecht werden gesteld en trok zich terug uit de strijd voor herstel in de Britse basis op de Falkland Eilanden. Ook de twee lichte kruisers liepen schade op, maar de Graf Spee was ook beschadigd en trok zich terug in de neutrale haven van Montevideo.
De twee Britse kruisers hielden de wacht aan de monding van de rivier, terwijl de Graf Spee provisorisch werd hersteld van de opgelopen averij. Alle gevangen Britse bemanningsleden van de gekelderde koopvaardijschepen kwamen vrij. De Duitsers begroeven hun doden onder massale belangstelling. Kapitein Langsdorff verzocht bij de regering van Uruguay om twee weken tijd om zijn schip weer zeewaardig te maken, maar die hield zich op aandrang van de Britse ambassadeur aan de bepalingen uit het Verdrag van den Haag betreffende de positie van neutrale mogendheden en gaf kapitein Langsdorff slechts 24 uur de tijd zijn schip op te lappen en de haven te verlaten. Vervolgens liep een ander Brits schip en later een Frans schip de haven uit en weer moest - volgens het Verdrag van den Haag - de Graf Spee nog tweemaal 24 uur wachten alvorens de haven te verlaten, dus in totaal 72 uur.
De Britten voerden een staaltje bluf op door het nieuws te verspreiden dat het eerder aangeslagen smaldeel inmiddels met een aantal nieuwe oorlogsschepen versterkt was. In werkelijkheid was alleen de zware kruiser HMS Cumberland vanuit de Falkland Eilanden aangekomen. Andere oorlogsschepen waren nog onderweg.
Kapitein Langsdorff overlegde met Berlijn drie opties:

Internering in Uruguay
Proberen vechtend door te breken naar Buenos Aires
Het schip zelf tot zinken brengen

De admiraliteit weigerde internering in Uruguay, omdat dan de militaire geheimen van het schip en mogelijk het schip zelf in geallieerde handen zouden vallen als Uruguay zich bij de geallieerden aansloot. Vechtend uitbreken naar Buenos Aires leek kansloos: in het ondiepe water kon het schip niet manoeuvreren om tegen de wachtende Britse schepen te vechten. Bovendien had het schip reeds veel van zijn 280 mm granaten in het eerdere gevecht verschoten.
Kapitein Langsdorff besloot de bemanning te sparen en het schip zelf tot zinken te brengen. Hij zei:

"Ik heb liever 1000 levende jonge matrozen dan 1000 dode helden."

Op 17 december voer het schip om 18.15 uur onder grote belangstelling vanaf de oevers uit met maar 40 man aan boord. Drie mijl uit de kust, maar nog wel in het estuarium van de rivier, liet Langsdorff de springladingen van drie ontmantelde torpedo's in de munitiemagazijnen van het schip op scherp stellen. De bemanning stapte over op een vrachtschip naar Buenos Aires. Kapitein Langsdorff wilde op zijn schip blijven, maar de bemanning overreedde hem mee naar Buenos Aires te varen. Om 19.52 uur explodeerden twee van de drie springladingen. De Graf Spee brandde drie dagen en zonk tenslotte in acht meter diep water. Britse duikers doken naar het wrak op zoek naar nuttige militaire informatie, maar alle bruikbare apparatuur was met handgranaten vernield.
De Duitse bemanning werd in Buenos Aires aan land gezet. Langsdorff bepleitte bij de autoriteiten dat zijn mannen schipbreukelingen waren en kreeg als compromis gedaan dat ze bij Duitse gezinnen mochten verblijven. Kapitein Langsdorf zei

"Ik zal tonen, wat Duitse eer betekent"

. Hij vroeg om een revolver en schreef een brief aan zijn vrouw. Langsdorff legde zich op 20 december in zijn hotelkamer symbolisch op de vlag van de Admiraal Graf Spee en schoot zich met een revolver door het hoofd. Hij werd onder grote belangstelling begraven.

Nasleep

Sommige bemanningsleden ontsnapten met hulp van de Argentijnen en vochten verder voor Duitsland. Vele nazaten wonen nog steeds in Argentinië en herdenken jaarlijks de ondergang van het schip. Ze leggen bloemen op het graf van Langsdorff, die de bemanning het leven gered had. Adolf Hitler was woedend over de lafheid in het zicht van de vijand. De weduwe van Langsdorff kreeg geen vol pensioen. Grootadmiraal Erich Raeder vaardigde een bevel uit, dat Duitse schepen met volle inzet moesten vechten tot de laatste granaat en zegevieren of met wapperende vlag ten onder gaan.

Bergingspoging

In februari 2004 werd met de berging van het wrak begonnen, maar wegens het slechte weer moest men al snel opgeven. In februari 2006 werd de bronzen adelaar, het boegbeeld van het schip gelicht. De swastika werd met een geel zeil afgedekt. Een afstandsmeter werd geborgen en tentoongesteld. Het anker is verwerkt in een herdenkingsmonument.

Externe links

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina DKM Admiral Graf Spee op Wikimedia Commons.

@@ Regel 60: / Regel 60: @@
 [[Bestand:Graf Spee in Montevideo.png|{{largethumb}}|De beschadigde ''Graf Spee'' in Montevideo]]
 [[Bestand:The "Graf Spee," scuttled off Montevideo - NARA - 197095.jpg|{{largethumb}}|De ''Admiral Graf Spee'' wordt tot zinken gebracht]]
-De '''Admiral Graf Spee''', vaak kortweg ''Graf Spee'' genoemd, was een [[vestzakslagschip]] dat in 1934 in [[Duitsland]] te water werd gelaten, genoemd naar admiraal Graf [[Maximilian von Spee]] uit de [[Eerste Wereldoorlog]]. Het schip was snel, had een grote actieradius en was ondanks zijn betrekkelijk geringe afmetingen bewapend met zware 28 cm [[kanon (geschut)|kanonnen]], maar wel met maar twee drieling [[geschuttoren]]s.
+De '''Admiral Graf Spee''', vaak kortweg ''Graf Spee'' genoemd, was een [[vestzakslagschip]] dat in 1934 in [[Duitsland]] te water werd gelaten, genoemd naar admiraal Graf [[Maximilian von Spee]] uit de [[Eerste Wereldoorlog]].
+==Ontwerp==
-Het schip was ontworpen om met zijn 280mm-kanonnen sterker te zijn dan de snellere schepen en met zijn 28,5 knopen sneller dan de sterkere schepen en dit bijna binnen de beperkingen van het [[Vrede van Versailles|Verdrag van Versailles]] tot 10.000 ton. De romp was [[lassen|gelast]] in plaats van [[klinknagel|geklonken]] en de voortstuwing was met [[dieselmotor]]en in plaats van [[stoomturbine]]s.
+Het schip was snel, had een grote actieradius en was ondanks zijn betrekkelijk geringe afmetingen bewapend met zware 28 cm [[kanon (geschut)|kanonnen]], maar wel met maar twee drieling [[geschuttoren|geschuttorens]].
+Het schip was ontworpen om met zijn 280mm-kanonnen sterker te zijn dan snellere schepen en met zijn 28,5 knopen sneller dan sterkere schepen en dit bijna binnen de beperkingen van het [[Vrede van Versailles|Verdrag van Versailles]] tot 10.000 ton. De romp was [[lassen|gelast]] in plaats van [[klinknagel|geklonken]] en de voortstuwing was met [[dieselmotor]]en in plaats van [[stoomturbine]]s.
+==Inzet==
 De Graf Spee vocht mee in de [[Spaanse Burgeroorlog]] en was tot 1938 het [[vlaggenschip]] van de Duitse vloot.
+Op 21 augustus 1939 voer de ''Graf Spee'' onder bevel van Kapitän-zur-See [[Hans Langsdorff|Hans Wilhelm Langsdorff]] de marinehaven van [[Wilhelmshaven]] uit. Alleen de kapitein kende de bestemming en hij voer eerst een stuk naar het noorden. De koers werd vervolgens gelegd naar een geheime bestemming: het zuidelijk deel van de [[Atlantische Oceaan]].
+De opdracht bestond erin Britse vrachtschepen tot zinken te brengen om de aanvoer naar het [[Verenigd Koninkrijk]] te belemmeren.
-Op 21 augustus 1939 voer de ''Graf Spee'' onder bevel van Kapitän-zur-See [[Hans Langsdorff|Hans Wilhelm Langsdorff]] de marinehaven van [[Wilhelmshaven]] uit. alleen de kapitein kende de bestemming en hij voer eerst een stuk naar het noorden. Dan keerde hij naar zijn geheime bestemming: het zuidelijk deel van de [[Atlantische Oceaan]].
+Vanaf 30 september bracht het schip negen Britse [[koopvaardij]]schepen in de Zuid-Atlantische Oceaan en de [[Indische Oceaan]] tot [[zinken (neerwaartse beweging)|zinken]] van samen 50.000 [[registerton]]. Gevangengenomen Britse zeelieden werden aan boord genomen. Er viel geen enkel slachtoffer.</br>
+De geallieerden vormden zeven jachtgroepen in de Atlantische Oceaan en één in de Indische Oceaan. Deze jachtgroepen omvatten gezamenlijk drie [[slagschip|slagschepen]], vier [[vliegdekschip|vliegdekschepen]] en 16 [[kruiser]]s. Later werden nog meer jachtgroepen ingezet.</br>
-Zijn opdracht bestond erin om Britse vrachtschepen tot zinken te brengen om de aanvoer naar het [[Verenigd Koninkrijk]] te belemmeren.
+Een Noors vrachtschip zag 's nachts de [[zoeklicht]]en waarmee de ''Graf Spee'' oefende. De ''Graf Spee'' ontdekte het Noors vrachtschip, maar viel het niet aan omdat het niet Brits was. De Noren meldde de ontmoeting door de positie door naar Londen door te seinen. Jachtgroep G vermoedde dat de ''Graf Spee'' in de drukke scheepsroute nabij de havens van [[Buenos Aires (stad)|Buenos Aires]] en [[Montevideo (stad)|Montevideo]] zou jagen en zette koers naar dat gebied.
-Vanaf 30 september bracht het schip negen Britse [[koopvaardij]]schepen in de Zuid-Atlantische Oceaan en de [[Indische Oceaan]] tot [[zinken (neerwaartse beweging)|zinken]] van samen 50.000 [[registerton]]. Gevangengenomen Britse zeelieden werden aan boord genomen. Er viel geen enkel slachtoffer.
+Op 13 december 1939 werd de ''Graf Spee'' gevonden door de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] jachtgroep G, met de [[zware kruiser]] ''[[HMS Exeter]]'' (bewapend met 8-inch/203mm-kanonnen en de [[lichte kruiser]]s ''[[HMS Ajax]]'' en ''[[HMNZS Achilles]]'', beide bewapend met 6-inch/152mm-kanonnen. Aanvankelijk dachten de Britten met de kruiser ''[[Admiral Scheer]]'' van doen te hebben. Kapitein Langsdorff zag de Britse schepen, maar dacht dat het een [[lichte kruiser]] met twee [[torpedojager]]s was en ging het gevecht aan.</br>
+Zo ontstond de [[zeeslag bij de Río de la Plata]], de eerste zeeslag tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]]. De ''Exeter'', kreeg zware treffers te verwerken, waardoor de meeste geschuttorens buiten gevecht werden gesteld en trok zich terug uit de strijd voor herstel in de Britse basis op de [[Falkland Eilanden]]. Ook de twee lichte kruisers liepen schade op, maar de ''Graf Spee'' was ook beschadigd en trok zich terug in de neutrale haven van [[Montevideo (stad)|Montevideo]].</br>
-De geallieerden vormden zeven jachtgroepen in de Atlantische Oceaan en één in de Indische Oceaan. Deze jachtgroepen omvatten gezamenlijk drie [[slagschip|slagschepen]], vier [[vliegdekschip|vliegdekschepen]] en 16 [[kruiser]]s. Later werden nog meer jachtgroepen ingezet.
+De twee Britse kruisers hielden de wacht aan de monding van de rivier, terwijl de ''Graf Spee'' provisorisch werd hersteld van de opgelopen averij. Alle gevangen Britse bemanningsleden van de gekelderde koopvaardijschepen kwamen vrij. De Duitsers begroeven hun doden onder massale belangstelling. Kapitein Langsdorff verzocht bij de regering van [[Uruguay]] om twee weken tijd om zijn schip weer zeewaardig te maken, maar die hield zich op aandrang van de Britse ambassadeur aan de bepalingen uit  het [[Vredesconferentie van Den Haag|Verdrag van den Haag]] betreffende de positie van neutrale mogendheden en gaf kapitein Langsdorff slechts 24 uur de tijd zijn schip op te lappen en de haven te verlaten. Vervolgens liep een ander Brits schip en later een Frans schip de haven uit en weer moest - volgens het Verdrag van den Haag - de ''Graf Spee'' nog tweemaal 24 uur wachten alvorens de haven te verlaten, dus in totaal 72 uur.</br>
+De Britten voerden een staaltje bluf op door het nieuws te verspreiden dat het eerder aangeslagen smaldeel inmiddels met een aantal nieuwe oorlogsschepen versterkt was. In werkelijkheid was alleen de zware kruiser ''[[HMS Cumberland]]'' vanuit de [[Falkland Eilanden]] aangekomen. Andere oorlogsschepen waren nog onderweg.</br>
-Een Noors vrachtschip zag 's nachts de [[zoeklicht]]en waarmee de ''Graf Spee'' oefende. De ''Graf Spee'' zag het Noors vrachtschip, maar viel het niet aan omdat het niet Brits was. Het Noors vrachtschip meldde de ontmoeting en seinde de positie door naar Londen.
-Jachtgroep G vermoedde dat de ''Graf Spee'' in de drukke scheepsroute nabij de havens van [[Buenos Aires (stad)|Buenos Aires]] en [[Montevideo (stad)|Montevideo]] zou jagen en begaf zich daarheen.
-Op 13 december 1939 werd de ''Graf Spee'' gevonden door de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] jachtgroep G, met de [[zware kruiser]] ''[[HMS Exeter]]'' (bewapend met 8-inch/203mm-kanonnen en de [[lichte kruiser]]s ''[[HMS Ajax]]'' en ''[[HMNZS Achilles]]'', beide bewapend met 6-inch/152mm-kanonnen. De Britten dachten eerst dat het de ''[[Admiral Scheer]]'' was. Kapitein Langsdorff zag de Britse schepen, maar dacht dat het een [[lichte kruiser]] met twee [[torpedojager]]s was en ging het gevecht aan.
-Zij leverden met de [[zeeslag bij de Río de la Plata]] de eerste zeeslag van de [[Tweede Wereldoorlog]]. De ''Exeter'', kreeg zware treffers te verwerken, waardoor de meeste geschuttorens buiten gevecht werden gesteld en trok zich terug uit de strijd voor herstelling in de Britse basis op de [[Falkland Eilanden]]. Ook de twee lichte kruisers liepen schade op, maar de ''Graf Spee'' was ook beschadigd en trok zich terug in de neutrale haven van [[Montevideo (stad)|Montevideo]].
-De twee Britse kruisers hielden de wacht aan de monding van de rivier, terwijl de ''Graf Spee'' provisorisch werd hersteld van de opgelopen averij. Alle gevangen Britse bemanningsleden van de gekelderde koopvaardijschepen kwamen vrij. De Duitsers begroeven hun doden onder massale belangstelling. Kapitein Langsdorff verzocht om twee weken tijd om zijn schip weer zeewaardig te maken, maar de regering van [[Uruguay]] hield zich op aandrang van de Britse ambassadeur aan het [[Vredesconferentie van Den Haag|Verdrag van den Haag]] dat gaat over de positie van neutrale mogendheden en gaf kapitein Langsdorff 24 uur de tijd om zijn schip op te lappen en de haven te verlaten. Toen liep een ander Brits schip en later een Frans schip de haven uit en weer moest - volgens het Verdrag van den Haag - de ''Graaf Spee''  nog twee maal 24 uur wachten alvorens de haven te verlaten, dus in totaal 72 uur.
-De Britten voerden een staaltje bluf op door het nieuws te verspreiden dat het eerder aangeslagen smaldeel inmiddels met een aantal nieuwe oorlogsschepen versterkt was. Alleen de zware kruiser ''[[HMS Cumberland]]'' was aangekomen van de [[Falkland Eilanden]]. Andere oorlogsschepen waren nog onderweg.
 Kapitein Langsdorff overlegde met Berlijn drie opties:
 #Internering in Uruguay
-#Proberen om vechtend door te breken naar Buenos Aires
+#Proberen vechtend door te breken naar Buenos Aires
 #Het schip zelf tot zinken brengen
-De admiraliteit weigerde internering in Uruguay, omdat dan de militaire geheimen van het schip en mogelijk het schip zelf in geallieerde handen zouden vallen als Uruguay bij de geallieerden aansloot.
+De admiraliteit weigerde internering in Uruguay, omdat dan de militaire geheimen van het schip en mogelijk het schip zelf in geallieerde handen zouden vallen als Uruguay zich bij de geallieerden aansloot. Vechtend uitbreken naar Buenos Aires leek kansloos: in het ondiepe water kon het schip niet manoeuvreren om tegen de wachtende Britse schepen te vechten. Bovendien had het schip reeds veel van zijn 280 mm granaten in het eerdere gevecht verschoten.</br>
-Vechtend uitbreken naar Buenos Aires leek kansloos: in het ondiepe water kon het schip niet manoeuvreren om tegen de wachtende Britse schepen te vechten. Bovendien had het schip reeds veel van zijn 280 mm granaten in het eerdere gevecht verschoten.
 Kapitein Langsdorff besloot de bemanning te sparen en het schip zelf tot zinken te brengen. Hij zei:
 <blockquote>"Ik heb liever 1000 levende jonge matrozen dan 1000 dode helden."</blockquote>
-Op 17 december voer het schip om 18.15 uur onder grote belangstelling op de oevers uit met maar 40 man aan boord. Drie mijl uit de kust, maar nog wel in het [[estuarium]] van de rivier, liet Langsdorff de springladingen van drie ontmantelde [[torpedo (wapen)|torpedo]]'s in de munitiemagazijnen van het schip op scherp stellen. De bemanning stapte over op een vrachtschip naar Buenos Aires. Kapitein Langsdorff wilde op zijn schip blijven, maar de bemanning overreedde hem om mee naar Buenos Aires te varen. Om 19.52 uur explodeerden twee van de drie springladingen. De ''Graf Spee'' brandde drie dagen en zonk ten slotte in acht meter diep water. Britse duikers doken naar het wrak op zoek naar nuttige militaire informatie, maar alle apparaten waren met [[handgranaat|handgranaten]] vernield.
+Op 17 december voer het schip om 18.15 uur onder grote belangstelling vanaf de oevers uit met maar 40 man aan boord. Drie mijl uit de kust, maar nog wel in het [[estuarium]] van de rivier, liet Langsdorff de springladingen van drie ontmantelde [[torpedo (wapen)|torpedo]]'s in de munitiemagazijnen van het schip op scherp stellen. De bemanning stapte over op een vrachtschip naar Buenos Aires. Kapitein Langsdorff wilde op zijn schip blijven, maar de bemanning overreedde hem mee naar Buenos Aires te varen. Om 19.52 uur explodeerden twee van de drie springladingen. De ''Graf Spee'' brandde drie dagen en zonk tenslotte in acht meter diep water. Britse duikers doken naar het wrak op zoek naar nuttige militaire informatie, maar alle bruikbare apparatuur was met [[handgranaat|handgranaten]] vernield.</br>
 De Duitse bemanning werd in Buenos Aires aan land gezet. Langsdorff bepleitte bij de autoriteiten dat zijn mannen schipbreukelingen waren en kreeg als compromis gedaan dat ze bij Duitse gezinnen mochten verblijven. Kapitein Langsdorf zei
-<blockquote>"Ik zal tonen, wat Duitse eer betekent"</blockquote>. Hij vroeg om een revolver en schreef een brief aan zijn vrouw. Langsdorff legde zich op 20 december in zijn hotelkamer symbolisch op de vlag van de ''Admiraal Graf Spee'' en schoot zich met een revolver door het hoofd. Hij werd onder grote belangstelling begraven.
+<blockquote>"Ik zal tonen, wat Duitse eer betekent"</blockquote>. Hij vroeg om een revolver en schreef een brief aan zijn vrouw. Langsdorff legde zich op 20 december in zijn hotelkamer symbolisch op de vlag van de ''Admiraal Graf Spee'' en schoot zich met een revolver door het hoofd. Hij werd onder grote belangstelling begraven.</br>
+==Nasleep==
-Sommige bemanningsleden ontsnapten met hulp van de Argentijnen en vochten voort voor Duitsland. Vele nazaten wonen nog steeds in Argentinië en herdenken jaarlijks de ondergang van het schip. Ze leggen bloemen op het graf van Langsdorff, die de bemanning het leven gered had. Adolf Hitler was woedend over de lafheid in het zicht van de vijand. De weduwe van Langsdorff kreeg geen vol pensioen. Grootadmiraal [[Erich Raeder]] vaardigde een bevel uit, dat Duitse schepen met volle inzet moesten vechten tot de laatste granaat en zegevieren of met wapperende vlag ten onder gaan.
+Sommige bemanningsleden ontsnapten met hulp van de Argentijnen en vochten verder voor Duitsland. Vele nazaten wonen nog steeds in Argentinië en herdenken jaarlijks de ondergang van het schip. Ze leggen bloemen op het graf van Langsdorff, die de bemanning het leven gered had. Adolf Hitler was woedend over de lafheid in het zicht van de vijand. De weduwe van Langsdorff kreeg geen vol pensioen. Grootadmiraal [[Erich Raeder]] vaardigde een bevel uit, dat Duitse schepen met volle inzet moesten vechten tot de laatste granaat en zegevieren of met wapperende vlag ten onder gaan.
+==Bergingspoging==
 In februari 2004 werd met de [[Berging (scheepvaart)|berging]] van het wrak begonnen, maar wegens het slechte weer moest men al snel opgeven. In februari 2006 werd de bronzen adelaar, het [[boegbeeld]] van het schip gelicht. De [[swastika (symbool)|swastika]] werd met een geel zeil afgedekt. Een afstandsmeter werd geborgen en tentoongesteld. Het anker is verwerkt in een herdenkingsmonument.