Aegidius: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 13: Regel 13:
Aegidius raakte verder in moeilijkheden toen de [[Visigoten]] vanuit het zuiden in opdracht van Ricimer tegen hem optrokken. Hij werd hierdoor gedwongen zich terug te trekken naar het gebied rond Parijs. Afgesloten van de rest van het Romeinse rijk stichtte Aegidius vervolgens in [[Gallia Lugdunensis]], in het Gallische gebied ten noorden van de [[Loire (rivier)|Loire]] en ten zuiden van de [[Somme (rivier)|Somme]] een zelfstandig [[Gallo-Romeinse Rijk]]. [[Soissons (stad)|Soissons]], waar zich enkele belangrijke wapenfabrieken bevonden maakte hij tot hoofdstad.
Aegidius raakte verder in moeilijkheden toen de [[Visigoten]] vanuit het zuiden in opdracht van Ricimer tegen hem optrokken. Hij werd hierdoor gedwongen zich terug te trekken naar het gebied rond Parijs. Afgesloten van de rest van het Romeinse rijk stichtte Aegidius vervolgens in [[Gallia Lugdunensis]], in het Gallische gebied ten noorden van de [[Loire (rivier)|Loire]] en ten zuiden van de [[Somme (rivier)|Somme]] een zelfstandig [[Gallo-Romeinse Rijk]]. [[Soissons (stad)|Soissons]], waar zich enkele belangrijke wapenfabrieken bevonden maakte hij tot hoofdstad.


Als de Visigoten in [[463]] opnieuw optrekken tegen de Galloromeinen voorziet Aegidius zich van steun van de [[Franken (volk)|Frankische]] [[foederati]] onder aanvoering van [[Childerik I|Childerik]]. Met hulp van deze bondgenoot slaagt hij erin de Visigoten te verslaan in de [[slag bij Orléans]], waarmee hij zijn machtsbasis in Gallië versterkt.
Toen de Visigoten in [[463]] opnieuw optrokken tegen de Galloromeinen voorzag Aegidius zich van steun van de [[Franken (volk)|Frankische]] [[foederati]] onder aanvoering van [[Childerik I|Childerik]]. Met hulp van deze bondgenoot slaagde hij erin de Visigoten te verslaan in de [[slag bij Orléans]], waarmee hij zijn machtsbasis in Gallië versterkte.


In [[464]] werd Aegidius vermoord door vergiftiging. Het door hem gestichte rijk werd eerst overgenomen door [[Paulus (graaf)|Paulus]] en daarna door zijn eigen zoon [[Syagrius]], die het in [[486]] verloor aan de Franken onder [[Clovis I|Clovis]].
In [[464]] werd Aegidius vermoord door vergiftiging. Het door hem gestichte rijk werd eerst overgenomen door [[Paulus (graaf)|Paulus]] en daarna door zijn eigen zoon [[Syagrius]], die het in [[486]] verloor aan de Franken onder [[Clovis I|Clovis]].

Versie van 17 dec 2020 17:49

Dit artikel gaat over de legerleider. Zie Sint-Gillis (eremiet) voor de heilige.

Aegidius (overleden 464) was een Romeinse generaal, die in het midden van de vijfde eeuw de laatste resten Romeins gebied in Gallië onder zijn gezag kreeg. In de provincie Gallia Lugdunensis stichtte hij een zelfstandig Gallo-Romeinse Rijk, dat tot 486 zou bestaan.

Legerleider in Gallië

Aegidius was legerleider in Gallië onder keizer Majorianus, de laatste keizer van het westen die met een vaststaand leger een serieuze poging deed om het rijk te versterken. Toen het rijk als gevolg van het eigenzinnige optreden van de Germaanse foederati dreigde uiteen te vallen in steeds meer afzonderlijke delen, rustte Majoranus in de zomer van 457 een leger uit en stuurde dit onder leiding van Aegidius naar Gallie. Aegidius startte een offensief tegen de ripuarische Franken (Rijnfranken) die aan de Rijn een bedreiging vormden. De stad Keulen moest ontruimd worden.

In opdracht van Majorianus heroverde Aegidius in 458 het daarvoor door de Bourgonden bezette Lyon en verdedigde met succes Arles, de hoofdplaats van de Prefectuur Gallia, tegen de Visigoten. Ondanks deze successen sloot de keizer kort daarop een nieuw foederati-verdrag met de Bourgonden, dat de Bourgonden een groter vestigingsgebied garandeerde en werd het oude verdrag met Visigoten hernieuwd. De steun van de Germaanse foederati-eenheden in het Romeinse leger was onmisbaar.

Gallo-Romeinse Rijk

Het rijk van Aegidius en zijn zoon Syagrius.

In augustus 461 werd keizer Majorianus door de Germaanse generaal Ricimer ten val gebracht. Ricimer benoemde Libius Severus tot opvolger, maar had feitelijk de macht in handen. Aegidius die als opperbevelhebber in Gallia verbleef, weigerde samen te werken met Ricimer en erkende eveneens de Oost-Romeins keizer Leo I Libius Severus niet als keizer. Aegidius deed vervolgens een poging met zijn leger tegen Ricimer op te trekken, maar was weinig succesvol doordat de Bourgondische koning Gundioc -die Ricimer als generaal aan zich had weten te binden- Aegidius de pas naar Italië afsneed.

Aegidius raakte verder in moeilijkheden toen de Visigoten vanuit het zuiden in opdracht van Ricimer tegen hem optrokken. Hij werd hierdoor gedwongen zich terug te trekken naar het gebied rond Parijs. Afgesloten van de rest van het Romeinse rijk stichtte Aegidius vervolgens in Gallia Lugdunensis, in het Gallische gebied ten noorden van de Loire en ten zuiden van de Somme een zelfstandig Gallo-Romeinse Rijk. Soissons, waar zich enkele belangrijke wapenfabrieken bevonden maakte hij tot hoofdstad.

Toen de Visigoten in 463 opnieuw optrokken tegen de Galloromeinen voorzag Aegidius zich van steun van de Frankische foederati onder aanvoering van Childerik. Met hulp van deze bondgenoot slaagde hij erin de Visigoten te verslaan in de slag bij Orléans, waarmee hij zijn machtsbasis in Gallië versterkte.

In 464 werd Aegidius vermoord door vergiftiging. Het door hem gestichte rijk werd eerst overgenomen door Paulus en daarna door zijn eigen zoon Syagrius, die het in 486 verloor aan de Franken onder Clovis.

Bronnen

  • Justine Davis Randers-Pehrson, Barbarians and Romans
  • Edward James, De Franken, Baarn, 1988, pag. 73-79.
  • Gregorius van Tours, Gallische bisschop
  • Marius van Avenches,
  • Hydatius, Spaanse bisschop
  • Gallische kroniek
  • het Leven van de heilige Genoveva