Tolterodine

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Tolterodine
Chemische structuur
tolterodine
Farmaceutische gegevens
Metabolisatie lever
Uitscheiding voornamelijk in de urine
Gebruik
Merknamen Detrusitol (Pfizer) =tolterodinetartraat
Indicaties overactieve blaassyndroom
Voorschrift/recept ja
Toediening oraal
Risico met betrekking tot
Zwangerschapscat. niet gebruiken
Lactatie (borstvoeding) niet gebruiken
Databanken
CAS-nummer 124937-51-5
ATC-code G04BD07
PubChem 60774
DrugBank APRD00146
Farmacotherapeutisch Kompas Tolterodine
Chemische gegevens
Molecuulformule C22H31NO
IUPAC-naam (R)-(+)-N,N-di-isopropyl-3-(2-hydroxy-5-methylfenyl)-3-fenylpropylamine
Molmassa 325,49 g/mol
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Tolterodine is een geneesmiddel dat wordt voorgeschreven bij patiënten met een instabiele of hyperactieve urineblaas, en die onder meer te maken hebben met urine-incontinentie of aandrangincontinentie.

Het middel werd ontwikkeld door het Zweedse farmaceutische bedrijf Pharmacia[1] en is sedert 1997 internationaal op de markt. Het wordt tegenwoordig verkocht door Pfizer met als merknaam Detrusitol, dit zijn tabletten of capsules met het tartraat van tolterodine; maar tolterodine is wel het actieve bestanddeel. Het is enkel op voorschrift verkrijgbaar en wordt voorgeschreven wanneer "blaastraining" niet of onvoldoende helpt.

Tolterodine vermindert de spierspanning van de wand en van de sluitspier van de urineblaas. Daardoor kan de blaas meer urine bevatten, vermindert de aandrang tot urineren en ook het aantal urinelozingen.

De belangrijkste bijwerkingen van het gebruik van tolterodine zijn: droge mond; maag-darmklachten; verstopping; droge huid en droge ogen; hoofdpijn en nervositeit.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]