Weidekringzwam

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Weidekringzwam
Weidekringzwam (Marasmius oreades)
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Basidiomycota (Steeltjeszwam)
Klasse:Agaricomycetes
Onderklasse:Agaricomycetidae
Orde:Agaricales (Plaatjeszwam)
Familie:Marasmiaceae
Geslacht:Marasmius
Soort
Marasmius oreades
(Bolton) Fr. (1836 [1])
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

De weidekringzwam (Marasmius oreades) is een paddenstoel uit de familie Marasmiaceae. Het is een eetbare soort, die goed te herkennen is aan de brede klokvormige, geelbruine hoed met ver uit elkaar staande lamellen. Het vlees geurt naar vers zaagsel of amandelen.[2]

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Hoed

De hoed heeft een diameter van 1 tot 5 (6) cm. De vorm is gewelfd, met een brede bult in het midden.[2] De kleur varieert van roze-bruin tot licht geelbruin. De rand is gestreept of gegroefd. De kleur is licht leerachtig bruin tot geel, de kleuren vervagen als ze droog zijn. Het oppervlak is licht doorschijnend als het nat is.

Steel

De taaie steel is tot 10 cm hoog, en 3 tot 5 mm dik, en wit tot bleekgeel.[2]

Lamellen

De lamellen zijn witachtig tot okerachtig crême, breed, en staan ver uit elkaar. Ze staan vrij of zijn adnate aan de steel bevestigd.

Geur

Het blauwzuur dat in de paddenstoel zit, produceert een licht penetrante geur, die ook wordt vergeleken met kruidnagel of bittere amandelen en om genetische redenen voor een kwart van de bevolking niet waarneembaar is

Sporenprint

De sporenprint is wit.

Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De sporen van deze paddestoel zijn elliptisch tot enigszins onregelmatig van vorm en meten 7-10 × 4-6 micron. Ze zijn glad, niet amyloïde en hebben een kleine punt aan het uiteinde. De basidia, die vier sporen dragen, zijn 32-40,2 × 6-8,1 micron en hebben een knotsvormige of stompkegelvormige vorm. Pleurocystidia en cheilocystidia zijn niet aanwezig. De cuticula van de hoed bestaat uit cellen die 20-33 × 3,6-12 micron meten, en ze kunnen cilindervormig, knotsvormig of stompkegelvormig zijn. De hyfen in het tramale weefsel zijn kleurloos of bleekgeel en vertonen zwak dextrinoïde reacties. De schorslaag van de steel is 150-200 micron dik en bestaat uit verstrengelde hyfen met sterk dextrinoïde wanden. Er zijn veel caulocystidia aanwezig, die kleurloos of bleekgeel zijn en sterke dextrinoïde wanden hebben. Gespen zijn aanwezig.[3]

Habitat[bewerken | brontekst bewerken]

De weidekringzwam komt voor in weilanden en op andere grazige en humusrijke plekken, en staat meestal in groepen of heksenkringen.[2] Ze zijn zeer algemeen en zijn al vroeg in het jaar te zien. Af en toe komt de weidekringzwam ook los (niet in kringen) voor.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Hij komt wereldwijd voor, in Europa, Noord-Amerika, Afrika en Azië. In Nederland komt hij zeer algemeen voor. Hij staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[4]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Foto's[bewerken | brontekst bewerken]