Wilhelm Weber (SS-lid)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wilhelm Weber
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Geboren 19 maart 1918
Pivitsheide, Lippe, Duitse Keizerrijk
Overleden 2 maart 1980
Bensheim, Hessen, West-Duitsland
Land/zijde Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Hitlerjugend
Reichsarbeitsdienst
SS-Verfügungstruppe
Waffen-SS
Dienstjaren 1937 - 1945
Rang
SS-Obersturmführer der Reserve (W-SS)
Eenheid SS-Standarte "Germania"
5. SS-Panzer-Division Wiking
33. Waffen-Grenadier-Division der SS Charlemagne
Sturmbataillon Charlemagne
Bevel Divisions-Kampfschule / 33. Waffen-Gren.Div der SS „Charlemagne“
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
Onderscheidingen zie onderscheidingen
Ander werk Boekenwinkel
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Wilhelm Weber (Pivitsheide, 19 maart 1918 - Bensheim, 2 maart 1980) was een Duitse officier en SS-Obersturmführer der Reserve (W-SS) tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was een van de laatste militairen die onderscheiden werd met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Op 19 maart 1918 werd Wilhelm Weber in Pivitsheide geboren. Hij was de zoon van een metselaar. Als jeugdige werd Weber lid van de Hitlerjugend. Vanaf 1932 tot 1935 volgde hij een opleiding voor timmerman. Hierna ging Weber naar de commerciële middelbare school in Detmold. Op 1 april 1936 werd hij lid van de Reichsarbeitsdienst (RAD) in Bad Salzuflen, maar zijn lidmaatschap werd pas op 31 maart 1937 goedgekeurd. Op 26 juni 1937 meldde hij zich aan bij de SS-Verfügungstruppe, en werd geplaatst in de 1e compagnie van het SS-Standarte "Germania" in Hamburg.

Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Weber diende als onderofficier en commandant van een gepantserd verkenningsvoertuig tijdens de Poolse Veldtocht. Hij werd voor zijn inzet tijdens de Poolse Veldtocht, onderscheiden met het IJzeren Kruis 1939, 2e Klasse. Vanaf mei tot juni 1940 nam Weber deel aan de slag om Frankrijk. Hierna werd hij ingezet tijdens operatie Barbarossa aan het Oostfront. Weber werd hiervoor onderscheiden met het IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse. In juli 1941 werd hij bevorderd tot SS-Oberscharführer (sergeant der 1e klasse).

In april 1942 werd de SS-Oberscharführer Weber naar de SS-Junkerschule in Braunschweig gecommandeerd. Na het behalen van zijn leergang, werd hij op 10 maart 1943 werd hij bevorderd tot SS-Untersturmführer der Reserve (W-SS). Hij keerde terug naar het front, en werd als pelotonscommandant van het SS-Panzer-Aufklarungs-Abteilung 5 en SS-Panzer-Grenadier-Regiment 9 "Germania". ingezet.

Hij vocht tot medio 1944 op verschillende slagvelden.

Slag om Berlijn

In april 1945 boden ongeveer 350 mannen van de divisie zich vrijwillig aan om te gaan vechten in de slag om Berlijn, in een eenheid die bekend stond als het Sturmbataillon Charlemagne.[1][2] Weber ging met de groep mee als groepscommandant naar Berlijn. Tijdens de gevechten op 29 april raakte Weber gewond, en werd geëvacueerd naar het geïmproviseerd veldhospitaal in de kelder van de Rijkskanselarij.[3] Het was zijn zesde verwonding van de oorlog. Terwijl hij daar lag, informeerde hij de gebiedscommandant SS-Brigadeführer Wilhelm Mohnke over de situatie langs de frontlinies van het regeringsdistrict. Op 29 april werd hij onderscheiden met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis door Mohnke.[4]

Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Weber overleefde de oorlog, en begon een boekhandel in medische boeken en natuurwetenschappelijke onderzoeksboeken. Op 2 maart 1980 stierf Weber kort voor zijn 62e verjaardag aan een cardiaal probleem in Bensheim.

Militaire carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Lidmaatschapsnummers[bewerken | brontekst bewerken]

  • NSDAP-nr.:
  • SS-nr.: 317 272 (lid geworden 26 juni 1937)

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]