Zilverazide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zilverazide
Algemeen
Molecuulformule AgN3
IUPAC-naam zilver(I)azide
Andere namen knalzilver
Molmassa 149,888 g/mol
CAS-nummer 13863-88-2
Wikidata Q418547
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Explosief
Gevaar
H-zinnen H200
EUH-zinnen geen
P-zinnen geen
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Dichtheid 4,42 g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) 250 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Zilverazide is een anorganische verbinding met als brutoformule AgN3. De witte, vaste stof is een explosief en staat ook bekend onder de naam knalzilver.

Bereiding[bewerken | brontekst bewerken]

Zilverazide kan gemaakt worden door aan een oplossing van zilvernitraat in water een oplossing van natriumazide toe te voegen. Het zilverazide slaat als een witte stof neer:

Structuur en eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Röntgendiffractie laat zien dat zilverazide een coördinatiepolymeer is, waarin Ag+ gecoördineerd is door vier, in één vlak liggende azide-ionen. Elk uiteinde van een azide-ion coördineert met twee Ag+-ionen. De structuur van de vaste stof bestaat uit een stapeling van op deze wijze opgebouwde lagen van AgN3. De lagen zijn aan elkaar gekoppeld via zwakkere Ag-N-bindingen.[1]

Stapeling van de AgN3-lagen in kristalrooster
Coördinatiesfeer rond Ag+
Coördinatiesfeer rond N3

De bekendste reactie van zilverazide is de ontleding van de vaste stof, waarbij stikstofgas vrijkomt:

Zilverazide was, net als lood(II)azide, een vervangmiddel voor het in oorlogstijd moeilijk vindbare kwikfulminaat (wegens het daarvoor noodzakelijke kwik).

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Zilverazide kan, zoals ook de aziden van andere zware metalen, op gevaarlijke wijze exploderen. Het moet verwijderd blijven van hitte- of ontstekingsbronnen.