Siberische tijger: verschil tussen versies
als ik die bron lees ... |
k bron wat netter |
||
| Regel 19: | Regel 19: | ||
| species = Panthera tigris altaica |
| species = Panthera tigris altaica |
||
}} |
}} |
||
De '''Siberische tijger''' (''Panthera tigris altaica'') is een zeer zeldzame ondersoort van de [[tijger]]. De Siberische tijger staat ook wel bekend onder de naam ''[[Amoer (rivier)|Amoertijger]], [[Korea]]anse tijger, [[Mantsjoerije|Mantsjoerse]] tijger, Noord-Chinese tijger'' of ''[[Oessoeri]]tijger'', afhankelijk van waar deze voorkomt. Onderzoek heeft uitgewezen dat de Siberische tijger genetisch gezien bijna gelijk is aan de [[Kaspische tijger]], die in 1970 is uitgestorven.<ref> |
De '''Siberische tijger''' (''Panthera tigris altaica'') is een zeer zeldzame ondersoort van de [[tijger]]. De Siberische tijger staat ook wel bekend onder de naam ''[[Amoer (rivier)|Amoertijger]], [[Korea]]anse tijger, [[Mantsjoerije|Mantsjoerse]] tijger, Noord-Chinese tijger'' of ''[[Oessoeri]]tijger'', afhankelijk van waar deze voorkomt. Onderzoek heeft uitgewezen dat de Siberische tijger genetisch gezien bijna gelijk is aan de [[Kaspische tijger]], die in 1970 is uitgestorven.<ref>{{en}}{{cite journal|author=Driscoll, C.A.|coauthors=Yamaguchi, N., Bar-Gal, G.K., Roca, A.L., Luo, S., Macdonald, D.W., O'Brien, S.J.|year=2009|title=Mitochondrial Phylogeography Illuminates the Origin of the Extinct Caspian Tiger and Its Relationship to the Amur Tiger|journal=PLoS ONE|volume=4|issue=1|pages=e4125|doi=10.1371/journal.pone.0004125}}</ref> De Siberische tijger heeft geen vaste paarperiode en houdt zich in leven door andere zoogdieren te eten, soms wel twee keer groter dan de tijger zelf. |
||
== Populatie == |
== Populatie == |
||
Hij komt nauwelijks nog voor in het wild, waar nog circa 500 exemplaren leven.<ref name="BBC">{{voetnoot web|url=http://news.bbc.co.uk/earth/hi/earth_news/newsid_9407000/9407744.stm|titel=Amur tigers in population crisis|bezochtdatum=1 maart 2011| datum |
Hij komt nauwelijks nog voor in het wild, waar nog circa 500 exemplaren leven.<ref name="BBC">{{voetnoot web|url=http://news.bbc.co.uk/earth/hi/earth_news/newsid_9407000/9407744.stm|titel=Amur tigers in population crisis|bezochtdatum=1 maart 2011| datum = 28 februari 2011|uitgever=BBC}}</ref> De genetische diversiteit in de populatie is beperkt, wat als invloed heeft dat genetische afwijkingen vlotter van generatie op generatie worden overgedragen.<ref name="BBC" /> Ondanks dat hij bijna is uitgestorven in het wild, zijn er veel exemplaren in gevangenschap, die zich ook voortplanten. Het is tevens de grootste van de tijgers (en de katachtigen). |
||
== Verspreidingsgebied == |
== Verspreidingsgebied == |
||
Versie van 23 sep 2011 10:13
| Siberische tijger IUCN-status: Bedreigd[1] (2008) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Ondersoort | |||||||||||||||
| Panthera tigris altaica Temminck, 1844 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Leefgebied siberische tijger | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Jong van een Amoertijger in de dierentuin van de Amerikaanse stad Pittsburgh | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Siberische tijger op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De Siberische tijger (Panthera tigris altaica) is een zeer zeldzame ondersoort van de tijger. De Siberische tijger staat ook wel bekend onder de naam Amoertijger, Koreaanse tijger, Mantsjoerse tijger, Noord-Chinese tijger of Oessoeritijger, afhankelijk van waar deze voorkomt. Onderzoek heeft uitgewezen dat de Siberische tijger genetisch gezien bijna gelijk is aan de Kaspische tijger, die in 1970 is uitgestorven.[2] De Siberische tijger heeft geen vaste paarperiode en houdt zich in leven door andere zoogdieren te eten, soms wel twee keer groter dan de tijger zelf.
Populatie
Hij komt nauwelijks nog voor in het wild, waar nog circa 500 exemplaren leven.[3] De genetische diversiteit in de populatie is beperkt, wat als invloed heeft dat genetische afwijkingen vlotter van generatie op generatie worden overgedragen.[3] Ondanks dat hij bijna is uitgestorven in het wild, zijn er veel exemplaren in gevangenschap, die zich ook voortplanten. Het is tevens de grootste van de tijgers (en de katachtigen).
Verspreidingsgebied
Het territorium kan tot 3000 km² groot worden en omvat de beide oevers van de rivieren Amoer en Oessoeri in de Russische krajs Chabarovsk en Primorski (in 1996 werden 415 tot 476 geteld) en ongeveer 10% (10 tot 50 exemplaren) leeft in het noorden van de Chinese regio Mantsjoerije (Heilongjiang). De Oessoeritijger leeft vooral aan de uitlopers van het gebergte Sichote-Alin in het district Lazovski van kraj Primorski (ongeveer een zesde van alle Siberische tijgers).
Leefwijze
Deze tijger blijft, afhankelijk van de voedselvoorraad, soms jarenlang in een vast territorium. Ze markeren dat territorium met urine, en krabben aan de bomen. Mannelijke territoria overlappen elkaar nooit, vrouwelijke daarentegen wel. De Siberische tijger houdt vijanden buiten op plaatsen waar hij het nodig acht, zoals een grote voedselbron, of een stuk grond dat tevens aan een wijfje behoort. Wat wel kan is het doorkruisen van het gebied door zowel mannetjes als vrouwtjes, zolang ze er maar niet blijven.
Voortplanting
Door te krabben op bomen, of door urinemarkeringen laat het vrouwtje weten dat ze klaar is om te paren. Tijgervrouwtjes zoeken een mannetje, omdat de mannetjes een enorm territorium hebben. Het vrouwtje is vruchtbaar gedurende 7 dagen. Het mannetje en het vrouwtje paren meerdere keren, daarna verlaat het mannetje het vrouwtje en gaat hij opnieuw op zoek. De blinde jongen worden geboren na 95 tot 112 dagen. Het zijn er maximaal zeven. De moeder blijft de eerste weken altijd bij haar jongen. Na twee weken breken de tanden door en gaan de ogen open. Na twee maanden wordt de melkproductie bij de moeder verminderd, en eten de jongen al vlees. Tegen een maand of zes kunnen de jongen al ‘jagen’. De welpen zijn zelfstandig na hun eerste jaar, een jaar later kunnen ze al grote prooien doden. Na 3 tot 5 jaar verlaten ze hun moeder om een eigen plaats te veroveren.
Voedsel en jacht
Een tijger heeft, ondanks zijn grote kracht en goed ontwikkelde zintuigen, maar 10% kans op een prooi. Tijgers zijn voornamelijk ’s nachts actief. Hij sluipt, zoals de meeste katachtigen, en zelfs tot op 10-25 meter afstand. Daarna maakt hij een enorme sprong (meer dan 10 meter) en hapt naar de nek. Hij laat zijn prooi stikken. Kleine prooidieren worden in de nek gebeten, en overlijden meteen. Een tijger trekt zijn prooi naar een schuilplaats. Daar eet en drinkt hij, waarna hij de resten verstopt en gaat slapen. Daarna eet hij de resten op. Siberische tijgers zijn echte vleeseters (carnivoren). Ze leven van grote prooien, soms zijn deze wel drie keer zo zwaar als zijzelf, bijvoorbeeld een buffel. Ook eten ze Sika- en edelherten, wilde geiten en zwijnen, apen, elanden, lynxen, beren en ook wel eens kleine zoogdieren. Siberische tijgers verschijnen regelmatig op de stranden langs de Japanse Zee. Daar hebben ze het gemunt op herten die zout likken en eten van aangespoeld zeewier.
Speciale aanpassing
De Siberische tijger leeft in zeer koude omstandigheden. Hiervoor heeft hij zich aangepast. Hij bezit een dichtere wintervacht met lange haren, die lichter is (geel) dan die van andere tijgers (oranjerood.) Ook heeft hij een vetlaag langs zijn flanken en zijn buik van zo’n 5 cm dik. Dit beschermt hem tegen de ijzige wind en temperaturen van soms wel -45 °C.
Afmetingen en uiterlijke kenmerken
Een mannetje kan ruim 3,25 meter lang worden (exclusief de staart van 1 meter), een vrouwtje is meestal kleiner. De grootste gevangen tijger aller tijden had een lengte van 3.70 meter. De schofthoogte bedraagt ruim een meter, en zijn gewicht varieert van 250 tot 280 kg. Een vrouwtje kan zo'n 7 jongen werpen, na een draagtijd van 95-112 dagen. De paartijd is het hele jaar door, en tijgers zijn geslachtsrijp vanaf hun 3e jaar. Mannetjes leven solitair. Een tijger kan in het wild zo’n 15 jaar oud worden.
Siberische tijgers in Europese dierentuinen
In 87 Europese dierentuinen leven anno 2005 ca. 220 Siberische tijgers. Daarvan nemen 70 tijgers niet deel aan het Europese soortbehoudprogramma EEP, omdat ze te oud zijn, onvruchtbaar, of om een andere reden.
Nederland
Op 27 juni 2005 zijn in Dierenpark Amersfoort twee jonge tijgertjes geboren: Laslo (♂) en Laila (♀). De moeder is de driejarige Kira. Zij kwam in maart 2004 vanuit Dierenpark Emmen naar Amersfoort om een fokpaar te vormen met Tientsie.
Op 26 maart 2008 werden er opnieuw twee tijgertjes geboren. Eén jong is kort na de geboorte overleden, van de ander is op 10 april 2008 het mannelijke geslacht vastgesteld. Er is een prijsvraag uitgeschreven voor de naam van dit mannetje en daar is de naam Yegor Zov uitgekomen.
In Safaripark Beekse Bergen te Noord-Brabant zijn anno 2011 siberische tijgers aanwezig.
Enkele feiten over de tijger
- Tijgers kunnen prooidieren verslepen waarvoor 5 volwassen mannen nodig zouden zijn.
- Tijgers zouden de roep van herten nadoen om ze te lokken. Dit is echter een legende. Als ze zo'n geluid produceren, is dat puur toeval.
- Om te kunnen overleven hebben tijgers tot 10 kg per dag aan voedsel nodig, waarmee hij enkele dagen zonder voedsel kan.
- Een tijger kan 1000 km afleggen in 22 dagen.
- De zwaarste Siberische tijger woog 465 kg.
Symbolisme
De tijger staat afgebeeld op het wapenschild van de Russische kraj Primorski en wordt door veel nationale Russische volkeren in het Russische Verre Oosten die het sjamanisme aanhangen vereerd.
Bronnen, noten en/of referenties
|