Acridon
| Acridon | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van acridon
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C13H9NO | |||
| IUPAC-naam | acridin-9-on | |||
| Molmassa | 195,21666 g/mol | |||
| SMILES | C1=CC=C2C(=C1)C(=O)C3=CC=CC=C3N2
| |||
| InChI | 1S/C13H9NO/c15-13-9-5-1-3-7-11(9)14-12-8-4-2-6-10(12)13/h1-8H,(H,14,15)
| |||
| CAS-nummer | 578-95-0 | |||
| EG-nummer | 209-434-7 | |||
| PubChem | 2015 | |||
| Wikidata | Q342721 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Kleur | wit-lichtgeel | |||
| Smeltpunt | 360–362 °C | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Acridon is een heterocyclische organische verbinding met als brutoformule C13H9NO. Het is een witte tot lichtgele irriterend vaste stof. Acridon is een ketonderivaat van acridine.
Synthese[bewerken | brontekst bewerken]
Acridon kan bereid worden uit een autocondensatiereactie van fenaminezuur met behulp van zwavelzuur. Fenaminezuur wordt bereid uit reactie van aniline en 2-chloorbenzoëzuur. Het rendement van de reactie bedraagt ongeveer 90%.[1]
Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]
Het zijn voornamelijk de derivaten van acridon die belangrijke toepassingen hebben, zoals het azijnzuur-derivaat Neovir. Dit wordt gebruikt als antiviraal middel.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) MSDS van acridon
| Bronnen, noten en/of referenties |