Alcuroniumchloride

Alcuroniumchloride
Chemische structuur
	Structuurformule Alcuroniumchloride
Farmaceutische gegevens
Metabolisatie	wordt niet gemetaboliseerd
Halveringstijd (t1/2)	2 - 4 uur
Uitscheiding	70–90% onveranderd in in urine, 5% in de gal
Databanken
CAS-nummer	23214-96-2
DrugBank	DB13648
Chemische gegevens
Molecuulformule
IUPAC-naam	4,4'-Didemethyl-4,4'-di-propenyltoxiferin-1-dichloride
Molmassa	666.894 g/mol
SMILES
Portaal	Geneeskunde

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Alcuroniumchloride is een neuromusculaire blocker (NMB), ook aangeduid als een spierverslapper. Het is een semisynthetische verbinding, bereidt uit C-toxiferine I,^[3], een bis-quarternair-alkaloide dat verkregen wordt uit Strychnos toxifera. Ook C-toxiferine I zelf is uitgebreid onderzocht als NMB.^[4] De vervanging van beide N-methylgroepen door N-allyl geeft N,N-diallyl-bis-nortoxiferine: alcuronium.

De introductie van de allylgroepen maakt een veel groter aantal biotransformaties mogelijk dan de methylgroepen in het toxiferine, waardoor de effectieve t_½ als NMB veel korter wordt.^[5] De tijd tussen toedienen en het begin van de werking is ook korter en alcuroniumchloride is ongeveer 1,5 keer zo sterk in zijn werking als tubocurarine.^[6] De farmacologische werking van alcuronium wordt eenvopudig teniet gedaan door neostigmine. De histamineproductie wordt slechts weinig verhoogd.^[7] Het voornaamste nadeel van alcuronium als NMB is zijn vagolyitsch effect (de werking van de Nervus vagus wordt onderdrukt) door een selectieve atropine-achtige blokkade van de muscarine-receptoren in het hart.^[6]^[8]^[9]

De stof is opgenomen in de lijst van essentiële geneesmiddelen van de WHO.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Alcuroniumchloride is een geur- en kleurloos kristallijn poeder. Bij verhitten verkleurt de stof bij ongeveer 220 °C maar smelt ook bij 350 °C niet. De optisch actieve, in water, methanol en ethanol oplosbare verbinding heeft in methanol een specifieke draaiing $\left[a\right]_{D}^{22}$ van −348.^[1]

Opname of toediening[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat het chloride in het fysiologische pH-bereik volledig geïoniseerd is, wordt het nauwelijks uit het maag-darmkanaal opgenomen, maar ook niet uit weefsels geresorbeerd. Om deze reden wordt de stof alleen intraveneus toegepast.

Analyse[bewerken | brontekst bewerken]

Verontreiniging met diallylcaracurine (DAC) en het Allyl-Wieland-Gumlich-Aldehyde (WCA) laten zich met behulp van capillaire elektroforese tot op minder dan 0,1 % bepalen.^[10] De detectiegrens van alcuronium met behulp van HPLC ligt bij 0,025 mg·l⁻¹ Plasma.^[11]

Effecten[bewerken | brontekst bewerken]

Cardiovasculair systeem: vrijmaken van histamine en blokkade van de sympathische ganglia inclusief het bijniermerg waardoor hypotensie kan ontstaan.
Longen en luchtwegen: apneu ten gevolge van de blokkade van de zenuw die het middenrif aanstuurt bij de admehaling. Bronchoconstrictie kan optreden als gevolg van het vrijmaken van histamine.
De blokkade van de autonome ganglia kan leiden tot een vertraagde darmperistaltiek.

Aandachtspunten[bewerken | brontekst bewerken]

De werkingstijd wordt langer bij lage concentraties kalium, calcium en eiwit. Een verhoogde concentratie magnesium of acidose leiden ook tot een langere werking.
Farmaceutisch niet compatibel met thiopentone.
Toediening kan aanleiding geven tot vergrote pupillen.

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Alcuronium chloride op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Alcuroniumchlorid op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Referenties

↑ ^a ^b H.H.J. Hager, F. v.Bruchhausen. (1994). Hagers Handbuch der pharmazeutischen Praxis Bd. 7 Stoffe A–D. (3. Auflage ed.) 96–98 – Birkhäuser-Verlag ISBN 3-540-52688-9
↑ Smiles = [Cl-].[Cl-].OC\C=C6\C[N@+]4(CC=C)CC[C@@]58c%11ccccc%11N7\C=C9\[C@H]1C[C@H]2[C@@]%10(CC[N@@+]2(CC=C)C\C1=C\CO)c3ccccc3N(/C=C(/[C@H]6C[C@H]45)[C@H]78)[C@@H]9%10
↑ F.F. Foldes. (1954). The Mode of Action of Quaternary Ammonium Type Neuromuscular Blocking Agents. Br.J.Anaesth.. 26 (6): 394–398 DOI:10.1093/bja/26.6.394 , geraadpleegd op 10 maart 2019
↑ P.G. Waser. (1950). Helv.Physiol.Pharmacol.Acta. 8 342
↑ M. Martin-Smith. (1971). Ed.: E.J. Ariens Drug Design 2. 453–530 – Academic Press (New York, London)
↑ ^a ^b T.M. Speight, G.S. Avery. (1972). Pancuronium Bromide: A Review of its Pharmacological Properties and Clinical Application. Drugs. 4 (3 - 4): 163–226 DOI:10.2165/00003495-197204030-00002 , geraadpleegd op 10 maart 2019
↑ M.A. Thompson. (1980). Br. J. Hosp Med. 23 153
↑ A.J. Coleman, J.W. Downing, W.P. Leary, D.G. Moyes, M. Styles. (1972). The immediate cardiovascular effects of pancuronium, alcuronium and tubocurarine in man. Anaesthesia. 27 (4): 415–422 DOI:10.1111/j.1365-2044.1972.tb08247.x , geraadpleegd op 10 maart 2019 PubMed: 4264060 , geraadpleegd op 10 maart 2019
↑ R. Hughes, D.J. Chapple. (1976). Effects of Non-Depolarizing Neuromuscular Blocking Agents on Peripheral Autonomic Mechanisms in Cats. Br. J. Anaesth.. 48 (2): 59–68 DOI:10.1093/bja/48.2.59 , geraadpleegd op 10 maart 2019
↑ M. Wedig, et al. (2002). Evaluation of the impurity profile of alcuronium by means of capillary electrophoresis. J.Pharm.Biomed.Anal.. 28 983–990 PubMed: 12039641 , geraadpleegd op 10 maart 2019
↑ T. Künzer, et al. (1994). Simple and rapid high-performance liquid chromatography method for the determination of alcuronium in human plasma and urine. J.Chromatogr.B. 653 63–68 PubMed: 8012561 , geraadpleegd op 10 maart 2019

Algemene literatuur

The International Pharmacopoeia
K. Zahn, N. Eckstein, C. Tränkle, W. Sadée, K. Mohr. (2002). Allosteric modulation of muscarinic receptor signaling: alcuronium-induced conversion of pilocarpine from an agonist into an antagonist. J.Pharmacol.Exp.Ther.. 301 (2): 720–728 DOI:10.1124/jpet.301.2.720 , geraadpleegd op 10 maart 2019 PubMed: 11961078 , geraadpleegd op 10 maart 2019
A. Maass, K. Mohr. (1996). Opposite effects of alcuronium on agonist and on antagonist binding to muscarinic receptors. Eur.J.Pharmacol. 305 (1 - 3): 231–234 DOI:10.1016/0014-2999(96)00240-3 , geraadpleegd op 10 maart 2019 PubMed: 8813558 , geraadpleegd op 10 maart 2019
J. Jakubík, S. Tucek. (1994). Protection by alcuronium of muscarinic receptors against chemical inactivation and location of the allosteric binding site for alcuronium. J.Neurochem.. 63 (5): 1932–1940 DOI:10.1046/j.1471-4159.1994.63051932.x , geraadpleegd op 10 maart 2019 PubMed: 7931349 , geraadpleegd op 10 maart 2019
J. Proska, S. Tucek. (1994). Mechanisms of steric and cooperative actions of alcuronium on cardiac muscarinic acetylcholine receptors. Mol.Pharmacol.. 45 (4): 709–717 PubMed: 8183250 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[hager-1] H.H.J. Hager, F. v.Bruchhausen. (1994). Hagers Handbuch der pharmazeutischen Praxis Bd. 7 Stoffe A–D. (3. Auflage ed.) 96–98 – Birkhäuser-Verlag ISBN 3-540-52688-9

[2] Smiles = [Cl-].[Cl-].OC\C=C6\C[N@+]4(CC=C)CC[C@@]58c%11ccccc%11N7\C=C9\[C@H]1C[C@H]2[C@@]%10(CC[N@@+]2(CC=C)C\C1=C\CO)c3ccccc3N(/C=C(/[C@H]6C[C@H]45)[C@H]78)[C@@H]9%10

[3] F.F. Foldes. (1954). The Mode of Action of Quaternary Ammonium Type Neuromuscular Blocking Agents. Br.J.Anaesth.. 26 (6): 394–398 DOI:10.1093/bja/26.6.394 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[4] P.G. Waser. (1950). Helv.Physiol.Pharmacol.Acta. 8 342

[5] M. Martin-Smith. (1971). Ed.: E.J. Ariens Drug Design 2. 453–530 – Academic Press (New York, London)

[Speight-6] T.M. Speight, G.S. Avery. (1972). Pancuronium Bromide: A Review of its Pharmacological Properties and Clinical Application. Drugs. 4 (3 - 4): 163–226 DOI:10.2165/00003495-197204030-00002 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[7] M.A. Thompson. (1980). Br. J. Hosp Med. 23 153

[8] A.J. Coleman, J.W. Downing, W.P. Leary, D.G. Moyes, M. Styles. (1972). The immediate cardiovascular effects of pancuronium, alcuronium and tubocurarine in man. Anaesthesia. 27 (4): 415–422 DOI:10.1111/j.1365-2044.1972.tb08247.x , geraadpleegd op 10 maart 2019 PubMed: 4264060 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[9] R. Hughes, D.J. Chapple. (1976). Effects of Non-Depolarizing Neuromuscular Blocking Agents on Peripheral Autonomic Mechanisms in Cats. Br. J. Anaesth.. 48 (2): 59–68 DOI:10.1093/bja/48.2.59 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[10] M. Wedig, et al. (2002). Evaluation of the impurity profile of alcuronium by means of capillary electrophoresis. J.Pharm.Biomed.Anal.. 28 983–990 PubMed: 12039641 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[11] T. Künzer, et al. (1994). Simple and rapid high-performance liquid chromatography method for the determination of alcuronium in human plasma and urine. J.Chromatogr.B. 653 63–68 PubMed: 8012561 , geraadpleegd op 10 maart 2019

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]