Alexandriet

Alexandriet
	Alexandriet; links: in daglicht; rechts : in fluorescerend licht
Mineraal
Chemische formule	BeAl2O4
Kleur	donker- tot smaragdgroen bij daglicht, violet tot purper bij kunstlicht
Streepkleur	wit
Hardheid	8,5
Glans	glasglans, vetglans
Breuk	schelpvormig
Splijting	zeer goed
Kristaloptiek
Brekingsindices	Np 1,745, Nm 1,748, Ng 1,755
Dubbele breking	0,008-0,010
Dispersie	0,015
Luminescentie	zwak rood, meestal geen
Pleochroïsme	dichroitisch
Overige eigenschappen
Veredeling	niet bekend
Bijzondere kenmerken	altijd het alexandriet-effect, zelden kattenoogeffect
Lijst van mineralen
Portaal	Aardwetenschappen

Alexandriet is genoemd naar de Russische tsaar Alexander II en is een variëteit van chrysoberil.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Alexandriet werd in 1832 ontdekt in de Oeral. Het is de meest gewaardeerde variëteit van chrysoberil en is altijd omgeven geweest met sage, overdag ziet alexandriet eruit als smaragd en 's nachts als een robijn of een amethist. Dit verschijnsel noemt men het alexandriet-effect. De steen werd symbool van het leven en van positieve veranderingen.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

De belangrijkste afzettingen bevinden zich sinds 1832 in het rivierdal van de Tokowaya in de Oeral in Rusland. Lange tijd was dit de enige vindplaats van alexandriet. Er zijn kristallen gevonden met een grootte van 4 cm. In het Fersman-museum in Moskou bevindt zich een groep alexandrietkristallen (Kotschubej) van 5,38 kg en met een grootte van 25 x 15 cm. Hier komen de alexandrieten samen voor met smaragden en fenakieten in glimmerleisteen. Vaak vertonen ze het kattenoogeffect. Later vond men ook alexandrieten in Brazilië, op Sri Lanka en Madagaskar. Op Madagaskar samen met cymofaan, Alexandrieten komen voor met smaragden in de edelsteenafzettingen van de Somabul in Zimbabwe. Recentelijk zijn er ook nog gevonden in India, Zuid-Afrika, en Tanzania er zijn ook enkele vondsten bekend uit Australië.