Anna Tumarkin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Anna Tumarkin
Anna Tumarkin rond 1910.
Algemene informatie
Volledige naam Anna Tumarkin
Geboren 16 februari 1875
Doebrovno (Keizerrijk Rusland)
Overleden 7 augustus 1951
Muri bij Bern (Zwitserland)
Nationaliteit Russische
Zwitserse (vanaf 1921)
Land Vlag van Rusland (1858-1914) Keizerrijk Rusland
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Religie jodendom
Beroep filosofe en hooglerares
Portaal  Portaalicoon   Zwitserland

Anna Tumarkin (Doebrovno, 16 februari 1875Muri bij Bern, 7 augustus 1951) was een Russisch-Zwitsers filosofe en hooglerares. Ze was de eerste vrouwelijke professor aan de Universiteit van Bern en de eerste Europese die een habilitatie behaalde.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Muurtekening van Anna Tumarkin in Bern in het kader van de campagne Hommage 2021.

Anna Tumarkin was een dochter van Paul Tumarkin, een handelaar, en van Sophie Herzenstein. Ze volgde school in Chisinau, in het huidige Moldavië, waar ze eveneens een lerarenopleiding volgde. Vanaf 1892 studeerde ze filosofie bij Ludwig Stein aan de Universiteit van Bern. In 1895 behaalde ze een doctoraat. Nadien zette ze haar onderzoek verder in Berlijn, bij Wilhelm Dilthey. In 1898 was ze de eerste vrouw in Europa die een habilitatie behaalde, waarna ze de eerste vrouw werd die les gaf aan de Universiteit van Bern. Ze werd er in 1906 professor en later buitengewoon hoogleraar in de filosofie en de esthetica (1909-1943). In 1921 naturaliseerde ze tot Zwitserse. Ze was actief binnen de Schweizerischer Verband der Akademikerinnen en zette zich in voor de Schweizerische Ausstellung für Frauenarbeit van 1928.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Straatnaambord van de Tumarkinweg in Bern.
  • In de stad Bern werd nabij het hoofdgebouw van de Universiteit van Bern een straat naar Anna Tumarkin vernoemd, de Tumarkinweg.
  • Ze was bevriend met de Amerikaans-Zwitserse interniste Ida Hoff, die eveneens van Russische en joodse komaf was en actief was in het kader van de Schweizerische Ausstellung für Frauenarbeit in 1928.[1]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

  • (de) Wesen und Werden der schweizerischen Philosophie, 1948.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • (de) Rogger, F., Der Doktorhut im Besenschrank. Das abenteuerliche Leben der ersten Studentinnen – am Beispiel der Universität Bern, 1999, 164-175.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]