Bariumchloride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bariumchloride
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van bariumchloride
Bariumchloridekristallen
Algemeen
Molecuulformule BaCl2
IUPAC-naam bariumchloride
Andere namen bariumdichloride
Molmassa anhydride: 208,246 g/mol
dihydraat: 244,3 g/mol
CAS-nummer 10361-37-2
EG-nummer 233-788-1
Wikidata Q407270
Beschrijving Kleurloze kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Toxisch
Gevaar
H-zinnen H301 - H332
EUH-zinnen geen
P-zinnen P301+P310
Hygroscopisch? ja
Opslag Gescheiden van voeding en voedingsmiddelen.
EG-Index-nummer 056-004-00-8
VN-nummer 1564
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
MAC-waarde 0,5 mg/m³
LD50 (ratten) (oraal) 118 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur kleurloos
Dichtheid 3,9 g/cm³
Smeltpunt 960 °C
Kookpunt 1560 °C
Oplosbaarheid in water 360-375 g/L
Goed oplosbaar in water, methanol
Onoplosbaar in ethanol, ethylacetaat
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur orthorombisch
Thermodynamische eigenschappen
ΔfGos −859,8 kJ/mol
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Bariumchloride (BaCl2) is het bariumzout van waterstofchloride. De stof komt voor als kleurloze, reukloze en hygroscopische orthorombische kristallen, die goed oplosbaar zijn in water en methanol. Dit zout komt ook voor als dihydraat: BaCl2 · 2 H2O.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Bariumchloride kan op verschillende manieren worden bereid:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Bariumchloride is een zeer goedkoop zout en vindt daarom een groot aantal toepassingen in laboratoria. Het wordt veelal gebruikt als indicator voor sulfaationen. In de industrie wordt de stof ingezet om pekeloplossingen te zuiveren en in de aanmaak van andere bariumzouten.

Bariumchloride wordt tevens gebruikt in de pyrotechniek als kleurmiddel: het barium geeft een helder groene kleur.

Medische gevaren[bewerken | brontekst bewerken]

De stof is irriterend voor de ogen, de huid en de luchtwegen. De stof kan, bij blootstelling, effecten hebben op het zenuwstelsel en ze zou ook hypokalemie kunnen veroorzaken, met als gevolg hartritmestoornissen en spierstoornissen. Herhaaldelijke of langdurige blootstelling kan de dood veroorzaken.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]