Bernard Clerfayt
| Bernard Clerfayt | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geboren | 30 december 1961 | |||
| Kieskring |  Brussel-Halle-Vilvoorde (tot 2012) Brussel-Hoofdstad
| |||
| Regio | .svg){kind=small} België Franse Gemeenschap
| |||
| Land | België
| |||
| Partij | FDF / DéFI | |||
| Functies | ||||
| 1989-heden | Gemeenteraadslid Schaarbeek | |||
| 1989-2006 | Lid Raad van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest | |||
| 1995-2000 | Schepen Schaarbeek | |||
| 2001-heden | Burgemeester Schaarbeek | |||
| 2006-2007 | Brussels Parlementslid | |||
| 2007-2008 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 2008-2009 | Staatssecretaris van Financiën | |||
| 2009-2011 | Staatssecretaris voor Modernisering van Financiën, Milieufiscaliteit en Bestrijding van Fiscale Fraude | |||
| 2011-2014 | Volksvertegenwoordiger[1] | |||
| 2014-2019 | Brussels Parlementslid[2] | |||
| 2019-heden | Minister Brusselse Regering | |||
| ||||
Bernard Clerfayt (Ukkel, 30 december 1961) is een Belgisch politicus voor het FDF en diens opvolger DéFI.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Bernard Clerfayt studeerde economie en bouwde eerst een wetenschappelijke loopbaan uit, vooraleer hij carrière maakte in de Brusselse politiek. Van 1984 tot 1986 was hij eerst onderzoeksassistent aan de Katholieke Universiteit Leuven, in het Centrum voor Economische Studiën. Daarna liep hij stage bij het Internationaal Monetair Fonds, waar hij zich toelegde op de destabiliserende gevolgen van koersverschillen van uitgevoerde grondstoffen op de ontwikkelingslanden. Hij werkte ook voor het IRES van de Université Catholique de Louvain, eerst als onderzoeks- en onderwijsassistent en vervolgens als gastlector. Hij doceerde eveneens macro- en micro-economie aan de UCL, aan FUCaM (Bergen) en aan de Facultés universitaires de Lille (1986-1993).
Daarnaast had Bernard Clerfayt ook al zeer vroeg belangstelling voor het politieke leven. In 1985 werd hij lid van de Schaarbeekse afdeling van zijn partij. Hij nam het toen op tegen Roger Nols, die het FDF in 1982 verliet. In 1988 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid en weigerde hij deel te nemen aan de meerderheid die Roger Nols aanstelde. Hij vervolgde kalm zijn eigen weg en in juni 1989 trad hij toe tot de eerste Brusselse Gewestraad, het huidige Brussels Hoofdstedelijk Parlement. In 1995, 1999 en 2004 werd hij herkozen in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, maar in 2007 stopte hij met het mandaat nadat hij Kamerlid werd.
In Schaarbeek was hij FDF-lijsttrekker tijdens de verkiezingen van 1994 en trad hij toe tot het schepencollege onder leiding van Francis Duriau. Zijn actie spitste zich vooral toe op stedenbouw en herwaardering van bepaalde wijken. In 2000 voerde hij de lijst van PRL-FDF aan, behaalde hij 16 zetels en werd hij aangesteld als burgemeester van een meerderheid van PRL-FDF, Ecolo en PS. Tijdens zijn eerste burgemeestersmandaat bewerkstelligde hij een grootschalige sanering van de openbare financiën van de “Ezelstad”, die in 2001 nog met een tekort van 22 miljoen euro kampte. In 2006 kon hij burgemeester blijven nadat hij de verkiezingsstrijd tegen PS-kopstuk Laurette Onkelinx had gewonnen. Bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen, die van 2012, kon Bernard Clerfayt een persoonlijke score van 12.654 stemmen voorleggen. Ook na de verkiezingen van 2018 bleef hij burgemeester van Schaarbeek.
In juni 2007 behaalde Bernard Clerfayt een uitstekende score bij de parlementsverkiezingen in het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde met bijna 20.000 voorkeurstemmen, waardoor hij tot federaal volksvertegenwoordiger verkozen werd. In 2010 werd hij herkozen. Hij bleef Kamerlid tot in 2014, een mandaat dat wegens zijn mandaat van staatssecretaris van 2008 tot 2010 onderbroken werd.
Op 20 maart 2008 legde Bernard Clerfayt als staatssecretaris van Financiën in de regering-Leterme I de eed af bij Koning Albert II. Na het ontslag van de regering-Leterme, dat de koning op 22 december 2008 aanvaardde na de Fortisgate, legde Bernard Clerfayt op 30 december 2008 opnieuw de eed als staatssecretaris voor de Modernisering van de Federale Overheidsdienst Financiën, de Milieufiscaliteit en de Bestrijding van de Fiscale Fraude, toegevoegd aan de minister van Financiën, in de regering-Van Rompuy I, functie die hij ook uitoefende in de regering-Leterme II tot 6 december 2011.
Op 12 januari 2009 werd Bernard Clerfayt ook verkozen tot "Brussels politicus van het jaar" door de lezers van Vlan en La Capitale en door de luisteraars van Vivacité.
Vanaf 2014 was Clerfayt terug lid van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. In 2015 stelde hij zich kandidaat voor het voorzitterschap van het FDF als uitdager van Olivier Maingain, echter zonder succes. Bij de Brusselse verkiezingen van 2019 was hij lijsttrekker voor zijn partij DéFI.[3] Hij besloot echter niet te zetelen, omdat hij door de aangepaste partijregels zijn mandaat van burgemeester niet meer mocht combineren met dat van parlementslid.[4]
Nadat de Regering-Vervoort III tot stand was gekomen, werd Clerfayt op 18 juli 2019 minister in de Brusselse Hoofdstedelijke Regering. Hij kreeg de bevoegdheden Werk, Beroepsopleiding, Lokale Besturen, Digitalisering, Dierenwelzijn en Kinderbijslag.[5] Hierdoor werd hij titelvoerend burgemeester van Schaarbeek en moest hij zijn bevoegdheden als burgemeester afstaan aan Cécile Jodogne.[6]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Francis Duriau |
Burgemeester van Schaarbeek 2001 - heden |
Opvolger: / |
| Voorganger: Hervé Jamar |
Staatssecretaris van Financiën 2008 - 2009 |
|
| Staatssecretaris voor Modernisering van Financiën, Milieufiscaliteit en Bestrijding van Fiscale Fraude 2009 - 2011 |
Opvolger: Hendrik Bogaert, John Crombez |