Gebruiker:Jolanurkens/Kladblok
La dame blanche (Nederlands: de witte vrouw) was de naam van een groot spionnennetwerk opgericht in België tijdens de Eerste Wereldoorlog. de naam komt uit de legende waar het Duits keizerlijke huis Hohenzollern verwoest wordt door een witte dame. Het netwerk hield zich vooral bezig met het observeren van het treinverkeer in het door de Duitsers bezette deel van België.
Vooraf[bewerken | brontekst bewerken]
De Luikse fabrikant Dieudonné Lambrecht werd tijdens de Eerste Wereldoorlog gecontacteerd door een agent van een geallieerde geheime dienst. Hij heeft gewerkt voor deze dienst totdat hij verraden en uiteindelijk, op 18 april 1916, geëxecuteerd werd door de Duitsers. Dit was de aanzet van het ontstaan van 'La Dame Blanche'.
Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]
Walthère Dewé, de neef van Lambrecht, is de oprichter van het netwerk. hij was een ingenieur in telecommunicatie. Samen met een professor, genaamd Chauvin, richtte hij een nieuwe spionnenorganisatie op, genaamd Michelin. Ze probeerde contacten te leggen met geallieerde inlichtingendiensten.
Eerste poging[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste poging tot contact was met het Franse Deuxième Bureau te Maastricht. Deze dienst was geïnfiltreerd door een Nederlander die voor de Duitsers werkte, genaamd Bertram.
Tweede poging[bewerken | brontekst bewerken]
Michelin stuurde nog een boodschapper naar Nederland om contact te leggen met het Belgische Deuxième Bureau. Maar door indiscretie van de koerier verbrak het netwerk alle banden, uit schrik om in handen te vallen van de Duitse geheime politie.
Derde poging[bewerken | brontekst bewerken]
Via een familielid van de Antwerpse bankier Gustave Snoeck kon men een derde poging ondernemen. Snoeck stuurde zijn zakelijke correspondentie samen met de rapporten naar zijn vertegenwoordiger in Den Haag. Deze vertegenwoordiger gaf de rapporten aan majoor Cameron. Cameron kwam op deze manier twee keer per week in het bezit van treinrapporten uit Brussel, Charleroi, Luik en Namen.
De koerier van Gustave Snoeck werkte ook voor een andere Belgische groep, die opgerold werd door de Duitsers. Hierdoor kon men de route nie meer gebruiken.
In februari 1917 werd het contact met Cameron hersteld, maar enkele maanden later werd de koeriersdienst weer opgerold.
Op 5 februari 1917 kwam Henry Landau in contact met een koerier van Michelin. Doordat Camerons koerierdiensten onbetrouwbaar waren, besloot Landau de koerier niet naar Cameron door te sturen en de spionage groep zelf over te nemen.
Dewé en Chauvin hadden twee eisen. Enerzijds wouden ze financiële steun en anderzijds wouden ze opgenomen worden in het Britse Leger. De groep kostte ongeveer 10.000 pond per maand en door hun goede prestaties kregen ze een Britse militaire status.
Michelin veranderde van naam en werd B149, later hernoemd naar La Dame Blanche. Deze naamsverandering was vooral om de Duitsers te laten geloven dat ze Michelin hadden opgedoekt.
Structuur[bewerken | brontekst bewerken]
Het netwerk had een celstructuur, hierdoor kwam de organisatie niet in gevaar als een lid gevat werd.
Samen met de naamverandering van Michelin naar B149, in de laatste helft van 1917, vond ook een reorganisatie plaats. Het netwerk had vanaf toen een militaire structuur.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
Henry Landau, Secrets Of The White lady
Edwin Ruis, Spionnennest 1914-1918
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
http://www.bel-memorial.org/photos/DEWE_Walthere_26342.htm
https://sites.google.com/site/lesmallesontunememoire1418/l-exposition/walthre-dew
http://encyclopedia.1914-1918-online.net/article/la_dame_blanche
Bronnen
|